Υπάρχω

Mε συνιστουν τα πάθη μου.
Δίνω γι'αυτά χωρίς ανταμοιβή
το είναι μου.
Σκορπιέμαι στους ανέμους σαν γύρη
δυο χέρια γεμάτα γη και με το μάγουλο
σφιχτά πάνω στο χώμα, αφέθηκα σ'αυτό,
δίπλωσα τις ανούσιες ανατάσεις
κι έγινα ένα με το χαμηλό του κόσμου.
Χθόνιες εικόνες, οι πιο αληθινές
που δεν ξεφτούν στου χρόνου το δρολάπι.

Υπάρχω όταν ανυπόδητη πορεύομαι
πάνω στου κόσμου το πυρωμένο σύνορο
και με τους άλλους μοιράζομαι
τις ασύγκριτες μαντείες της αγρύπνιας μου
όλα όσα πρωτόφαντα αγγίζω με τη δροσερή
παρόρμηση παιδιού, χωρίς βάσιμο λόγο.

Πάθος για τη ζωή αρυτίδωτο και αστείρευτο.

Όλα είναι καλά.., ορθώνεται η απαντοχή
ζεστή αντίστιξη απο παλλόμενη ουσία
Διονυσιακή και Απολλώνια μαζί.
Τίποτα δεν ήταν και δεν είναι εξαντλημένο.

Άλλες οι αποσκευές μου σε κάθε του βίου σταθμό
άλλη η γεύση των δακρύων σε κάθε εποχή.
Δεν ανατέλλει ήλιος χωρίς σκιά και πρέπει
κάποτε τη νύχτα να γνωρίσω.
Τη νύχτα και το Ασάλευτο.

Μέσα στο άφθιτο Φως ψάχνοντας για το σπίτι μου
υπάρχω, πάντοτε σε πορεία.


ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ - ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΥ ΠΟΛΥ