ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

 

Είχαμε έναν μοναχό στο Μοναστήρι μας. Όταν επρόκειτο να πάω σε ένα Μετόχι μας έξω από το Άγιον Όρος, μου λέει:

-Γέροντα, δώσε μου την ευλογία σου να παραδώσω το πνεύμα μου στον Θεό, να πηδήξω και να πάω εκεί πάνω. Χόρτασα όλα αυτά τα χρόνια μέσα στο μοναστήρι. Δώσε μου την ευλογία σου, να πετάξω στον ουρανό.

-Εγώ φεύγω, του απαντώ.

-Γέροντα, έχω μια τελευταία επιθυμία, να φάω μία πίττα που αγαπώ και να φύγω, μου λέει πάλι.

Κοιτάξτε με πόση απλότητα και χαρά αντιμετωπίζουν οι μοναχοί τον θάνατο, τον πόνο, τις δυσκολίες. Ανάσταση είναι, όταν φεύγει ο άνθρωπος. Έφυγα, πήγα έξω, του έστειλα με το καράβι την πίττα, του την ετοίμασε ένας μοναχός, συγκέντρωσε όλη την αδελφότητα, τους μίλησε πολύ ωραία και στο τέλος τους λέει: Ἠλθε, αδελφοί μου, η ευλογία του Γέροντα. Θα την φάω και θα φύγω. Την έφαγε, ευφράνθηκε, κάθισε επάνω σε μια πολυθρόνα που είχε, και είπε: Φεύγω, Χριστέ μου, και έρχομαι επάνω αναπαυμένος. Και πραγματικά, σε δυο μέρες έγινε αυτό το θαύμα, ανέβηκε στον ουρανό.

Μας αξιώνει ο Θεός να τον βλέπομε σε όλα αυτά τα μυστήρια παίζοντας μαζί μας. Πώς μας παίρνει με το καλό, για να νοιώσουμε την αγάπη του! Έτσι, όπως ο πατέρας προσπαθεί με κάθε τρόπο να δείξει στο παιδί του την αγάπη του.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης