Του Νεκτάριου Δαπέργολα*
Στη Θράκη εντοπίζεται σήμερα το μεγαλύτερο ίσως από τα εθνικά μας προβλήματα. Και το πρόβλημα αυτό έχει έναν πολύ απλό τίτλο: Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.
Ένας παράγοντας δηλαδή, που αν δεν υπήρχε, δεν θα ετίθετο ουσιαστικά ούτε ζήτημα ασφάλειας για την ελληνική πολιτεία, ούτε θέμα εκδημοκρατισμού και ομαλής διαβίωσης της μειονοτικής κοινωνίας, αλλά ούτε και ζήτημα ομαλότητας της πολιτικής και οικονομικής ζωής της περιοχής.
Η κατάσταση μάλιστα έχει πλέον φτάσει στο απροχώρητο και γιʼ αυτό είναι πια επιτακτική η ανάγκη για την έναρξη ενός δημόσιου διαλόγου, με στόχο να ενταθούν οι πιέσεις ολόκληρης της ελλαδικής κοινωνίας προς την κατεύθυνση του απολύτως αυτονόητου: την άμεση εκδίωξή του από τη Θράκη. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι το Προξενείο Κομοτηνής δεν έχει τον παραμικρό λόγο ύπαρξης, από τη στιγμή που ούτε Τούρκοι υπήκοοι υπάρχουν στην περιοχή ούτε μειονοτικά δικαιώματα που μέσα στη σύγχρονη Ελλάδα της Ε.Ε. να κινδυνεύουν και να έχουν μάλιστα ανάγκη από έναν τέτοιο… δημοκρατικό “εγγυητή” (όπως λ.χ. τον είδαμε να τα… προστατεύει ευγενώς επί δεκαετίες στην Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο ή σήμερα στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν), αλλά ούτε ασφαλώς και η συνθήκη της Λοζάνης (που η Τουρκία όσον αφορά τη Θράκη την επικαλείται, ενώ γενικά βεβαίως από το 1923 και εξής την έχει συστηματικά μετατρέψει σε άθλιο κουρελόχαρτο) χρειάζεται την “κηδεμονία” του ίδιου της του βιαστή.
Εδώ και μερικές δεκαετίες το Προξενείο της Κομοτηνή παραμένει η μακράν μεγαλύτερη πληγή της Θράκης.
Ως μία από τις βασικές αιχμές του δόρατος για τη νεο-οθωμανικού τύπου επεκτατική πολιτική της Άγκυρας στα Βαλκάνια, είναι στην πραγματικότητα μία πολυπληθής φωλιά πρακτόρων, ένας παράγοντας μόνιμης αποσταθεροποίησης για την περιοχή, ένας αγωγός φασιστικού μίσους και σκοταδισμού, ένα κράτος εν κράτει, που με τους οργανωμένους παρακρατικούς του μηχανισμούς συντηρεί την γκετοποίηση των μουσουλμάνων, ποδηγετεί τη μειονοτική κοινωνία και προωθεί το σχέδιο για τη δημιουργία “τουρκικής μειονότητας” (με μια σειρά μεθοδευμένων ενεργειών που στοχεύουν στον εκτουρκισμό των Πομάκων και των Ρομά). Από τις παλαιότερες αμαρτωλές ιστορίες, όπως η προβοκάτσια που αποτέλεσε την αφορμή για τα Σεπτεμβριανά του 1955 από τον υπάλληλο του Προξενείου Οκτάι Ενγκίν(1), έως την περίπτωση του διαβόητου (συν τοις άλλοις και για τις σχέσεις του με ΜΙΤ και Γκρίζους Λύκους) Αχμέτ Σαδήκ(2) και τέλος μέχρι τις σημερινές ατελείωτες προκλήσεις, η αλυσίδα είναι τεράστια.
Σήμερα, ο τούρκος πρόξενος συνεχίζει καθημερινά να παραβιάζει τον τυπικό διπλωματικό ρόλο που καθορίζει η θέση του, πραγματοποιώντας ηγετικές εμφανίσεις στα χωριά, όπου παραδίδει ανενόχλητος μαθήματα τουρκισμού, ή συνοδεύοντας τους εκλεκτούς του μειονοτικούς πολιτευτές στις προεκλογικές περιόδους, οπότε ο παρεμβατικός του ρόλος στα πράγματα της ελληνικής πολιτείας γίνεται ακόμη πιο εξοργιστικά απροκάλυπτος. Την ίδια ώρα συνεχίζεται ραγδαία -και συχνά μέσα σε συνθήκες τρομοκρατίας- ο εκτουρκισμός, πραγματοποιείται η οικειοποίηση τοπικών πομάκικων πανηγυριών, επινοούνται “τουρκικά έθιμα” και μυθικοί “τούρκοι” τοπικοί ήρωες, χρηματοδοτούνται “επιστημονικές” έρευνες που “αποδεικνύουν” την τουρκική καταγωγή των Πομάκων, διοργανώνονται γιορτές (υπενθυμίζω για όποιον ενδεχομένως και -μάλλον φυσιολογικά πλέον- το ξέχασε: ΕΝΤΟΣ ελληνικού εδάφους) προς τιμήν των οθωμανών κατακτητών της Θράκης κατά τον 14ο αι.(3). Και ταυτόχρονα βεβαίως υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι μέσω των καλοστημένων μηχανισμών του, το Προξενείο μισθοδοτεί χιλιάδες άτομα για τον έλεγχο των μουσουλμανικών οικισμών και για τη συντήρηση κλίματος έντασης, ότι δανειοδοτεί μειονοτικές επιχειρήσεις και αγορές χριστιανικών περιουσιών (μια και τα διακινούμενα ποσά είναι τόσο ιλιγγιώδη, που αποκλείεται φυσικά να προέρχονται από ιδιωτικές τσέπες, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι ο ετήσιος προϋπολογισμός του Προξενείου κυμαίνεται γύρω στα 20.000.000 ευρώ!), χορηγεί υποτροφίες, συντηρεί τα (παράνομα) μειονοτικά νηπιαγωγεία αλλά και τις μειονοτικές εφημερίδες (που αποτελούν βασικούς φορείς του κηρύγματος μίσους κατά των χριστιανών, αλλά και μέσα για την εξουθένωση και τον εκφοβισμό των όποιων “αντιφρονούντων” Πομάκων ή άλλων φιλελλήνων μειονοτικών).
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, το μεν επίσημο ελληνικό κράτος περί άλλα τυρβάζει (απολύτως συνεπές άλλωστε στον γνωστό ενδοτικό και φοβικό ρόλο που χαρακτηρίζει τη συνολική του -δήθεν- εξωτερική πολιτική των τελευταίων έξι δεκαετιών), οι δε τοπικοί χριστιανοί πολιτικοί και πολιτευτές (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) συμπεριφέρονται συνήθως ως δουλοπρεπείς ακόλουθοι του αφέντη, από του οποίου τις διαθέσεις εμφανώς αισθάνονται ότι εξαρτάται η εκλογή ή η επανεκλογή τους. Το εμετικό φαινόμενο της δημόσιας εμφάνισης δημάρχων και νομαρχών μαζί με τον τούρκο πρόξενο (τον οποίο έχουν de facto αναγάγει σε επίσημο πολιτειακό εταίρο, “νομιμοποιώντας” καθημερινά την άκρως εξωθεσμική και προκλητική δράση του), οι επισκέψεις τους στο Προξενείο και η παρουσία τους σε εκδηλώσεις, όπου διακηρύσσεται πανηγυρικά η λατρεία στον Κεμάλ και στη… Μητέρα Πατρίδα είναι σχεδόν καθημερινό. Η κατάσταση στη Θράκη έχει πραγματικά πλέον φτάσει σε οριακό σημείο.
Απέναντι σε όλο αυτό το κλίμα της φοβικότητας και της ηττοπάθειας, που καλλιεργεί ο φασίζων τουρκικός επεκτατισμός και διαιωνίζουν άπαντα τα τοπικά του ανθυπο-ενεργούμενα, προσπαθεί πλέον να αντιδράσει και να προβάλει λόγο αντίστασης η συνεχώς διογκούμενη Κίνηση Πολιτών της Θράκης για την εκδίωξη του Τουρκικού Προξενείου. Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε στο πλαίσιο μιας μικρής ομάδας ανθρώπων, αλλά τρεις μόλις μήνες μετά παίρνει πλέον διαστάσεις ανέλπιστες. Το ίδιο ανέλπιστες διαστάσεις λαμβάνει πια και η επισκεψιμότητα της ειδικής ιστοσελίδας μας (www.proxeneio-stop.org), η οποία ανανεώνεται καθημερινά με συνεχείς αποκαλύψεις για την προκλητική και παράνομη δράση του Προξενείου, αλλά και των τρομαγμένων τοπικών “χριστιανών” συνοδοιπόρων του. Και φυσικά εμείς θα επιμένουμε επʼ άπειρον, με στόχο την ένταση των πιέσεων, ώσπου το θέμα να ενταχθεί επιτέλους κάποια στιγμή στην πολιτική ατζέντα. Θεωρούμε λ.χ. απαράδεκτο και εντελώς παράλογο στις διμερείς σχέσεις Ελλάδος - Τουρκίας να αγνοείται συστηματικά αυτό το κορυφαίο πρόβλημα (με όλες τις παραμέτρους που σχετίζονται με την άμεση και προκλητική παρεμβατικότητα μιας ξένης χώρας μέσα στην ελληνική επικράτεια) και να δίνεται αντιθέτως τόση βαρύτητα σε ζητήματα, όπως π.χ. εκείνη η συνεχιζόμενη αστειότητα με τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης (για την οποία φυσικά θα αναρωτηθώ για ακόμη μια φορά τι νόημα έχει όλη αυτή η εμμονή κάποιων στην επαναλειτουργία της, ειδικά μάλιστα τώρα που οι ΗΠΑ τη χρησιμοποιούν ως διαπραγματευτικό πλέον χαρτί για να επιτύχουν μείζονος σημασίας ανταλλάγματα υπέρ της Τουρκίας στη Θράκη).
Είναι πια καιρός να πάψουμε να ασχολούμαστε με κωμικές πομφόλυγες και να διεκδικήσουμε εκείνα που πραγματικά έχουν σημασία. Το μείζον πρόβλημα του Προξενείου Κομοτηνής καλύπτεται (όσον αφορά την αστεία ελληνική εσωτερική και εξωτερική πολιτική) από ένα πέπλο ένοχης σιωπής, λες και δεν υπάρχει καν! Η Κίνησή μας λοιπόν αποσκοπεί στο να το βγάλει τουλάχιστον στην επιφάνεια. Και βεβαίως αυτό ακριβώς θα συνεχίσει να κάνει…
(1) Υπενθυμίζεται ότι ο Ενγκίν, μουσουλμάνος της Κομοτηνής και γιος μάλιστα υποψηφίου βουλευτή της Ροδόπης, μετά την τοποθέτηση στο Προξενείο της Θεσσαλονίκης της γνωστής βόμβας (η οποία είχε έρθει από την Τουρκία μέσα σε διπλωματικό σάκο), απέδρασε αργότερα προς… ανατολάς μέσα στο πορτ μπαγκάζ τού τότε προξένου στην Κομοτηνή. Η ευθυγράμμιση του Προξενείου με τον τυπικό διπλωματικό του ρόλο σε όλο της το… μεγαλείο!
(2) Ο Σαδήκ, ως εκλεκτός του Προξενείου, συγκέντρωνε ως το 1993 “σταλινικά” ποσοστά (άνω του 90%) στους μειονοτικούς οικισμούς, μέχρι βέβαια την αποκαθήλωσή του και πάλι από το Προξενείο, που μετά τη θεσμοθέτηση του ορίου του 3% για την είσοδο στην Ελληνική Βουλή, αποφάσισε να στηρίξει υποψηφίους εντός των ελλαδικών κομμάτων. Η παρουσία πάντως σταθερά από το 1996 και εξής εντός του Κοινοβουλίου (με τα… χρώματα πλέον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) προκλητικά απροκάλυπτων προξενικών οργάνων (όπως εξάλλου ισχύει και αυτήν τη στιγμή για τους βουλευτές Ροδόπης Χατζηοσμάν και Ξάνθης Μάντατζη) καθιστά σαφές πόσο περίτρανα αυτή η περίφημη δήθεν ασφαλιστική δικλείδα του 3% αποδείχθηκε στην πράξη ένα απλό, φαρισαϊκό ανέκδοτο!
(3) Στον οικισμό Χλόη (14/6/09) ο πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς παρευρέθη σε μία εκδήλωση τιμής κάποιων τέτοιων… μυθικών τούρκων ηρώων - κατακτητών της Θράκης: Επρόκειτο για τη γιορτή “Σαράντα Κουρµπάνια”, που έγιναν σε ανάμνηση των 40 παλικαριών κάποιου δήθεν Σουλεϊµάν πασά πού κατέκτησε τον 14ο αιώνα την περιοχή. Αυτοί λοιπόν οι 40 σκοτώθηκαν, λέει, και θάφτηκαν στη Θράκη και τώρα τους τίμησαν, παρουσία τού τούρκου Προξένου!
* Ο Νεκτάριος Δαπέργολας είναι Δρ Βυζαντινής Ιστορίας του Α.Π.Θ., μέλος της Πρωτοβουλίας για την απομάκρυνση του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και διαχειριστής της ιστοσελίδας www.proxeneio-stop.org.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου