ΠΕΡΙΜΕΝΩ

 

Πριν κάποια χρόνια ένας Ελλαδίτης φίλος μας, στην προσπάθειά του να μας καλέσει, επάτησε κάποιο λάθος νούμερο τζαι έτσι απάντησεν του μια γριούλα, η οποία του είπε κατ' ευθείαν: "Πήρατε λάθος αριθμό!"

- "Καλά, πώς το ξέρετε ότι πήρα λάθος", είπεν της.

Αυτή του απάντησε:

-"Αυτό το τηλέφωνο δεν χτυπάει ποτέ, κανένας δεν με καλεί".

Μια ιστορία, θκυο φράσεις, όμως η μοναξιά τούτης της γυναίκας εταρακούνησε μας τόσον που την επομένη συγκινημένοι εγράψαμε τούτον το τραγούδι.

Το είχα γυρίσει και ανεβάσει στην πρώτη καραντίνα, κατά την διάρκεια της μιας εξόδου για άσκηση που δικαιούμουν. 

 ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

 

 

 

Σιγοτραγουδώ

όσα πεθυμώ

ένα ένα ρίχνω στη φωτιά

για να ζεσταθώ

για να λυτρωθώ

απ’ το χιόνι που κερνά η μοναξιά

Περιμένω πέρα στα βαθιά νερά

ένα χέρι να με φέρει στη στεριά

Να ’βρω μια ματιά

Να ’βρω συντροφιά

Ένα χάδι να ντυθώ ξανά

Περιμένω πέρα στα βαθιά νερά

Η φωνή σου πάλι πίσω με γυρνά

για να ζεσταθώ

για να λυτρωθώ

ένα χάδι σου γλυκό να βρω

Σιγοτραγουδώ

όσα καρτερώ

ένα ένα γράφω στα χαρτιά

για να ξεχαστώ

για να γιατρευτώ

απ’ το χτες που με κρατά στη λησμονιά

 

 

μουσική ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

στίχοι ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ