[....] Παρακολουθούσα
προχθές τις σκηνές από την αποβίβαση των μεταναστών στο λιμάνι του
Πειραιά. Ταλαιπωρημένοι, εξαθλιωμένοι, αλλά καθόλου φοβισμένοι και χωρίς
κανένα αίσθημα ευγνωμοσύνης απέναντι στους οικοδεσπότες τους.
Απαιτούσαν νερό και τροφή και φώναζαν γιατί δεν το είχαν αμέσως.
Φοβισμένοι, και μάλλον ενοχικοί, όσοι τους υποδέχονταν. Προς Θεού μην
κατηγορηθεί λιμενικός ότι δεν μίλησε στον πληθυντικό σε μετανάστη.
[.........]
Τέλος, το βέβαιο είναι ότι ούτε ένας δεν θέλει να μείνει στη χώρα μας. Και τι θα συμβεί αν κλείσουν τα σύνορα και αναγκαστούν να μείνουν; Θα θυμώσουν. Και εναντίον ποίων θα στραφεί ο θυμός τους; Όχι βέβαια εναντίον των Αυστριακών, των Ούγγρων και των Σκοπιανών. Θα στραφούν εναντίον των Ελλήνων που τους κρατούν εγκλωβισμένους. «Στασιωτικόν δε και το μη ομόφυλον» που λέει και ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του. Και όσο κι αν μας περισσεύουν τα ανθρωπιστικά αισθήματα και όσο κι αν η πολιτική ορθότης δεν μας επιτρέπει, σε σημείο βλακείας, να κρίνουμε τους ανθρώπους από τη φυλή τους και το θρήσκευμά τους, λυπούμαι πολύ, αλλά αν αυτό ισχύει για τους Ελληνες, αυτό δεν ισχύει για το αραβικό ισλάμ.
Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μέχρι στιγμής η ελληνική κοινωνία επέδειξε και ανοχή και αντοχή. ......]
Με την Ευρώπη κλινικά νεκρή, όπως έγραψε η Μοντ, και την ελληνική πολιτεία σε κώμα, το πιθανότερο είναι πως η κατάσταση θα παγιωθεί. Ακόμη κι αν κάποιοι, σίγουρα πάντως όχι η Γερμανία ή η Γαλλία, σκέφτονταν απ’ την αρχή να φορτώσουν στην Ελλάδα που την αντιμετωπίζουν σαν ορνιθώνα το πρόβλημα, εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τους βοηθήσουμε. Φτάσαμε να διαπραγματευθούμε σαν Χατζηαβάτηδες την ανταλλαγή χρέους με τους πρόσφυγες – και πολύ φοβούμαι ότι οι δόλιοι κυβερνώντες το σκέφτονται ακόμη με την κουτοπονηριά που τους διακρίνει.
Οσο για τον προοδευτικό λυρισμό καλά κρατεί. Φοβούνται, λέει, την ακροδεξιά ριζοσπαστικοποίηση της κοινής γνώμης που θα προκαλέσει η κατάσταση. Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να φοβόμαστε και την ισλαμιστική ριζοσπαστικοποίηση στις πόλεις μας, και στην ύπαιθρό μας όταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εγκλωβιστούν ανάμεσά μας; Ή μήπως αυτό δεν είναι πολιτικώς ορθό να το σκέφτεσαι; Θα μου πείτε έχει ξανασυμβεί. Οι κρίσιμες μάχες των ρωμαϊκών εμφυλίων έγιναν στην Ελλάδα. Μένουν μερικές μάχες σουνιτών και σιιτών για να ανακτήσουμε την ιστορική μας συνείδηση. Η διαφορά είναι ότι αυτοί δεν θα μας πουν, όπως ο Καίσαρ, ότι δεν θα μας καταστρέψουν για χάρη του κλέους των προγόνων μας. Διότι πολύ απλά δεν τους ξέρουν.[......]
πηγή
[.........]
Τέλος, το βέβαιο είναι ότι ούτε ένας δεν θέλει να μείνει στη χώρα μας. Και τι θα συμβεί αν κλείσουν τα σύνορα και αναγκαστούν να μείνουν; Θα θυμώσουν. Και εναντίον ποίων θα στραφεί ο θυμός τους; Όχι βέβαια εναντίον των Αυστριακών, των Ούγγρων και των Σκοπιανών. Θα στραφούν εναντίον των Ελλήνων που τους κρατούν εγκλωβισμένους. «Στασιωτικόν δε και το μη ομόφυλον» που λέει και ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του. Και όσο κι αν μας περισσεύουν τα ανθρωπιστικά αισθήματα και όσο κι αν η πολιτική ορθότης δεν μας επιτρέπει, σε σημείο βλακείας, να κρίνουμε τους ανθρώπους από τη φυλή τους και το θρήσκευμά τους, λυπούμαι πολύ, αλλά αν αυτό ισχύει για τους Ελληνες, αυτό δεν ισχύει για το αραβικό ισλάμ.
Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μέχρι στιγμής η ελληνική κοινωνία επέδειξε και ανοχή και αντοχή. ......]
Με την Ευρώπη κλινικά νεκρή, όπως έγραψε η Μοντ, και την ελληνική πολιτεία σε κώμα, το πιθανότερο είναι πως η κατάσταση θα παγιωθεί. Ακόμη κι αν κάποιοι, σίγουρα πάντως όχι η Γερμανία ή η Γαλλία, σκέφτονταν απ’ την αρχή να φορτώσουν στην Ελλάδα που την αντιμετωπίζουν σαν ορνιθώνα το πρόβλημα, εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τους βοηθήσουμε. Φτάσαμε να διαπραγματευθούμε σαν Χατζηαβάτηδες την ανταλλαγή χρέους με τους πρόσφυγες – και πολύ φοβούμαι ότι οι δόλιοι κυβερνώντες το σκέφτονται ακόμη με την κουτοπονηριά που τους διακρίνει.
Οσο για τον προοδευτικό λυρισμό καλά κρατεί. Φοβούνται, λέει, την ακροδεξιά ριζοσπαστικοποίηση της κοινής γνώμης που θα προκαλέσει η κατάσταση. Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να φοβόμαστε και την ισλαμιστική ριζοσπαστικοποίηση στις πόλεις μας, και στην ύπαιθρό μας όταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εγκλωβιστούν ανάμεσά μας; Ή μήπως αυτό δεν είναι πολιτικώς ορθό να το σκέφτεσαι; Θα μου πείτε έχει ξανασυμβεί. Οι κρίσιμες μάχες των ρωμαϊκών εμφυλίων έγιναν στην Ελλάδα. Μένουν μερικές μάχες σουνιτών και σιιτών για να ανακτήσουμε την ιστορική μας συνείδηση. Η διαφορά είναι ότι αυτοί δεν θα μας πουν, όπως ο Καίσαρ, ότι δεν θα μας καταστρέψουν για χάρη του κλέους των προγόνων μας. Διότι πολύ απλά δεν τους ξέρουν.[......]
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου