Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2024

Ντοστογιέφσκι_Πονῶ, ἄρα ὑπάρχω.

 

6 σχόλια:

Νεκτάριος είπε...

Αναγκαίο συστατικό ο πόνος, στον βαθμό της αντοχής του καθενός, κατά την διάρκεια του πρώτου σταδίου-περάσματος προς το τελικό-ποθούμενο, "ένθα ουκ εστί πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος".

Θαλασσινός είπε...

Θα έλεγα, πονώ άρα Αγαπώ, όπως πόνεσε ο Χριστός πάνω στον Σταυρό, αγάπησε πολύ την Εκκλησία!

Εμμανουήλ είπε...

Στην αυθεντική Ορθόδοξη Χριστιανική Πνευματικότητα, το "πονώ άρα υπάρχω" έχει αλλάξει και έχει γίνει:

Αγαπώ, άρα υπάρχω.

(Εάν θυμάμαι καλά, το "Αγαπώ, άρα υπάρχω" το έχει δημοσιεύσει σε βιβλίο κάποιος Ιερομόναχος μαθητής του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ).

Anna είπε...

Η σοφία του πόνου βαθύ, εσωτερικό, υπαρξιακό που όλοι -ανεξαιρέτως- παγκόσμια μεταλαμβάνουν... μονόδρομος η αγάπη...

Καλλιόπη είπε...

Τὸ πονῶ, δὲν δέχεται φιλολογίες.

Anna είπε...

Δέχεται όμως, ενίοτε και εξωτερίκευση