...μα αν η φιγούρα της έγερνε στο νου και ξαπόσταινε στη λήθη και ξεμακραίναν στο χρόνο τα μεγάλα ανήσυχα μάτια της όταν μου διηγιόταν τις ιστορίες της , το γλυκό της άρωμά είχε τρυπώσει στη μνήμη και στις γραφές της για τα καλά και δεν έλεγε να σβήσει μες στων καιρών το στροβίλισμα ...
μαριάνθη ντεβάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου