Τα νησιά του Βορείου Αιγαίου «διέτρεξαν (και διατρέχουν) μεγάλους κινδύνους» !

Στο βιβλίο «Πως η Γερμανία κατέστρεψε τον Ελληνισμόν της Τουρκίας» (εκδ. 1916, Μυτιλήνη), γίνεται απόλυτα σαφές πως η Γερμανία, με τη διπλωματία της και συνεργό τον γερμανικό Τύπο, ραδιουργούσε λυσσαλέα κατά της Ελλάδας ώστε τα απελευθερωμένα στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) νησιά του Βορείου Αιγαίου να μην παραμείνουν στην Ελλάδα, αλλά να παραδοθούν και πάλι στην Τουρκία, η οποία ήταν σταθερά ανένδοτη στο θέμα των νησιών απειλώντας μάλιστα με πόλεμο ενθαρρυμένη παντοιοτρόπως από τους Γερμανούς.

Όπως έγινε άλλωστε και με την απελευθερωμένη Βόρειο Ήπειρο που αποδόθηκε τελικά μετά από ισχυρή επιμονή και «αντίπραξη» των εκπροσώπων της «Τριπλής Συμμαχίας» (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία) στη νεοσύστατη Αλβανία.

Όπως δήλωσε τότε ο Εμμανουήλ Ρέπουλης (υπουργός του Βενιζέλου) «Το ζήτημα των νήσων διέτρεξε πολλούς και μεγάλους κινδύνους, από τους οποίους έσωσεν η μεγάλη πρόνοια και διπλωματικότης του Αρχηγού της Κυβερνήσεως των Φιλελευθέρων, χάρις εις την συνδρομήν της Αγγλίας (….) Η Αγγλική Κυβέρνησις, ευτυχώς, εδέχθη την παράκλησιν του Πρωθυπουργού ημών και ανέλαβε την πρωτοβουλίαν και επέτυχεν τον συνδυασμόν των δύο ζητημάτων (νησιά και βορειοηπειρωτικό), τοιουτοτρόπως δε εζημιώθημεν μόνον εις την Ήπειρον και εσώσαμεν τας νήσους.»

Με τον γνωστό ωμό, τευτονικό τρόπο, ο Γερμανός πρεσβευτής στη Τουρκία Βαγκενχάιμ, γνώστης πολλών «μυστικών» της αρμενικής γενοκτονίας (με γερμανικό σχεδιασμό και συμμετοχή στο πλευρό της Τουρκίας), δήλωσε τότε: «οι νήσοι πρέπει να ανήκουν εις εκείνον, εις ον θα ανήκη και η απέναντι ακτή της Μικράς Ασίας». Το συνέδεε μάλιστα και με το Μακεδονικό δηλώνοντας ότι η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) που ρύθμισε τα βαλκανικά σύνορα «δέον να αναθεωρηθή ως άδικος, διότι την επέβαλεν η απληστία των συμμάχων Βαλκανικών Κρατών εις βάρος της Βουλγαρίας.» Η δε γερμανική εφημερίδα «Tαgesblatt» είχε μάλιστα και την «συμβιβαστική λύση» : αντί της Λέσβου και της Χίου να έδιναν στην Ελλάδα τη Ρόδο, που τότε την κατείχαν οι Ιταλοί!

Ήταν άλλωστε η εποχή που ο Αρχηγός της Γερμανικής Αποστολής στην ήδη γερμανοκρατούμενη πολιτικά και στρατιωτικά Τουρκία, ο Λίμαν φον Σάντερς (φωτό), περιοδεύοντας στη Μικρά Ασία είπε στις τουρκικές αρχές για τους Έλληνες : «Αυτούς εδώ τι τους φιλάτε! Εν όσω αφήνετε αυτούς εδώ, εσείς θα είσθε είλωτες των Ελλήνων»!

Για τους Γερμανούς, όπως διαβάζουμε στον επίλογο του βιβλίου, «το Βαλκανικόν ζήτημα δεν ελύθη δια των Βαλκανικών πολέμων, μορφήν μόνο ήλλαξε, θα λυθή δε μετά νέους αγώνας καθ’ ους η Βουλγαρία θα έχη σύμμαχον την Τουρκίαν.»

Και «παντοτινό προστάτη», θα μπορούσε να συμπληρώσει κάποιος, τη Γερμανία. Κάτι, που τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και σήμερα. Σε μια «σκοτεινή» μάλιστα περίοδο όπου τα πάντα αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς παγκοσμίως και με απρόβλεπτες ακόμα συνέπειες, με τον επίμονο τουρκικό αναθεωρητισμό να καραδοκεί.