Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η Ορθοδοξία ως θεραπεία_Γέροντας Δαμασκηνός Αγιορείτης
Μια θαυμάσια εκλαϊκευμένη κατήχηση
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
2 σχόλια:
Θα τρελαθούμε τελείως,, "
Ο Κος Βαθιώτης : Αν δεν καταπέσει ο ΠΑ στο ΣτΕ τότε θα έχουμε Συνταγματικό πραξικόπημα θα έρθει το τσιπαρισμα"
Μα το θέμα δεν είναι το τι θα κάνει το ΣτΕ, το θέμα είναι το τι θα κάνει ο καθένας μας, αλλά πριν φτάσουμε στον καθένα μας, για να μην γίνει κανένας, θα πρέπει πρώτα αυτοί όλοι που μιλάνε στα διπλανά μικρόφωνα, να πούνε," όλοι να ενωθούμε, όλοι οι υγιείς πολίτες κάτω από οποιαδήποτε πολιτική ομπρέλα να γίνουμε ένα, κάνοντας αρχή, έτσι εκεί δημόσια, Κος Βαθιώτης, κάλεσμα προς Κα Καρυστιανού, να γίνουμε ένα, είναι ευκαιρία τώρα που όλοι ξεσηκώνονται, " όλοι, έλα, ένα"! Μόνο έτσι δεν θα εξαρτηθούμε από το ΣτΕ, το οποίο φυσικά έχει δείξει τά συστημικά δόντια του, εγώ δεν έχω καμία μα καμία ουτοπία.
Κουράστηκα με αυτές τις ξύλινες γλώσσες, περί χαιρετισμών και μπούρδες. Τά μόνα χαίρε είναι προς την Κα Θεοτόκο, όλοι οι άλλοι να μπούμε στη μάχη της ενότητας και ας αφήσουμε τα δήθεν,
... η ενότητα...
ιδιότητα φυσική
στον άνθρωπο
και φύση μας
κατά το "κατ' εικόνα"
πλάσιμό μας
μα... αδύνατη
στον αλλοτριωμένο μεταπτωτικό
κι ως ανθρωποειδες σχεδόν πλέον τώρα (υπ)άνθρωπο,
που αρέσκεται γινόμενος... σάρκες αφράτες πλαδαρες ή και...
όλο σφρίγος ζωώδες,
να ομοιώμεται τοίς κτήνεσιν τοίς ανοήτοις
ενάντια στην φύση του βαδίζοντας μέχρι στο παρά φύσιν
περπερήφανος...
κι αν δεν μπορέσουμε
καλά -καλά, τον ίδιο τον εαυτό μας να ταιριάξουμε,
τα θέλω μας κσι τις ορμές μας που διψούν για αίμα, εκδίκηση,
κι ύστερα... πίσω στην χλιδάτη πάλι γνώριμή εξαθλίωτική...
"κανονικότης"(!),
με τον
βαθύτερό μας εαυτό
κι ως ξένον,
το κέντρο τού είναι μας,
τον ν ο ύ μας
τον... ως μεγάλον άγνωστο κι απόντα...
πώς να βρεθούμε σε συνύπαρξη,
φιλάδελφα μα όχι ως... αδερφάτον...
με τα κοινά συμφεροντάκια
άνομα και νομότυπα
και ύπουλα κι υπόγεια
κι οπεκεπέδ'κα... ;
αν κι ο Θεός...
έχει τον τρόπο του να μάς ξαφνιάζει
σαν έρχεται η ώρα (και μακάρι να εγγίζει)
κι όταν τα πράγματα βρισκονται να βαδίζουν, αναπάντεχα σωστά και ταιριαστά
ξεπερνώντας μας όλους
τούς καλούς τάχα και
τούς πανκάκιστους
ομού
που απορημένοι και αμήχανοι,
χάσκουμε αιφνιδιασμένοι
σαν αφιονισμένοι
απ' τήν εξέλιξη κι έκβαση τών πραγμάτων...
(σαν θα'ρθει η ώρα... )
Δημοσίευση σχολίου