Η ζωή της ποιμενικής κτηνοτροφίας των Ελλήνων ήταν συνυφασμένη με την ζωή του αλόγου. Γαϊδουράκι, μουλάρι ή άλογο, ήταν το μέσο μετακίνησης και συνοδοιπόρος στην προσπάθεια εξερεύνησης καλύτερων συνθηκών ζωής, αχώριστος σύντροφος σε πολέμους και πηγή εσόδων για τις αγροτικές εργασίες και κυρίως πρότυπο υπερηφάνειας και δύναμης.
Η αγάπη των Ελλήνων στα άλογα, διαφαίνεται από τους μυθικούς χρόνους, ήταν σύμβολο λατρείας και αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας στην ελληνική παράδοση. Στη λαϊκή ελληνική συνείδηση τα άλογα έχουν συνδεθεί με ιδιαίτερα χαρίσματα αλλά και με πλήθος από θρύλους,μύθους και δοξασίες.
Ο ογδοντάχρονος μπάρπαΓιάννης Κάτσιος, παλαίμαχος της κληρονομιάς και της παράδοσης,μέσα στο αγρόκτημά του, μας διηγείται μικρές και μεγάλες ιστορίες.
.jpg)
1 σχόλιο:
Χαχαχαχα!!!! Ο Γιάννης κάποτε προσπαθούσε να μάθει βυζαντινή (ψαλτική μουσική) το τραγούδι όμως είχε προηγηθεί ως βίωμα μέσα του. Οπότε στο χωριό του έλεγε κάτι "Σε ύμνουμεν...." που ήταν ανάμεσα σε ψαλσιμο και τραγούδι της ταβλας!!!! Καλά να ναι καλός πατριώτης και βασανισμένος. Να χει υγεία.
Δημοσίευση σχολίου