Ψαλμός 41ος. "Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτω ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός" ("Όπως το ελάφι, ξέφρενο, ζητά την ανακούφιση του νερού τρέχοντας στις πηγές, έτσι και η δική μου ψυχή τρέχει σ' εσένα, Θεέ μου").

 

 

Όλον τον κόσμο να γυρίσουμε, χιλιόμετρα να σβήνονται κάτω από φτερά αεροπλάνων και ρόδες αυτοκινήτων. Όσους αδελφούς και ν γνωρίσουμε, όσα χέρια και να σφίξουμε, έρχεται η στιγμή κατά την οποία η πίκρα της τυρβώδους ζωής σε καλεί στην πηγή της ζωής σου. Σε τραβά από τα σώψυχα πίσω εκεί που άρχισες, εκεί που ήπιες το πρώτο πνευματικό νερό, μπας και ξανανιώσεις, μπας και σωθείς, μπας και μπορέσεις να χαθείς στην οικουμένη δίχως να χαθείς.

Επιστροφή, λοιπόν, στα ύδατα του Πάρνωνα, όπου πάντα παίρνουμε δίχως να ξέρουμε τι να δώσουμε.

 Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης