Όσιοι Μεγάλοι Αββάδες Βαρσανούφιος & Ιωάννης!

Κατά τα χρόνια του αγίου Βαρσανούφιου, τρεις άγιοι άνδρες ήταν οι στύλοι της Οικουμένης που με τις προσευχές τους την προστάτευαν από ολοσχερή καταστροφή:  "Ιωάννης εν Ρώμη και Ηλίας εν Κορίνθω και άλλος εν τη επαρχία Ιεροσολύμων" (ο άγ. Βαρσανούφιος - βλ. τη σελ. 12 στο link που δίνουμε πιο κάτω).

Θεωμένοι άνδρες με ασύλληπτες εμπειρίες θείων οράσεων, έδωσαν απαντήσεις σε πλήθος ερωτημάτων με σοφία, ταπείνωση και αγάπη που μερικές φορές σοκάρουν! Σοκάρει δηλαδή το μέγεθος της ταπείνωσης και της αγάπης που διέθεταν οι δύο αυτοί σπουδαίοι & άγιοι διδάσκαλοι.

Σύντομη βιογραφία τους

 

 

Εις τον Βαρσανούφιον Eκ γης συνέστη σώμα Bαρσανουφίου, Kαι γην υπήλθε, την εαυτού μητέρα. Εις τον Ιωάννηνν Δίκαιόν εστιν, ω Iωάννη άμα, Tάττειν σε ώδε, τω φίλω διδασκάλω.

Οι Όσιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης έζησαν κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν και οι δύο μοναχοί και φημισμένοι για τον ασκητικό βίο και την αγιότητά τους και γνώριζαν άριστα την διδασκαλία της Εκκλησίας. Γι' αυτό συνέγραψαν και βιβλίο στο οποίο διατυπώνονται διάφορες ερωτήσεις και απορίες και δίδονται απαντήσει με σκοπό το φωτισμό των πιστών. Το βιβλίο αυτό εκτυπώθηκε, κατά τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου, στη Βενετία. Ο Όσιος Βαρσανούφιος κοιμήθηκε με ειρήνη πριν τον Όσιο Ιωάννη, στον οποίο ο Θεός χάρισε το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Περί αυτού άκουσε και ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος (379 - 395 μ.Χ.) και τον είχε σε πολύ σεβασμό και τιμή. Ο Όσιος Ιωάννης ασκήτευε στα μέρη της Θηβαΐδος, σε τόπο ψηλό και απομακρυσμένο, αλλά η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα και πλήθος πιστών προσέτρεχε κοντά του, για να ζητήσει τις πνευματικές συμβουλές του και την γιατρειά από τις ασθένειες. Τον επισκέπτονταν και άλλοι Πατέρες και Ασκητές, που είχαν τον πόθο να ακούσουν τις συμβουλές του και να δεχθούν την ευλογία του. Εκείνος τους υποδεχόταν με πολλή ταπεινοφροσύνη, λέγοντας ότι δεν ήταν τίποτε, ώστε να αξίζει να υποβάλλονται σε τέτοιο κόπο προς συνάντησή του. Ούτε έλειπαν από το ερημητήριό του οι αναχωρητές. Μελετούσαν μαζί, συνέψαλλαν και συζητούσαν πνευματικά θέματα, προς δε τους νεότερους έδινε πατρικά τις σοφές νουθεσίες του. «Σεις βέβαια», τους έλεγε, «θα νομίζετε πως κατορθώσατε κανένα μεγάλο πράγμα με το να εγκαταλείψετε τον κόσμο. Αφήσατε οικίες ίσως, και χρήματα και κτήματα και περιουσία. Αλλά αφήσατε και τον πόθο της αμαρτίας; Εδώ είναι το σπουδαίο, διότι αυτή είναι ο κόσμος. Ήλθαμε στην ησυχία. Αλλά είναι πράγματι κτήμα μας η ησυχία μας αυτή; Μήπως ανάβουν μέσα μας ακόμη επιθυμίες της σάρκας; Μήπως μα τυραννούν κοσμικές ανησυχίες ή εγωισμοί ή ζήλιες, φθόνοι και ενθυμήσεις φλογερές των θέλγητρων της κοσμικής ζωής; Μήπως το σώμα μας μένει στην έρημο, αλλά ο κόσμος είναι ολόκληρος μέσα στην ψυχή μας; Και προ πάντων, αδελφοί μου, ας φυλαττώμεθα από την υπερηφάνεια. Ξέρετε εσείς κάτι περισσότερο ανόητο από την υπερηφάνεια; Εγώ δεν ξέρω. Τι είναι αρετή; Το γνωρίζετε. Είναι Αυτός ο Θεός. Η υπερηφάνεια, αδελφοί, όχι μόνο δεν μας φέρνει ψηλότερα, αλλά και μας γκρεμίζει ολότελα. Διότι μας τυφλώνει και μας σπρώχνει ώστε να μας καταστρέψει. Η υπερηφάνεια φίλοι μου, τι άλλο είναι παρά μία κυριαρχία του Σατανά στην ψυχή μας. Ταπείνωση, λοιπόν, αδελφοί μου! Ταπείνωση, όσο περισσότερο μπορούμε. Αυτή είναι η ασφάλειά μας, αλλά και η ύψωσή μας και αυτή μας αποδίδει στη φιλία του Θεού». Τέτοιες συμβουλές εξέρχονταν από το γλυκύ στόμα του μεγάλου Ασκητού και εισέρχονταν στις ψυχές ως καθαρά ύδατα, τα οποία καθαρίζουν, δροσίζουν και γονιμοποιούν. Και έφτασε ο Άγιος Ιωάννης σε βαθύτατο γήρας. Προείδε δε το θάνατό του τρεις ημέρες πριν αυτός συμβεί. Ο Μέγας Ασκητής κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη αναπαυόμενος στην αγκαλιά του Ουρανίου Πατρός.

 

 Γιορτάζουν 6 Φεβρουαρίου.

 

Το θρυλικό βιβλίο τους, η "Βίβλος Βαρσανουφίου και Ιωάννου", με ένα εκτεταμένο βιογραφικό τους από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, μπορείτε να μελετήσετε εδώ (από τη σελ. 15 τελειώνει το βιογραφικό και αρχίζει το κείμενο των αγίων).

Ἀπόσπασμα

᾿Απόκριση τοῦ ἴδιου, τοῦ μεγάλου Γέροντα, πρός τόν ἴδιο (ἀδελφό), τότε πού ἐκεῖνος (ὁ ἀδελφός) ἔπεσε σέ πολλή λύπη καί ἀθυμία.

᾿Aδελφέ ᾿Ανδρέα, εἴθε νά μήν ἐπιτρέψει ὁ φιλάνθρωπος Θεός μας στόν μισόκαλο ἐχθρό νά σπείρει μέσα σου τή λύπη καί τήν ἀθυμία, τήν ὁποία ἐκεῖνος φέρνει στίς ψυχές, γιά νά μή σέ ὁδηγήσει σέ ἀπόγνωση, σχετικά μέ ὅσα ὑποσχέθηκε ὁ Θεός, ὁ εὐλογητός, διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σέ σένα τόν ἀγαπητό, ἀλλά νά ἀνοίξει τήν καρδιά σου νά κατανοήσεις τίς Γραφές, ὅπως ἄνοιξε τήν καρδιά τῶν μαθητῶν, πού ἦταν μαζί μέ τόν Κλεόπα (Λουκ. 24, 32).

Νά κατανοήσεις δηλαδή, γιατί ὁ Θεός, μετά τίς ὑποσχέσεις πού ἔδωσε στόν ἅγιο Πατριάρχη ᾿Αβραάμ, πάλι ἐπέτρεπε ὥστε αὐτός νά δοκιμάζεται (Γεν. 22, 1). Διότι λέει: Καί μετά ἀπ᾿ αὐτά τά λόγια, δηλαδή τίς ὑποσχέσεις πού ἔδωσε σ᾿ αὐτόν, τόν φίλο Του - πού Τοῦ πρόσφερε μιά τόση μεγάλη θυσία, ὁ ὁποῖος δέν ἦταν πρέπον νά πάθει κανένα κακό καί πού γιά τήν πίστη του τή μεγάλη τόν θεώρησε δίκαιο (Γεν. 15, 6), (Ρωμ. 4, 3) - αὐτόν τόν τόσο σπουδαῖο καί μεγάλο, τόν ἄφησε νά πέσει σέ πειρασμό. Καί τόν ἄφησε γιά νά δοκιμαστεῖ, ἀκριβῶς γιά νά κατασταθοῦν ἀναπολόγητες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους καί νά εἶναι παράδειγμα καί πρότυπο στούς πιστούς, ὅτι “μέ πολλές θλίψεις πρόκειται νά μποῦν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ” (Πράξ. 14, 22) καί “μέ τήν ὑπομονή τους θά σώσουν τίς ψυχές τους” (Λουκ. 21, 19), “εὐχαριστώντας γιά τό καθετί τόν Θεό” (Α' Θεσ. 5, 18). Μαζί μέ αὐτά, φέρε στόν νοῦ σου καί τόν ἅγιο ᾿Ιώβ, τόν γνήσιο φίλο τοῦ Θεοῦ, “τόν ἀληθινό, τόν ἄμεμπτο καί δίκαιο, τόν θεοσεβή, πού ἀπεῖχε ἀπό κάθε πονηρό πράγμα” (᾿Ιώβ 1, 1). Αὐτόν πού δέν ἔπρεπε νά πάθει κανένα κακό, καί αὐτόν τόν παρέδωσε νά πειραστεῖ, γιά νά δοκιμαστεῖ ἡ ἀρετή του· καί ἀγωνίστηκε τόσο, μέχρι σημείου πού ἄφησε καταντροπιασμένους καί ἀναπολόγητους τούς ἐχθρούς καί τούς κατηγόρους του, καθώς τούς ἔλεγχε μέ τή ζωή του.

Φέρε ἀκόμη στόν νοῦ σου, γιά νά στηριχθεῖ ἡ πίστη σου, “τόν ἀρχηγό τῆς σωτηρίας μας καί τελειωτή ᾿Ιησοῦ” (Ἑβρ. 12, 2), “ὁ ῾Οποῖος μᾶς λύτρωσε ἀπό τήν ἀρχαία κατάρα” (Γαλ. 3, 13). Πῶς δηλαδή, ἀφοῦ ἔφθασε στήν ὥρα τοῦ Σταυροῦ, γιά νά μᾶς ὑποδείξει ὁδό ὑπομονῆς καί σωτηρίας, ἔλεγε: “Πάτερ, ἄν εἶναι δυνατόν, ἄς μήν πιῶ αὐτό τό ποτήρι· ὅμως ἄς γίνει τό δικό Σου θέλημα καί ὄχι τό δικό μου” (Ματθ. 26, 39). Καί αὐτό τό ἔκανε γιά μᾶς, ᾿Εκεῖνος πού ἐπιτίμησε τόν Πέτρο ὅταν τοῦ εἶπε: “῾Ο Θεός φυλάξοι σε, Κύριε, νά μή σοῦ συμβεῖ κάτι τέτοιο”! (Ματθ. 16, 22). Καί τό ἔκανε ἐπειδή ἦταν ἕτοιμος καί εἶχε καταθέσει τήν προαίρεσή Του στό νά πάθει γιά τή σωτηρία μας. ᾿Αλλά, χάριν τῆς ἀδυναμίας μας, δέχτηκε προσευχόμενος στή Γεθσημανή νά πιεῖ τό ποτήρι τοῦ θανάτου, γιά νά μήν ἀπογοητευόμαστε ὅταν προσευχόμαστε, ἔστω καί ἄν πρός τό παρόν, πρός δοκιμή μας, δέν εἰσακούεται ἡ προσευχή μας.

῎Ας προσπαθήσουμε λοιπόν νά κάνουμε μιά βαθιά μελέτη πάνω στήν οὐσία καί στή σημασία τῶν Παθῶν τοῦ Σωτήρα μας, πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά χάρη μας. Καί ἄς ὑπομείνουμε μαζί μ᾿ Αὐτόν τούς ὀνειδισμούς, τά στίγματα, τήν ἐξουθένωση, τήν περιφρόνηση, τόν ἐμπτυσμό, τήν ὕβρη ἀπό τή χλαμύδα, τήν διαπόμπευσή Του μέ τό ἀγκάθινο στεφάνι, τό ξύδι μέ τή χολή, τήν ὀδύνη ἀπό τό μπήξιμο τῶν καρφιῶν, τό κέντημα τῆς λόγχης καί τό νερό καί τό αἷμα. Καί ἀσφαλῶς τότε θά αἰσθανθεῖς μεγάλη ἀνακούφιση στίς δικές σου ὀδύνες. Νά εἶσαι δέ βέβαιος ὅτι ὅλος αὐτός ὁ κόπος σου δέν θά πάει χαμένος. Σέ ἄφησε νά ὑποφέρεις ἕνα μικρό κόπο, γιά νά μήν βρεθεῖς ἐκείνη τήν ἡμέρα (τῆς κρίσεως), ἀμέτοχος τῶν καρπῶν πού θά βλέπεις νά βαστάζουν οἱ ῞Αγιοι, οἱ ὁποῖοι θά καυχῶνται γιά τούς καρπούς τῆς ὑπομονῆς τῶν θλίψεών τους. ᾿Επίσης γιά νά γίνεις συγκοινωνός τῶν ῾Αγίων καί τοῦ ᾿Ιησοῦ, ἔχοντας παρρησία ἐνώπιόν Του μαζί μέ τούς ῾Αγίους.

Μήν ἀφήνεις νά σέ κυριεύσει ἡ λύπη, δέ σέ ξέχασε ὁ Θεός, ἀλλά φροντίζει γιά σένα ὡς γνήσιο Του υἱό καί ὄχι ὡς νόθο. Θά στέκεσαι καλῶς ἄν προσέχεις τόν ἑαυτό σου μέ πολλή νήψη. Νά μήν ξεχάσεις τόν φόβο καί τήν εὐχαριστία πρός τόν Θεό. Καί θά εἶσαι μακάριος, ἄν πράγματι ἔγινες καί ξένος καί φτωχός, διότι αὐτοί εἶναι πού θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γίνε ἀνδρεῖος καί δυνατός ἐν Κυρίῳ.

῞Οπως βλέπεις, δέν κουράζομαι νά σοῦ λέω τά ἴδια καί τά ἴδια, τά ὁποῖα εὔχομαι νά σοῦ τά χαρίσει ὁ Κύριος.

Κάνε εὐχή καί γιά μένα.