«Επικίνδυνες αποστολές» στο Αγιον Ορος

Ενα τριήμερο στο Αγιον Ορος με τον «πράκτορα Νίκολας Μπλακ» της σειράς «Mission impossible» («Επικίνδυνες αποστολές») δεν θα μπορούσε να μην είναι περιπετειώδες και -για να λέμε την αλήθεια- και συναρπαστικό, αφού συνέπεσε με την επέλαση του χιονιά στη χώρα μας.


Από τον Αλκίνοο Μπουνιά
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός Τέο Πένγκλις γιόρτασε τα Χριστούγεννα (με το παλαιό ημερολόγιο την ημέρα του Αϊ-Γιαννιού) μαζί με τους μοναχούς της Μονής Βατοπαιδίου. Τον συνόδευσα σε αυτό το ταξίδι και, όπως μου είπε, θα θυμάται για πάντα τις μοναδικές στιγμές από αυτήν τη μαγική περιήγηση στο Περιβόλι της Παναγίας.
«Ηταν θαύμα της Μεγαλόχαρης που καταφέραμε να φύγουμε από το Βατοπαίδι με τόσο χιόνι» μου είπε ο Τέο την Κυριακή το βράδυ, που -επιτέλους- φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας στη Θεσσαλονίκη. Ο Ευγένιος, οδηγός του τζιπ που μας μετέφερε στη συμπρωτεύουσα από την Ουρανούπολη, έκανε τον σταυρό του, όταν μας είδε να κατεβαίνουμε κατάχλομοι από το ταχύπλοο, το οποίο απέπλευσε από τη Δάφνη με πολύ δύσκολο καιρό. «Σας ήθελε η Παναγία και σας βοήθησε. Εδώ με μπουνάτσα αποφασίζουν κάποιοι να πάνε στο Αγιον Ορος και την τελευταία στιγμή φουρτουνιάζει η θάλασσα και απαγορεύεται ο απόπλους» μας είπε ο Ευγένιος ελαφρώς σαστισμένος και πρόσθεσε ότι κάτι τέτοιο συνέβη και με γνωστό πολιτικό, αλλά απέφυγε να αποκαλύψει το όνομά του.

Η αλήθεια είναι ότι την προπερασμένη Πέμπτη, παραμονή των Φώτων, όταν φτάσαμε στο Αγιον Ορος η χειμωνιάτικη λιακάδα μάς επέτρεψε να επισκεφτούμε την ίδια μέρα τις Μονές Ξενοφώντος και Αγίου Παντελεήμονος (γνωστή ως Ρώσικο Μοναστήρι). Με το τζιπ του χαρισματικού πατέρα Ιωσήφ (ο οποίος μονάζει στο κελί του Αγίου Νικολάου Τροχαλά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Μονή Βατοπαιδίου όπου ανήκει) «οργώσαμε» ένα μικρό μέρος του Αθω, περάσαμε σκληροτράχηλους χωματοδρόμους, είδαμε παραμυθένια τοπία με έντονη βλάστηση και άλογα να τρέχουν στο δάσος, το οποίο όμως ήταν αρκετό για να αντιληφθούμε ότι όλη περιοχή είναι ένας επίγειος παράδεισος.
Το δειλινό μάς βρήκε στο κελί του πατέρα Ιωσήφ, με τον Τέο να καθαρίζει πατάτες μαζί με τον Ευγένιο (τον οδηγό μας), τον δόκιμο μοναχό Δημήτρη να ετοιμάζει τα δωμάτια όπου θα μέναμε κι εμένα να ανάβω τα κεριά πάνω στο μακρύ ξύλινο τραπέζι, όπου θα σερβιριζόταν το δείπνο. Τι περιλάμβανε το μενού; Γαρίδες, καλαμαράκια, ελιές και υπέροχες τηγανητές πατάτες μαζί με κόκκινο ξηρό, βατοπαιδινό κρασί.
Πνευματική αγαλλίαση
Αμέσως μετά το φαγητό έγινε το απόδειπνο. Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για την προσευχή των μοναχών μετά το δείπνο και πριν από τον ύπνο. Ο πατέρας Ιωσήφ μού πρότεινε να κάτσω στο ψαλτήρι και, πριν καλά καλά το καταλάβω, ο Δημήτρης μού έφερε να φορέσω το ράσο του αναγνώστη και το καλογερικό σκουφάκι. Το ίδιο έκανε και για τον Τέο, που με μεγάλη χαρά δέχτηκε να τα φορέσει όπως κι εγώ. Πραγματικά, σε όλη τη διάρκεια της ακολουθίας ένιωσα πνευματική αγαλλίαση!
Τις επόμενες δύο ημέρες φιλοξενηθήκαμε στην πολυσυζητημένη Μονή Βατοπαιδίου, σε δύο δωμάτια όπου, όπως μάθαμε, στο παρελθόν είχαν φιλοξενηθεί ο πάλαι ποτέ βασιλιάς της Ελλάδας Παύλος και ο πρίγκιπας Κάρολος της Αγγλίας, ο οποίος είναι συχνός επισκέπτης της μονής.

Ο γλυκομίλητος και αεικίνητος πατέρας Γεώργιος φρόντισε με τον καλύτερο τρόπο για τη διαμονή μας, ενώ ο ηγούμενος Εφραίμ, με την επιβλητική παρουσία και τον μεστό λόγο του, μας μετέδωσε μέσω της ομιλίας του το βαθύτερο μήνυμα των Χριστουγέννων. «Ο Χριστός γεννάται ανά πάσαν στιγμήν. Να έχετε εσωτερική ζωή κι αυτό γίνεται διά της θείας εξομολογήσεως και της ταπεινώσεως. Ετσι γίνεται η καρδιά φάτνη και δέχεται τον Χριστόν» τόνισε ο πνευματικός πατέρας της Μονής Βατοπαιδίου.
Κοντολογίς, αν και δεν ακολουθήσαμε κατά γράμμα το πρόγραμμα της μοναστικής ζωής, με το να παρακολουθούμε τις ημερήσιες και τις νυχτερινές λειτουργίες από την αρχή έως το τέλος, και γενικώς να τηρούμε τελετουργικό όπως άλλοι προσκυνητές, ζήσαμε από πρώτο χέρι την κατανυκτική ατμόσφαιρα που επικρατεί στο Αγιο Ορος. Πάνω από όλα, πήραμε μια γεύση από τον μοναχισμό, για τον οποίο οι κοσμικοί, αναφερόμενοι στην πραγματική διάστασή του, υποστηρίζουν (και δεν έχουν άδικο) «είναι βαριά η καλογερική».
Ο ασκητής με τη λευκή γενειάδα
Από τους μοναχούς που συναντήσαμε στο σύντομο ταξίδι μας στον... πλανήτη των ανδρών, ο πατέρας Μόδεστος (φωτό) ήταν εκείνος που μας άφησε την εντύπωση της πιο ασκητικής μορφής.

Εδώ και αρκετές δεκαετίες, ο γέροντας με τη λευκή γενειάδα ζει (εντελώς μόνος του) σε μια απομακρυσμένη σκήτη χωρίς ηλεκτρικό και μακριά από κάθε είδους κοσμικές απολαύσεις. Το φαγητό του είναι πολύ λιτό, ο ύπνος του άκρως ασκητικός σε ένα ντιβάνι και η μόνη ικανοποίησή του είναι η επικοινωνία του -μέσω της προσευχής και της ταπείνωσης- με τον Θεό. Με μεγάλη δυσκολία μάς επέτρεψε να τον φωτογραφίσουμε, «γιατί η δημοσιότητα δεν συνάδει με την καλογερική», όπως μας είπε. 
πηγή