Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΣΤΥΛΟΒΑΤΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ

Του θεολόγου Ανδρέα Κυριακού

Σε άρθρο του στο «Αμήν» ο Σεβ. Μεσσηνίας αναφέρεται στη διαδικασία πρόσληψης, δηλαδή στην αποδοχή των αποφάσεων του Κολυμβαρίου από το πλήρωμα της Εκκλησίας.

Εκείνο που θέλει να τονίσει εμφαντικά είναι ότι η επισκοποκεντρικότητα «αποκλείει κάθε αντίληψη απομονωμένης ή αυτόνομης παρέμβασης λαϊκών ή κληρικών σε αυτή τη διαδικασία πρόσληψης, ερήμην δηλαδή του επισκόπου». Δεν θα συμφωνήσουμε με το Σεβασμιώτατο, διότι αυτό αυτομάτως ταυτίζει την Εκκλησία με τη Διοίκησή της. Απλώς του υπενθυμίζουμε ότι στην Αποστολική Σύνοδο εκφράστηκε η συνοδική αλήθεια «συν όλη τη Εκκλησία». «Έδοξε τω Πνεύματι τω Αγίω και ημίν». Το «ημίν» δεν ήσαν απλώς οι Απόστολοι, αλλά και οι «συν αυτοίς», δηλαδή οι Πρεσβύτεροι «συν όλη τη Εκκλησία». Και όλη η Εκκλησία είναι ο απλός λαός. 

Δεν μπορούμε να αγνοούμε ότι υπήρξαν όχι μόνο πατριάρχες, μητροπολίτες και επίσκοποι αιρετικοί, αλλά και σύνοδοι, που απερρίφθησαν από τη συνείδηση του πληρώματός της και χαρακτηρίσθηκαν ως ψευδοσύνοδοι ή ληστρικές. Δεν του λέει τίποτε η τοποθέτηση των τεσσάρων Πατριαρχών του 1848 για την θέση του απλού λαού στην υπεράσπιση της Πίστεως; 

Θα συμφωνήσουμε με τον Σεβασμιώτατο κ. Χρυσόστομο στο ότι η διαδικασία πρόσληψης «απαιτεί τη συμφωνία με τις προηγούμενες συνόδους». Όμως στο Κολυμβάριο, οι εκεί συνελθόντες τον Ιούνιου του 2016, δεν έκαναν τον κόπο να συμφωνήσουν με τις προηγούμενες συνόδους «επόμενοι τοις θείοις πατράσι», αλλά εκαινοτόμησαν περί την Πίστιν, ονομάσαντες τις παντοειδείς αιρέσεις «ετερόδοξες Εκκλησίες και ομολογίες». 

Τέλος ΔΕΝ συμμεριζόμαστε καθόλου τη διαπίστωση του Σεβασμιώτατου, που αναφέρει επί λέξει: «Είναι ανάγκη να παραμερίσουμε τις κατακρίσεις και επικρίσεις έναντι του γεγονότος της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και χωρίς καμμιά διάθεση για a priori θεώρησή της ως «ληστρικής» να πορευθούμε προς τη διαδικασία πρόσληψης των αποφάσεών της, με ενότητα και με την πεποίθηση ότι το έργο της είναι έργο του Παρακλήτου, ο Οποίος μας καθοδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν». 

Οι λόγοι είναι πολλοί. Ένα μόνο λέμε εδώ: Το Σύμβολο της Πίστεως είναι ασφαλώς έργο του Παρακλήτου. Όμως ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, καθοδήγησε τους Αγίους Πατέρες στη διατύπωση της Πίστεως «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Στο Κολυμβάριο, οι εκεί συνελθόντες, ΜΗ «επομένοι τοις αγίοις πατράσι», θέσπισαν κακώς την αποδοχή πολλών «ετεροδόξων Εκκλησίων», αντί να καταδικάσουν έστω και μίαν εκ των αιρέσεων. Άρα εκεί ΔΕΝ έχουμε έργο του Παρακλήτου. Αυτή είναι η δική μας πεποίθηση.