Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2025

Τα συναισθήματα είναι βουβά αλλά έχουν υπέροχα χρώματα. Να είσαι απαλός. Μην επιτρέπεις στον κόσμο να σε σκληρύνει.

 Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο

8 σχόλια:

Άγνωστος είπε...

Δεν υπάρχουν βουβα και υποτονικα συναισθήματα όλα θα πρέπει να είναι τρανταχτά, μήπως και γύρει ο ουρανός και μας ακούσει, μήπως και αλλάξει και ο κόσμος

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... η σκληροκαρδία μας...

μάς κάνει πράγματι... μουντούς...
(και σε συνεχή άμυνα αλίμονο)

άχρωμους κι άοσμους
και φοβισμένους...
ενώ οι λογισμοί
ξυπνουν την βια και την ταραχή

μάς κάνουν τσιτωμένους κι αλλοπρόσαλλους


ενώ αντιθετα

τα αδρά...

τα καθαρά αισθήματα
και η καθάρια σκέψη,

δίνουν μιάν ήσυχη αρχοντιά,

σπλή, λιτή κι απέριττη

χωρίς ανάγκη για φτιασίδια...
χωρίς... θολά φίλτρα
κι εφφέ...

και μακρυά από φανταχτερά
στολίσματα, στόμφο κι όλα τα δήθεν
μιάς μαζικής κουλτούρας
ή μίας... τάχα, δήθεν και περιωπής

που μάς στριμώχνουν την ψυχή

και κλεβουν τον αέρα μας και τίς ανάσες... !

Άγνωστος είπε...

Η μέθοδος πάντως του καρπαζοεισπράκτορα δεν αρμόζει στην εποχή την σημερινή με τα δίποδα λιοντάρια και τις ύαινες...

Νεκτάριος είπε...

Σε στιγμές που επιχειρείται η διάχυση του νου μία κάποια σκληράδα απέναντι στον ετοιμόρευστο άπειρο εαυτό μας είναι αναγκαία μέχρι να οργανωθεί η άμυνα και να κρατηθεί ο εχθρός έξω των πυλών. Για τους ελάχιστους, δυσεύρετους και έμπειρους βέβαια, η απαλότητα είναι μία δύναμη ακαταμάχητη.

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... ἀν πάντως θεωρήσουμε τὴν ἄκρα ταπείνωση...

καρπαζοεισπρακτόρικη καὶ ϕτυσιμοεισπρακτόρικη καὶ... ὅ,τι ἄλλο...

καὶ... ἴσως καλούτσικη, γιὰ κάποιες  ἄλλες ἐποχές...

ἀς ποῦμε λοιπόν κάτι, γιὰ τὸ καινούργιο
τὸ ἀντιλιονταραίϊκο και ὑαινοκτόνο εὐαγγέλιο ποὺ ἴσως νὰ...προτείνουμε...

καὶ... ἐννοεῖται πὼς... ἀδύναμοι ὄντες γιὰ τὰ μεγάλα...
συχνά καταϕεύγουμε στὰ μικρά
(ὅσο μᾶς παίρνει τοὺς ταλαίπωρους...)

ποὺ ἀνακυκλώνουν ὅμως τὸ κακό
καὶ γίνονται παγίδα,

ἀλλά γι αὐτό, δὲν ϕταίει ἡ ἐποχή,

μὰ μόνο τὸ ὑπερτροϕικό ἐγῶ μας

τὸ ὑπερϕίαλο

ποὺ ὀνειρεύεται
μ' ἕνα ϕραγγέλιο ἀνά χεῖρας
νὰ διώχνει σὰν ἀσήμαντα κουνούπια
ὅσους μᾶς πονοῦν, καὶ μᾶς πληγώνουν (καὶ... ἅγρια νὰ ϕιλετάρει ὅσους μᾶς ποδοπατοῦν... τὸν εγωϊσμούλη μας...)

κι ὅταν ϕουσκώνει ὁ λογισμός
ἀμαθος νὰ ἀμύνεται στὴν ὅποια κακοπάθεια,
οἱ λόγοι τῶν Ἁγίων χάνονται,
ἀπό τὸ βαλτωμένο μας μυαλό

καὶ ψάχνουμε οἱ ταλαίπωροι

ἕνα ὅποιο νὰ 'ναι... μπάλωμα

γιὰ λύση...

ἀλλά ὄχι πὼς ϕταίει καὶ ἡ εποχή,
ἢ... τάχα ἡ ἀνεπάρκεια
τῶν λόγωντῆς Γραϕῆς,
τῆς πάντοτε οὐσιαστικά μεγάλης ἄγνωστής μας... !



ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Τον καιρό του λαλείν μας προτείνουν το σιγαν.

Οι αββάδες της ερήμου, μας δίδαξαν ότι η ψυχή δεν πρέπει να παραμείνει στην ίδια κατάσταση. Και η θα αυξάνεται η θα ελαττώνεται στην αρετή. Αυτό σημαίνει να κάνουμε την αρετή βίωμα. Κατ' επέκτασιν, το να μην κερδίζει κανείς, σημαίνει ότι χάνει. Και αυτό γιατί εάν σβήσει η αγάπη για την πν. Πρόοδο, την χάνουμε εντελως.
Έτσι προοδεύουμε κάθε ημέρα και περισσότερο, " σπεύδοντας προς εκείνα που είναι εμπρός" φιλπ3, 14).

Άγνωστος είπε...

Τους ταπεινούς σήμερα τους τσαλαπατούν μέχρι και τα μυρμήγκια...
Σε αυτήν την ζωή δεν υπάρχει δικαιοσύνη, στην άλλη ίσως...

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... τὸ νὰ πῶ...

"ἐγῶ, τόσο μπορῶ, Θεέ μου,
συγχώρεσέ με,
μὰ... πρόσθεσέ μου δύναμη
καὶ ϕώτιζέ με
γιὰ το παραπέρα"...

ἔχει μιά λογική...
μὲ Ὁρθόδοξο ἅρωμα...
(νομίζω...)

ἐνῶ, ἀντιθέτως,
τὸ νὰ κάνουμε τὸν ἐαυτό μας, καὶ τὶς κοινότυπες ἀδυναμίες μας...
ἕναν κανόνα γενικό...

θυμίζει ἄλλων... "ὁμολογιῶν"

τερτίπια...

ποὺ μᾶς πηγαίνουν, ἴσως, ἴσια στὸν ϕαρδύ τὸν δρόμο
ὁποὺ ὅλοι...
διαγκωνίζονται καὶ
σμπρώχνονται...
κλωτσιοῦνται καὶ τσαλαπατιοῦνται...

ϕοβούμενοι μὴν τοὺς πατήσει κανα μερμηγκάκι ἀσήμαμτο, και καταντροπιαστοῦν...

...