Μακαριστος π. Σαράντης _Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη εἶναι θέμα μόνο πολιτικό ἤ καί Θεολογικό-Ποιμαντικό;

Μαρούσι 27-10-2010

Κάποιοι ἐκ τῶν ἀγαπητῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν μέ ἐπικρίνουν γιατί ἀσχολήθηκα μέ τό θέμα: «Κάρτα τοῦ Πολίτη».  Ἰσχυρίζονται ὅτι δέν εἶναι θέμα ἐκκλησιαστικό ἤ θεολογικό.  Λέγουν ὅτι εἶναι θέμα τῆς Πολιτείας καί ὅτι ἐμεῖς οἱ κληρικοί δέν ἐπιτρέπεται νά ἀσχολούμαστε μέ ἀλλότριες, πολιτικές ἁρμοδιότητες τίς ὁποῖες ἔχει μόνο ἡ κυβέρνηση, ἡ ἐξουσία. 

Ἀρχικά αἰσθανόμαστε τήν ἐν Χριστῷ πνευματική ὑποχρέωση νά παραθέσουμε ἕνα πολύ ἐνδεικτικό κείμενο βγαλμένο ἀπό τά ἅγια χείλη τοῦ θεοφώτιστου γέροντος π. Παϊσίου.

«Παλιά ἄν ἕνας εὐλαβής ἀσχολεῖτο μέ τήν κατάσταση στόν κόσμο, δέν πρέπει νά ἦταν καλά· ἦταν γιά κλείσιμο στόν Πύργο (ψηλό ὀχυρωματικό οἰκοδόμημα τῶν μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὅρους, πού χρησίμευε γιά τήν ἀπόκρουση τῶν πειρατῶν).  Σήμερα ἀντίθετα, ἄν ἕνας εὐλαβής δέν ἐνδιαφέρεται καί δέν πονάει γιά τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στόν κόσμο, εἶναι γιά κλείσιμο στόν Πύργο.  Γιατί τότε αὐτοί πού κυβερνοῦσαν εἶχαν Θεό μέσα τους, ἐνῶ σήμερα πολλοί ἀπό αὐτούς πού κυβερνοῦν δέν πιστεύουν.  Εἶναι πολλοί τώρα ἐκεῖνοι πού ἐπιδιώκουν νά τά διαλύσουν ὅλα, οἰκογένεια, νεολαία, Ἐκκλησία.

Τό νά ἐνδιαφέρεται κανείς τώρα καί νά ἀνησυχῆ γιά τήν κατάσταση στήν ὁποία βρίσκεται τό ἔθνος μας εἶναι ὁμολογία, γιατί ἡ Πολιτεία τά βάζει μέ τόν θεῖο νόμο.  Ψηφίζει νόμους ἐνάντιους στόν νόμο τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι καί μερικοί ἀδιάφοροι πού οὔτε στόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας πιστεύουν οὔτε Ἔθνος παραδέχονται καί γιά νά ἔχουν τό χουζούρι τους, λένε «ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει νά μήν ἐνδιαφέρεσαι γιά τά πράγματα τοῦ κόσμου»,  καί ἔτσι ἀδιαφο­ροῦν!  Ἀλλά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἄλλο ἐννοοῦσε.  Τότε τά εἰδωλολατρικά ἔθνη εἶχαν ἐξουσία.  Μερικοί ξέκοψαν ἀπό τό κράτος καί πίστεψαν στόν Χριστό.  Ἔλεγε λοιπόν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σ’ αὐτούς «ἐσεῖς μήν ἀσχολῆσθε μέ τά πράγματα τοῦ κόσμου», γιά νά ξεχωρίζουν ἀπό τον κόσμο, γιατί ὅλος ὁ κόσμος ἦταν εἰδωλολατρικός.  Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού ἀνέλαβε τήν ἐξουσία ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί ἐπικράτησε ὁ Χριστιανισμός, δημιουργήθηκε σιγά-σιγά ἡ μεγάλη χριστιανική παράδοση μέ τίς Ἐκκλησίες, τά μοναστήρια, τήν τέχνη, τό τυπικό τῆς λατρείας κ.λπ.  Ἔχουμε λοιπόν εὐθύνη νά τά διατηρήσουμε ὅλα αὐτά καί νά μήν ἀφήσουμε τούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας νά τά διαλύσουν.  Ἔχω ἀκούσει καί Πνευματικούς νά λένε: «Ἐσεῖς μήν ἀσχολῆσθε μ’ αὐτά»!  Ἄν εἶχαν μεγάλη ἁγιότητα καί ἔφθαναν μέ τήν προσευχή σέ τέτοια κατάσταση, πού νά μήν τούς ἐνδιαφέρη τίποτε, νά τούς φιλοῦσα καί τά πόδια.  Ἀλλά τώρα ἀδιαφοροῦν, γιατί θέλουν νά τά ἔχουν καλά μέ ὅλους καί νά καλοπερνοῦν.

Ἡ ἀδιαφορία δέν ἐπιτρέπεται οὔτε στούς κοσμικούς πόσο μᾶλλον στούς πνευματικούς ἀνθρώπους.  Ἕνας ἄνθρωπος τίμιος, πνευματικός, δέν πρέπει νά κάνη τίποτε μέ ἀδιαφορία, «Ἐπικατά­ρατος ὁ ποιῶν τά ἔργα Κυρίου ἀμελῶς», λέει ὁ Προφήτης Ἰερε­μίας» (Λόγοι Β΄ Πνευματική ἀφύπνιση σελ. 22,23).

Ὅλα ὅσα ἀνωτέρω παραθέσαμε εὐλαβούμενοι τήν ἱερά μνήμη τοῦ ἁγίου γέροντος π. Παϊσίου δέν ἀποτελοῦν ἀπόψεις του μόνο καί θεωρίες, ἀλλά καθημερινή ἀγωνιστική προσπάθειά του καί γιά νά ἐκπληρώνει μέ ἀκρίβεια τά πνευματικά μοναχικά του ἐν Χριστῷ καθήκοντα, ἀλλά καί γιά νά καθοδηγεῖ ὑπεύθυνα, ἔμπονα καί μέ φόβο Θεοῦ τό σύγχρονο ἀλλοτριωμένο ἄνθρωπο.

Ἐπειδή τό θέμα εἶναι σημαντικό θέλω νά δώσω ὁρισμένες ἐξηγήσεις:

Ταπεινῶς καί εἰλικρινῶς φρονῶ, ὅτι δέν εἶμαι ἀπό ἐκεί­νους πού ξέρουν τά πάντα.  Ὡς κληρικός καί βέβαια δέν θά πρέπει γιά κάθε θέμα νά διατυπώνω ὁπωσδήποτε ἄποψη καί μάλιστα αὐθεντικῷ τῷ τρόπῳ.

Ὅσον ἀφορᾷ στό θέμα «Κάρτα τοῦ Πολίτη», ὄντως τό θέμα πρωτίστως ἔχει πολιτικές διαστάσεις. Ἔχει ὅμως καί θεολογι­κές διαστάσεις μέ ἀπορρέουσες ποιμαντικές εὐθῦνες.

Ἡ Τετάρτη ἐν Χαλκηδόνι Οἰ­κουμενική Σύνοδος τῶν 630 Ἁγίων Πατέρων κατεδίκασε ὁριστικά τό Μονοφυσιτισμό.  Καθόρισε ὅτι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι τέλειος Θεός, ὅπως ὁ Θεός Πατέρας καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, θείας φύσεως καί αὐτό.  Τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος μέ ἑνωμένες τίς δύο φύσεις ἀχωρίστως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως σέ ἕνα πρόσωπο, τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. 

Ἔτσι καί ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, βαπτισμένοι μέ τό μόνο ἀληθινό Βάπτισμα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καί μυρωμένοι μέ τό Ἅγιο Χρῖσμα, μέ τά Χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχουμε τήν ἀνθρώπινη φύση καί μέσῳ τῶν ἁγίων προαναφερθέντων μυστηρίων ἀποκτᾶμε τήν ἐν Χριστῷ ἁγία ζωή. Ἀενάως χριστοποιούμαστε διά τῶν ἁγίων Μυστηρίων Βαπτίσματος, Χρίσματος καί θείας Κοινωνίας, τῆς ὁποίας ἀμέσως μετά τήν Βάπτισή μας μετέχουμε οἱ βαπτισθέντες.

Ἑπομένως καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς ζωῆς μας ὀφείλουμε νά ἀγωνιζόμαστε. Πρέπει νά γινόμαστε ὅλο καί πιό ἄξια τέκνα τῆς αἰωνίου ζωῆς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, χωρίς νά πάψουμε νά εἴμαστε καί πολῖ­τες αὐτοῦ τοῦ παρόντος γήινου κόσμου.  «Ζῷον μικτόν» μᾶς ὀνομά­ζει ἡ θεόπνευστη Λατρεία μας συνεχίζοντας τήν ἁγιοπατερική ὀρ­θόδοξη θεολογία.

Μονοφυσίτες λοιπόν δέν εἴμαστε.  Κάθε ὀρθόδοξος χριστια­νός εἶναι καί πολίτης πολιτογραφημένος σέ μιά ὀργανωμένη συντε­ταγμένη πολιτεία καί πολίτης τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.  Ἡ ἐπί γῆς συμπεριφορά μας ὡς ὀρθοδόξων χριστιανῶν δέν ἀποκλείει τή συμμετοχή μας σ’ ὁλόκληρο τό γίγνεσθαι τῆς ζωῆς ὡς πολιτῶν.  Ὁ Κύριός μας δέν εἶχε μιά ἐξωκοσμική μονοφυσιτική συμπεριφορά. 

Ἐμεῖς λοιπόν οἱ ἐφημέριοι πῶς βλέπουμε τούς πιστούς μας; Τούς βλέπουμε, τούς ἁγιάζουμε καί τούς μεταλαμβάνουμε μόνο ὡς πολῖτες τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν;  Δέν τούς βλέπουμε ἑνιαίους, ὁλόκληρους, ὡς ἀκέραιες προσωπικότητες πού ζοῦν τώρα, ἐδῶ μαζί μας, ὅπως καί ἐμεῖς;  Παράλληλα ὅμως πορεύονται πρός τήν αἰώνια ζωή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ὁ Κύριός μας καταδέχτηκε καί ἦρθε στή γῆ μας.  Ἔγινε ἀληθινός ἄνθρωπος.  Πολιτογραφήθηκε, ἔλαβαν μέρος οἱ γονεῖς τοῦ Κυρίου μας στήν ἀπογραφή.  Πλήρωσε ἀδιαμαρτύρητα φορολογία στό κράτος, ὅ­ταν τοῦ ζητήθηκε.  Θά μποροῦσε νά πεῖ: Ἐγώ δέν πληρώνω, εἶμαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός.  Ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά καταξιώσει ὁλόκληρο τό φάσμα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.  Ἐμεῖς λοι­πόν τούς πιστούς μας δέν τούς βλέπουμε ὡς ἀέρινες πνευματικές ὑπάρ­ξεις. Ἀπευθυνόμαστε στήν ἀόριστη ἰδεολογία τους, στή φιλοσοφία τους ἤ σέ ὅλο τό φάσμα τῆς ζωῆς τους;  Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει λόγο, ἔχει εὐθύνη, ἔχει εὐχές ἁγιαστικές, κυρίως τά μυστήρια.  Ἀπευθύνεται σ’ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο καί τόν ψυχοσωματικό καί τόν πνευματικό.  Δέν ξεχωρίζει κανένα ἄνθρωπο μέχρι καί τό ἐπίγειο τέλος του, καί πέρα ἀπ’ αὐτό.  Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν ἐτέλεσε ποτέ ξεχωριστή ἐπικήδεια ἀκολουθία γιά τούς καλούς καί εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς, καί ἄλλη διαφοροποιημένη, γιά τούς ὀλιγότερο εὐσεβεῖς καί λιγότερο συνειδητοποιημένους χριστιανούς.

Ἀντιλαμβανόμαστε τώρα ὅτι μπαίνουμε σέ μιά νέα περίοδο παγκοσμιοποίησης.  Ὁ πρωθυπουργός μας στεντορίως διακηρύσσει στή μητρική του γλῶσσα:   We need a global Government and fast.  Στά Ἑλληνικά αὐτό σημαίνει χρειαζόμαστε μιά παγκόσμια κυβέρ­νηση καί γρήγορα.  Τοῦτο λέγεται ἀφοῦ ἔχουμε ἤδη ὅλοι μας ὡς πολῖτες σφυροκοπηθεῖ ἀνηλεῶς στά οἰκονομικά.  Τά 20% καί πλέον τῶν συμπολιτῶν μας ἔχουν χάσει τίς θέσεις ἐργασίας τους καί κινδυνεύουν νά χάσουν ἄμεσα τίς ἐλάχιστες οἰκονομίες τους πού ἀντιστοιχοῦν στόν ἄρτο τόν ἐπιούσιο ὀλίγων ἡμερῶν ἤ ἑβδομάδων, τό πολύ μηνῶν.  Ἐπίσης κινδυνεύουμε ὅλοι μας νά μείνουμε ἄστεγοι μή πληρώνοντας τίς δόσεις τῶν δανείων μας.  Οἱ εἰδήσεις τῆς τηλεο­ράσεως σπέρνουν τόν πανικό νέων πιό σκληρῶν μέτρων.  Ἡ ἀνηθι­κότητα στήν TV ὀργιάζει, ἐκμαυλίζοντας μικρούς καί μεγάλους.  Ἀποκορύφωμα τῆς αἰσχρότητας ἡ γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀναγνώριση ὡς νόμιμου τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.  Τό Δημόσιο ἔδωσε (πούλησε) τά δεδομένα τῆς ἀπογραφῆς τῶν Δημοσίων ὑπαλλήλων σέ Ἀμερικανική ἑταιρεία.  Γιατί;  Καταργεῖται ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας καθι­στάμενο προαιρετικό (δηλαδή ἀνύπαρκτο).  Γιατί;  Μεταλλάσ­σεται τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν σέ μάθημα θρησκειολογίας.  Γιατί;  Στά Ἑλληνικά σχολεῖα τῆς ἀλλοδαπῆς δέν ἀποσπῶνται Ἕλ­ληνες καθηγητές.  Γιατί;  Ἡ ἀπάντηση εἶναι: Because we need a glo­bal government and fast.  Ὁ ἔχων ἁπλῶς κοινόν νοῦν καί ἀπροκατά­ληπτο, μή κομματικοποιημένο δηλαδή, ἀμέσως ἀντιλαμβάνεται κάτι περίεργο.  Τί εἴδους παγκόσμια κυβέρνηση θέλουμε;  Καί γρήγορα γιατί;  Μέ ποιές διαδικασίες καταργεῖται ξαφνικά ἡ Ἑλληνική κυ­βέρ­νηση καί τό Ἑλληνικό Σύνταγμα; 

Ὁ ἐφημέριος, ὁ πνευματικός πατέρας μπορεῖ νά πεῖ, ὅτι αὐτά εἶναι θέματα μόνο πολιτικῆς;  Πολῖτες αὐτοῦ τοῦ ἔνδοξου ὑπερτρισχιλιετοῦς ἔθνους δέν εἴμαστε;  Δέν μᾶς νοιάζει ἡ τύχη μας;  Ἀμέσως παραδιδόμαστε;  Ποῦ παραδιδόμαστε;  Καί γιά νά παραδοθοῦμε, θά πρέπει νά ἁλυσσοδεθοῦμε μέσα στήν ἠλεκτρονική φυ­λακή τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη;  Νά βάλουμε τήν ὑπογραφή μας καί νά πληρώσουμε καί 5 €.  Δέν θά πρέπει νά ἀνησυχήσουμε, μήπως καί αὐτή ἡ global government εἶναι τό κράτος τοῦ ἀντιχρί­στου; Καί ἄν ἀκόμη τή λέξη «ἀντιχρίστου» δέν τήν ἐκλάβουμε ὡς τωρινό πρόσωπο ὑπαρκτό, δέν σημαίνει σέ σχέση μέ ὅλους τούς παραπάνω κυβερνητικούς «προγραμματισμούς», «ἐξαγγελίες», ὅτι τό παρόν Ἑλληνικό κράτος ἀντιχριστοποιεῖται καί ἑπομένως πανέτοιμο, ἀντιχριστοποιημένο ἑτοιμάζεται νά εἰσαχθεῖ στό παγκόσμιο κράτος and fast;

Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη θά εἶναι ὁ τέλειος ἐξευτελισμός μας.  Πρίν παραδοθοῦμε ὁλοκληρωτικά, ἄς κάνουμε τόν μικρό ἔστω ἀγῶνα μας … καί ἔχει ὁ Θεός. 

Ἄν ὀλιγωρήσουμε σέ τόσο δύσκολους καιρούς, θά ἀποδεί­ξουμε ὡς ποιμένες ὅτι ἔχουμε σύν τοῖς ἄλλοις ἰσοπεδωθεῖ σέ μιά μονοφυσιτική ἀτομικιστική φανταστική εὐδαιμονία, ἤ ὅτι ἔχουμε παθητικά παραδοθεῖ στή Νέα Τάξη πραγμάτων τῆς ἀντίχριστης Ν. Ἐποχῆς.

Ὑπάρχουν ἀκόμη καί κάποιοι ἀδελφοί πού λένε μᾶλλον ἀπό θέσεως ἰσχύος, ὀλίγον ὑπεροπτικά: Ἐγώ δέν φοβᾶμαι τίποτα.  Ἄς μέ φακελλώσουν.  Ἐγώ δέν ἔχω νά κρύψω κάτι ὕποπτο, κάτι ἔνοχο, κάποια ἀτασθαλία.  Ὅμως ὡς ὑπεύθυνοι ποιμένες (ὅσο εἴμαστε ὑπεύθυνοι ὁ καθένας) δέν θά πρέπει νά σκεφτόμαστε μόνο τόν ἑαυτό μας, ἀλλά καί τούς ἄλλους.  Ἄς σκεφθοῦμε τό ἑξῆς: Ἄν τώρα πού ἀκόμα δέν ἔχουμε εἰσαχθεῖ στήν global government διά τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης στό παγκόσμιο κράτος καί γίνεται τέτοια καταστροφή καί ἐξαθλίωση στά οἰκονομικά ὅλων μας, καί ὄχι μόνο, μποροῦμε νά φαντασθοῦμε σέ τί μεγαλύτερη κλίμακα θά εἶναι αὐτή ἡ καταστροφή, ἡ ἀπάτη καί τό «φακέλλωμα», ὅταν πιά θά εἴμαστε  ἤδη ἐντός τῆς ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς μέ τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη στό χέρι ἤ μετά ἀπό λίγο μέ τσιπάκι ἐμφυτευμένο στό χέρι ἤ στό μέτωπο;

Ἄς μή κάνουμε ἐκτενῆ λόγο γιά τό δυσώνυμο ἀριθμό τοῦ ἀντιχρίστου, τό 666 γιατί ἔχουν ἀκουσθεῖ πολλά καθόλου ἀτεκμηρίωτα  γι’ αὐτόν.  Ἄν στό μικροτσίπ τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη ἀπό τήν ἀρχή ὑπάρχει ὁ 666 ἀσφαλῶς καί θά μολύνει, θά ἐπιβαρύνει πνευματικά τήν προσωπικότητα τοῦ παραλήπτη τῆς κάρτας ὡς ἀριθμός καί σύμβολο τοῦ ἀντιχρίστου.  Ὅπως ὁ Σταυρός μέ τήν ἄκτιστη Χάρη Του ἁγιάζει, τό ἀντίθετο συμβαίνει μέ τό δυσώνυμο.  Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ δυσώνυμος ἐξ ἀρχῆς, ποιός ποιούς, θά μπορεῖ πιά νά ἐμπιστευθεῖ μετά ἀπό τόση πολεμική καί τόση ἐχθρότητα πού εἰσπράττει ὁ πολίτης ἀπό τήν ἐξουσία;

Ἄς καταλήξουμε: Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δέν εἶναι τό σφράγισμα, δέν εἶναι τό χάραγμα.  Κατά τόν ἅγιο Γέροντα Παΐσιο εἶναι πτώση.  Εἶναι πτώση διότι ἤδη θά ἔχουμε ἀφήσει τά πράγματα νά κυλήσουν μέχρι λίγο πρό τοῦ σφραγίσματος, παρά πέντε πρό τοῦ χαράγματος.

Εἶναι πανεύκολο ξαφνικά καί πάλι νά δοθεῖ μιά κυβερνητική ἐντολή ἤ Ἑλληνική ἤ «global», ἐκεῖ πού φθάσαμε καί νά ἀποκολληθεῖ τό περίφημο τσιπάκι ἀπό τήν Κάρτα, – ἡ ὁποία σημειωτέον δέν ἔχει καμιά ἠλεκτρονική ἤ ἄλλη σημασία – καί νά ἐμφυτευθεῖ – καταπληκτικός ὁ ὅρος ἐμφυτευθεῖ, μέ global προδιαγραφές ἴσως – καί νά ἐμφυτευθεῖ ὑποδορίως στό δεξί χέρι ἤ στό μέτωπο.

Ὁ π. Παΐσιος, εἶχε προβλέψει: «Μετά ἀπό τήν Κάρτα καί τήν ταυτότητα, τό φακέλλωμα, γιά νά προχωρήσουν πονηρά στό σφράγισμα θά λένε συνέχεια στήν τηλεόραση, ὅτι πῆρε κάποιος τήν κάρτα τοῦ δείνα, καί τοῦ σήκωσε τά χρήματα ἀπό τήν τράπεζα.  Ἀπό τήν ἄλλη μεριά θά διαφημίζουν τό τέλειο σύστημα, τό σφράγισμα στό χέρι ἤ στό μέτωπο μέ ἀκτῖνες λέϊζερ, πού δέν θά διακρίνεται ἐξωτερικά, μέ τό 666 τό ὄνομα τοῦ ἀντιχρίστου. 

Δυστυχῶς καί πάλι ὁρισμένοι γνωστικοί θά φασκιώνουν τά πνευματικά τους τέκνα σάν τά μωρά, δῆθεν γιά νά μή στενοχωροῦνται·  δέν πειράζει αὐτό, δέν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικά νά πιστεύετε!  Καί ἐνῷ βλέπουμε τόν Ἀπόστολο Πέτρο πού ἐξωτερικά ἀρνήθηκε τό Χριστό, καί ἦτο ἄρνησις, αὐτοί ἀρνοῦνται τό ἅγιο σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ πού τούς δόθηκε στό ἅγιο Βάπτισμα».

Καί ἄν ἀκόμη δέν χαθοῦν σκόπιμα κάποιες κάρτες, ὥστε νά φθάσει νά γίνει μεγάλο θέμα στήν τηλεόραση, εἶναι γεγονός, ὅτι οἱ μεγάλοι ἄνθρωποι εὔκολα ξεχνοῦν καί καθημερινά θά γίνεται στό σπίτι μεγάλος χαμός, μεγάλος πανικός γιά τό ποῦ ἄφησα τήν κάρτα μου καί δέν μπορῶ νά τήν βρῶ.

Πάντως αὐτή τή στιγμή κανένα Εὐρωπαϊκό κράτος δέν προετοιμάζεται πυρετωδῶς γιά τήν global government καί γιά τήν Κάρτα Πολίτη.  Θά εἶναι ἄδικο νά γίνουν ὅλα αὐτά πρῶτα στή χώρα μας.  Ἄς δείξει τουλάχιστον ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση διά τοῦ κοινοβουλίου της κάποια δημοκρατική εὐαισθησία, ἄν σῴζεται κάπου κάποια ἀρχαιοελληνικοῦ τύπου δημοκρατική εὐαισθησία γιά τήν τιμή τῶν ὅπλων τῆς δημοκρατίας.

Ἡ Ε.Ε. ἄς μιλήσει καθαρά: Καταπατῶνται κατάφωρα τά ἀνθρώπινα δικαιώματα μέ τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη ἤ ὄχι;

Ἡ ἐν Χριστῷ ποιμαντική μας συνείδηση ἀναμένει σαφῆ τοποθέτηση.

 πηγή