Όταν η ποίηση και η ιερότητα
τρακάρουν βάναυσα με τη
χωριατίλα και την κακεντρέχεια.
Πολύς κόσμος στο προσκύνημα της εικόνας της Παναγίας μας "Άξιον εστί" ...
Ένας τύπος ακούγεται να φωνάζει επίμονα, ξερά και μονότονα στους προσκυνητές την ώρα που προσεγγίζουν την εικόνα: ένα προσκύνημα, ένα προσκύνημα, ένα προσκύνημα, ένα προσκύνημα, παράκληση για να προλάβουν όλοι".
Θυμήθηκα τις μέρες που ζούσα καθημερινά μέσα από τις ιερές Ακολουθίες της εκκλησίας πόσο βασανιζόμουν όταν τύχαινε να συμμετάσχω σε κάποια πανηγύρι ιερού ναού στα Χανιά.
Δεν ξέρω ποιος επιλέγει αυτούς τους ανθρώπους να υπηρετήσουν ένα τόσο ευαίσθητο διακόνημα.
Να προσπαθείς μετά από πολύ κόπο να προσκυνήσεις την εικόνα της Παναγίας και η πιο σημαντική στιγμή του προσκυνήματος να συντρίβεται από τη βαρβαρότητα ενός άσχετου.
ΥΓ
Ίσως το να προσπαθείς να προσκυνήσεις την εικόνα της Παναγίας του "Άξιον Εστί" εκτός Αγίου Όρους είναι σαν να σκαρφαλώνεις σε ένα βράχο από την κορυφή του Έβερεστ που εκτίθεται σε ένα ταχυφαγείο και να προσπαθείς να νιώσεις ορειβάτης.
Νικήτας Καυκιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου