«Κατά βάθος δεν ήμουν φτιαγμένος γι' αυτή τη ζωή. Είμαι πολύ ντροπαλός. Τα πάντα στον κόσμο της σόου μπιζ αντιμάχονται τον εσωτερικό μου κόσμο. Χάρη στα τραγούδια μου κατάφερα να ξεπεράσω τη συστολή μου. Επιπλέον αισθάνομαι ότι έχω κάτι να πω κι ευτυχώς βασίζομαι στους καλούς μου φίλους, που θα με ενημερώσουν αμέσως όταν μ' ακούσουν να επαναλαμβάνομαι»...«Ωρες ολόκληρες υπογράφω αυτόγραφα για να δω τα πρόσωπα για τα οποία τραγουδάω», λέει ο Ανταμό, που θα μας έρθει προσκεκλημένος του Ιδρύματος Δράσης Κατά του Καρκίνου του Μαστού Τέσσερις και πλέον δεκαετίες στη σκηνή, ακόμη δεν τους άκουσε να παραπονιούνται. Ισως γιατί ο αναμφισβήτητα χαρισματικός τραγουδιστής και μουσικός Σαλβατόρε Ανταμό αποδεικνύει ότι είναι κάτι παραπάνω από μια γλυκιά ανάμνηση της χρυσής εποχής του γαλλικού τραγουδιού του '60. Συνεχίζει να περιοδεύει σε όλο τον κόσμο, βγάζει ακόμη δίσκους, όπως το περσινό «Le Bal des gens bien», στο οποίο τραγουδά με νεότερους τραγουδιστές όπως οι Σουσόν, Μπεναμπάρ, Ζιλιέτ κ.ά, ενώ τον Φεβρουάριο ετοιμάζει την επιστροφή του στο «Olympia» του Παρισιού.
Προηγουμένως ,όμως, θα έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Καιρός δεν ήταν; Στις 7 Οκτωβρίου θα εμφανιστεί για μία και μοναδική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, προσκεκλημένος του Ιδρύματος Δράσης Κατά του Καρκίνου του Μαστού. Ολα τα έσοδα θα διατεθούν για τους σκοπούς του Ιδρύματος.
Ο Ανταμό ξεκίνησε να διηγείται τη ζωή του με τα τραγούδια του όταν ήταν ακόμη έφηβος. Γεννημένος την 1η Νοεμβρίου του 1943 στο Κομισό της Σικελίας, μετανάστευσε τέσσερα χρόνια αργότερα με την οικογένειά του στο Βέλγιο, όπου μέχρι και σήμερα ζει. Ο πατέρας του ήταν ανθρακωρύχος. Μπορεί να μην εγκατέλειψε ποτέ την ιταλική του υπηκοότητα, η καρδιά του, όμως, θα ανήκει πάντα στο Βέλγιο, αλλά και στη Γαλλία, που τόσο τον λάτρεψε.
Χριστούγεννα του 1959 ο 16χρονος Ανταμό κερδίζει το βραβείο του Ράδιο-Λουξεμβούργο με το τραγούδι «Si j'osais». Από τότε όλα άρχισαν να συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Στα 20ά του γενέθλια τραγούδησε ζωντανά στο Ancienne Belgique στις Βρυξέλλες, έναν από τους πιο διάσημους συναυλιακούς χώρους της Ευρώπης. Αμέσως μετά «άνοιξε» τη συναυλία του Κλιφ Ρίτσαρντς στο παρισινό Olympia.
Η Ευρώπη υποκλίνεται στο νέο της είδωλο. Κι εκείνο αφήνει στην άκρη το μικρό του όνομα, το Σαλβατόρε, και κρατάει μόνο το Ανταμό για να ηχογραφήσει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του: «Tombe la neige» το '63, «Vous permettez Monsieur» το '64, «Les filles du bord de mer» και «Mes mains sur tes hanches» το '65.
Η επιτυχία τον ταξιδεύει παντού: από την Αφρική στην Ιαπωνία, κι από τη Ρωσία στη Χιλή και την Αργεντινή. «Οταν εμφανίζομαι σε μια χώρα που εξουσιάζεται από ένα δικτάτορα, τραγουδάω για το λαό της, για τα θύματα κι όχι τους θύτες», απαντούσε στους επικριτές του. Τα τραγούδια του δεν ήταν όλα ρομαντικά. Οταν άρχισε ο πόλεμος των Εξι Ημερών μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου, το 1967, έγραψε το «Inch'Allah», που έγινε τεράστια επιτυχία. Συχνά κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έγραφε τραγούδια με αφορμή πολιτικά θέματα, που δεν έγιναν και τόσο γνωστά, όπως για τη Σοβιετική Ενωση, την Ισπανία του Φράνκο, τον Λίβανο, ακόμη και τη Βοσνία. Ηχογράφησε τα τραγούδια του σε διάφορες γλώσσες, όπως αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά και ολλανδικά. Ετσι κατάφερε συνολικά να ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 85 εκατομμύρια αντίτυπα.
«Ξέρω ότι ένα τραγούδι δεν πρόκειται να αλλάξει τον κόσμο», παραδέχεται, «τραγουδάω όμως για όλους και για τον καθένα χωριστά. Ο πατέρας μου μου δίδαξε να σέβομαι τον διπλανό μου, γι' αυτό και κάθομαι ώρες ολόκληρες και υπογράφω αυτόγραφα ώστε να μπορέσω να δω τα πρόσωπα για τα οποία τραγουδάω...».
Πολυβραβευμένος μουσικός, δοκίμασε την τύχη του και στον κινηματογράφο, συμπρωταγωνιστώντας με τον Μπουρβίλ στην ταινία «Les Arnaud». Την τελευταία δεκαετία διεκδικεί και τον τίτλο του ερασιτέχνη ζωγράφου. Ισως γιατί η υγεία του δεν του επέτρεπε όποτε ήθελε να τραγουδάει. Το 1984 υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και το 2004 υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Ευτυχώς όχι σοβαρή. Το 2001 κυκλοφόρησε και το πρώτο του μυθιστόρημα «Η ανάμνηση της ευτυχίας είναι μεγαλύτερη ευτυχία».
* Εισιτήρια προς 100, 75, 60, 30 και 20 ευρώ στα ταμεία του Μεγάρου. Η συναυλία είναι υπό την αιγίδα των υπουργείων Πολιτισμού και Εξωτερικών και του Δήμου Αθηναίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου