«Όταν καταφέρνω με την ερμηνεία μου να κάνω τον ακροατή να ξεχάσει ποιος είναι αυτός που παίζει πάνω στη σκηνή τότε χαίρομαι».«Γνωρίζω έτσι ότι, ίσως, έχω καταφέρει να περάσω πιο πιστά αυτό που εγώ όταν το βλέπω και το μελετώ με πιάνει δέος: το μουσικό κείμενο».
Ο Λεωνίδας Καβάκος, ο σπουδαίος Έλληνας ερμηνευτής με την διεθνή λάμψη μιλά στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων λίγο πριν τις συναυλίες του με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο Αγρίνιο, το Σάββατο 13 Ιανουαρίου, και στην Πάτρα, Κυριακή 14 Ιανουαρίου. Είναι δύο από τις τέσσερις συναυλίες που προγραμματίζει μαζί με την παλαιότερη ελληνική ορχήστρα.
Ανάμεσα στο γεμάτο από ζωντανές εμφανίσεις πρόγραμμα του στο εξωτερικό, ο κορυφαίος βιολιστής συνεργάζεται αφιλοκερδώς με την ΚΟΑ σαν σολίστ και αρχιμουσικός, παραχωρώντας την αμοιβή του εν μέρει υπέρ των αναγκών της ΚΟΑ για την αγορά μουσικών οργάνων, αλλά και για φιλανθρωπικούς σκοπούς των τοπικών αναγκών στις πόλεις όπου θα εμφανιστεί.
«Όταν αρχίσαμε να συζητάμε για τη συνεργασία μας με την ΚΟΑ, είπα εξ αρχής ότι μ΄ ενδιαφέρει το επίπεδο αυτών των συναυλιών να είναι ισάξιο με εκείνο που θα κάναμε στο Μέγαρο Μουσικής ή σε κάποια πόλη του εξωτερικού. Αυτό το στυλ συναυλιών να το μεταφέρουμε σε πόλεις οι οποίες δεν έχουν την δυνατότητα ούτε την γνώση να διοργανώσουν ανάλογα γεγονότα ούτε βέβαια να τα πληρώσουν. Θέλω, φυσικά, σε μια τέτοια προσπάθεια να έχουμε και τη στήριξη των τοπικών φορέων. Επειδή οι συναυλίες που θα δώσουμε πρέπει να ενεργοποιούν και την τοπική κοινωνία» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λεωνίδας Καβάκος. Εξ ου και ο τίτλος των συναυλιών «Προσφορά Μουσικής και Μουσική Προσφορά».
Μέρος των εσόδων της συναυλίας στην Πάτρα θα διατεθούν για τη στήριξη της Λέσχης Φίλων της Κλασικής Μουσικής Πατρών, φορέα με ιστορία στην έμπρακτη στήριξη Ελλήνων καλλιτεχνών.
Στην ερώτηση «Τι θέση έχει ο ρομαντισμός στις μέρες μας;» ο Λεωνίδας Καβάκος απαντά.
«Είναι ένας τρόπος έκφρασης παναθρώπινος και διαχρονικός, χαρακτηρίζει την ύπαρξη μας.
Η ρομαντική μουσική μας εμπνέει, μας δυναμώνει, μας παρακινεί, μέσα από κορυφαίες ανθρώπινες δημιουργίες όπως η 7η Συμφωνία του Ντβόρζακ. Σήμερα μπορεί να μας αρέσει να είμαστε συναισθηματικοί, αλλά δεν μας βοηθά να προχωρήσουμε.
Ο ρομαντισμός είναι κάτι διαφορετικό, δεν είναι απλά μια συναισθηματική και απολύτως προσωπική κατάσταση. Ένα έργο το οποίο είναι δομημένο τέλεια από έναν τεράστιο νου, έχει την ικανότητα να συγκινεί ανθρώπους οποιουδήποτε φύλου, θρησκεύματος, εθνικότητας. Να συγκινεί χωρίς σύνορα. Αυτή είναι η μαγεία. Και ιδίως σε μια τέχνη όπως είναι η μουσική, η ζωντανή μουσική.
Σε μια συναυλία κλασικής μουσικής το πιο συγκλονιστικό που μπορεί να βιώσει κανείς είναι ότι συναθροίζονται άνθρωποι να παρακολουθήσουν μια συναυλία και χωρίς καμία προϋπόθεση, χωρίς να παίζει ρόλο τι γλώσσα μιλά ο καθένας κοινωνούν εν μέσω της σιωπής το πανανθρώπινο μήνυμα της μουσικής το οποίο εμείς έχουμε την υποχρέωση να μεταφέρουμε. Είναι μια διαδικασία καταπληκτική, διότι καταρχήν δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά σήμερα στην κοινωνία μας ησυχία, δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά σιωπή. Η σιωπή είναι ακόμα πιο δυνατή κι από τους ήχους της φύσης. Η σιωπή εμπεριέχει τα πάντα».
Το Πρόγραμμα με μια Ματιά
ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ (1756 – 1791)
Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ.4 σε ρε μείζονα, K.218
1. Allegro
2. Andante cantabile
3. Rondeau: Andante grazioso – Allegro ma non troppo
ΜΠΕΛΑ ΜΠΑΡΤΟΚ (1881 – 1945)
Ουγγρικές Εικόνες, Sz. 97
1. Ένα βράδυ στο χωριό
2. Χορός της αρκούδας
3. Μελωδία
4. Λίγο μεθυσμένος
5. Χορός των χοιροβοσκών
ΑΝΤΟΝΙΝ ΝΤΒΟΡΖΑΚ (1841 – 1904)
Συμφωνία αρ. 7 σε ρε ελάσσονα, έργο 70
1. Allegro maestoso
2. Poco adagio
3. Scherzo: Vivace
4. Finale: Allegro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου