Έζησε τον 3ο αιώνα και υπήρξε Επίσκοπος Αθηνών και Μάρτυρας της Εκκλησίας. Σε μερικούς κώδικες αναφέρεται ως Μάρτυρας. Με καταγωγή από την περιοχή της Τροιζήνας, έδρασε στην περιοχή της Επιδαύρου. Το 1833 ο τότε εφημέριος της κοινότητας, ιερεύς Νικόλαος Νάτσουλης, έκτισε Ναό προς τιμήν και δόξα του Αγίου Λεωνίδα. Στην Αθήνα υπάρχει πρωτοχριστιανικός Ναός (κρύπτη) στο όνομα του Αγίου Λεωνίδη πίσω από τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Το Μεγάλο Σάββατο του έτους 250, ο Άγιος Λωνίδας και η συνοδεία του (επτά γυναίκες Χαρίσση, Νίκη, Γαληνή, Καλλίδα, Νουνεχία, Βασίλισσα, Θεοδώρα), οδηγήθηκαν στην Κόρινθο, στον ηγεμόνα Ανθύπατο Βενούστο. Εκείνος τους ζητά να αρνηθούν την πίστη τους για να γλυτώσουν. Όμως κανείς δεν δέχτηκε να αλλαξοπιστήσει. Έτσι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Τον Άγιο Λεωνίδα τον κρέμασαν, αφού πρώτα τον βασάνισαν. Στη συνέχεια, το σκήνωμά του μαζί με τις επτά γυναίκες, οδηγήθηκε στη θάλασσα. Εκεί αφού τις έδεσαν με πέτρες, τις έριξαν στο βυθό, μία ημέρα πριν από το Πάσχα. Χριστιανοί της Επιδαύρου, που παρακολουθούσαν από απόσταση τις δραματικές στιγμές του Αγίου και των επτά Αγίων γυναικών, περισυνέλεξαν τα νεκρά σώματα και τα ενταφίασαν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου