Αγριοπερίστερα
ρωτούν το Ζέφυρο
Κι αυτός χαμογελώντας
δείχνει τα εντελβάις
O Άνθρωπος..που όρθιος αγωνίζεται
για την αυτοκάθαρση του
Μενει Εκτός.
Ο Άνθρωπος ο αυθεντικά ρομαντικός
εραστής του ονείρου μα και της πραγματικότητας του
δεν λιγοψυχά μπροστά στην ακαρδία στην απανθρωπιά
στη μονολιθικότητα συνανθρωπων και καιρων γιατι
Μενει Εκτός.
Το νόημα η αξία ο σκoπός της ζωής είναι να υπερβούμε
τη ματαιότητα και τη μικροπρεπεια της χωματινης υπαρξης μας
με το να μένουμε Εντός..βαθιά μέσα μας όχι αποκομένοι
απο τους γυρω μας αλλά πιστοί στις αξίες και στα πιστεύω μας.
Ταπεινώνεσαι και έτσι πειθαρχείς το Νού.Δεν υπάρχει
μεγαλύτερη φυλακή απ αυτον.Και το όνειρο θελει ψυχη
για να φωλιάσει να φτερουγισει και να υλοποιηθεί.
Η ευτυχία και η δυστυχία είναι θέμα οπτικής αλλά και επιλογων.
Ο σιωπηλά ολιγαρκής άνθρωπος βρίσκει τη χαρά μεσα στα απλά.
Σ'ενα λουλούδι σ'ένα τραγούδι σ'ενα ταξίδι σε μια βραδυά
με φίλους καλούς αλλά..και στην επιλεγμένη μοναχικότητα του.
Προσπάθησα να βάλω σε εικόνες το τραγούδι της ζωής μου.
Τον ύμνο της Ψυχής μου.Ο τόπος μου είναι σβηστός
η καρδιά μου ματώνει κι εχω ενα κόμπο στο λαιμό..
η καρδιά μου ματώνει κι εχω ενα κόμπο στο λαιμό..
οταν δεν τα καταφέρνω να επι κοινωνήσω με ανθρώπους
δικούς μου εδω..επειδή αγαπωντας με προσπαθούν
να με κάνουν να δω σαν πραγματικότητα το μέγα ψεύδος
που αγκαλιάζει σήμερα ολόκληρη την Ελλάδα.
Ο παραδεισος δεν ειναι ενας τοπος
για δευτερους ρολους
αλλα παρον
οταν ειμαστε πρωταγωνιστες
στα βαθυτερα θελω μας
και όχι μέρος του όχλου των ανενόχλητων.
Κάποτε έγραψα δεν υπάρχει πιο έρημος δρόμος απ'αυτον που φεύγει
η αγάπη...μετα απο χρόνια καταλαβα πως αυτο που εφυγε ηταν ο ερωτας
ήταν τα ψευτικα κρατηματα του και οι διαψευσμενες προσδοκίες
η αγάπη δεν παει πουθενα.!!
Δεν φεύγει γιατί δεν ειναι έρμαιο του χρονου...
τη γη ολη την περπατησα και η αγαπη ειχε μονο αρχη...
Όποιος ξέρει τι θελει ποιος ειναι και που παει
ισως να μοιαζει γραφικος αρνητικός στριμμένος
κι ενα σωρό άλλα που χθές βράδυ άκουσα πάλι απο
καλούς μου φίλους...θα μετανοιώσω λετε που θα μεινω μόνη
η συντροφικότητα ειναι μεγαλη υπόθεση...κλπ κλπ..
Ποια συντροφικότητα παίδες; Αυτη... που δεν σου δίνει ουτε
τα αυτονόητα..ή μήπως αυτή που θεωρεί τα πάντα δεδομένα;
Δεν είμαστε μόνο σώμα αλλά και ψυχή.!
Είστε ξενέρωτοι εως αηδίας σας αγαπαω αλλά είστε.!!
Γκρινιάρηδες μιζερα συμβιβασμένοι άλλα θέλετε άλλα λετε
και αλλα κανετε..
Σας ακούω και χαμογελω...σημασια εχει να κοιμασαι
και να ξυπνας με την αισθηση της ουσιας
οτι εισαι αυτος που εισαι
χωρις να κανεις κακο σε κανεναν...
"Στην άλλη την όχθη
δεδομένα δεν έχει
εκεί ανήκω εγώ."
Μα την πίστη μου βαρεθηκα να βλεπω γερασμενες ψυχες
μεσα σε νεανικα σωματα...
Με ή χωρίς σύντροφο.. να μάχεσαι για της ψυχής τα θελω
και οι άνθρωποι που δεν συμβιβάζονται δεν είναι
ουτε αρνητικοί ουτε πληγωμένοι..σε αντίθεση με άλλους
που με ένα σωρό τύψεις και απωθημένα προσπαθουν
να πουν πως ο γιαλος ειναι στραβός.
Αλφάδι είναι ρε!!! Οι άνθρωποι στραβά τον αρμενίζουν!!
aeriko
4 σχόλια:
... αλφάδι ο γιαλός,
με φουρτούνες και νηνεμία...
κι άλλο σιγουρα εν τέλει το Κέντρο μας...
μακρυά από το εγώ το περίκλειστο
και το νόθο εμείς...
Δεν ξέρω αν θα μετανοήσει κανείς εάν μείνει μόνος, εξαρταται...
Στην γειτονιά μου έχουμε πολλούς μόνους και μονες!
Νομίζω χρειάζεται ένα διάστημα μετανοίας.
Θα το προτιμούσα να το μοιραζομουν με Τον Χριστό στο εξομολογηταριο.
Άλλωστε ο γάμος εξαγιαζει τις ενώσεις!!!
Τι σημαίνει αυτό;
Εάν θελήσουν να γευτούν την Θ. Χάρη, σκοπός και Κορυφή θα ήταν η ενότητα με Τον Νυμφίο μέσα από τις σκάλες της πνευματικής κλίμακος και τα Μυστήρια της Εκκλησίας !
Τότε Ζεις , όταν θέτεις την ζωή στον Χριστο.
Γιατί εξαιτίας της πτώσεως μας από τους πρωτόπλαστους,έγινε η εισαγωγή του θανάτου και τότε επεβλήθη ο γάμος!
Και οι συνοδοιπόροι του γάμου έλεγε ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης είναι θανάτου παραμυθ'ια(δλδ, παρηγοριά του).
Άλλωστε γίνεται αντιληπτό ότι κατά την αιώνια Ζωή, δεν θα παντρεύονται οι άνθρωποι , αλλά θα είναι ως άγγελοι Θεού στο ουρανό. Μάτθ. 22-30).
Άνευ γάμου και με άλλο τρόπο θα πολλαπλασιάζονταν οι άνθρωποι, λέγει ο Ι. Χρυσόστομος,εάν δεν έπεφταν οι πρωτόπλαστοι, και το βλέπουμε αυτό από τους μυριάδες αγγέλους χωρίς να υπάρχει σε αυτούς γάμος.
Έτσι γινόμαστε Πατέρες και μητέρες προς παιδοποιιαν.
Αλλά και όχι μόνο αυτό, για να χαράξει ο Θεός δρόμο επιστροφής, μέσα από την εκκοπή των παθών και την κυριαρχία του νοος, μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας ( εξομολόγηση,Θ.Κοινωνια κλπ) νηστεία ,προσευχή,φιλανθρωπία κ έργα μετανοίας και πιστεως,για έναν μοναδικό θείο προορισμό, ...
....αιτία στεφάνων και Σωτηρίας!!!
Αμήν!!!
Το βάδισμα της μετανοίας είναι άθλημα μοναχικό για τους μόνους, μοναχικό για τους έγγαμους, μοναχικό για τον καθένα όπου κι' άν βρεθεί με όσους και άν ζει. Το προσπαθείς συνεχώς, ανά πάσα στιγμή χωρίς την ίδια στιγμή να αποξενώνεσαι του κόσμου όπου ζεις, αλλά και χωρίς να αποχωρίζεσαι τον κανόνα σου. Συμβαίνει κάποιες φορές να δεχτείς και μία υπόμνηση για μία αμέλεια σου από ένα άλλο πρόσωπο που δεν ακολουθεί τον βηματισμό σου αλλά βλέποντας την παράλειψη αισθάνεται την ανάγκη να στο θυμήσει. Μου έχει συμβεί σε ημέρα νηστείας να ξεχαστώ και να ετοιμάζομαι να φάω αρτήσιμο και μου το θύμησαν η σύζυγος ή τα παιδιά μου. Άλλη φορά λέει η κόρη, μπαμπά δεν έχεις ανάψει το καντήλι. Τι ωραία που είναι η απόφαση και η ακολουθούμενη εργασία να ξανακαινουργιώσεις ένα αρχαίο έπιπλο.
πράγματι...
αν δεν πάρουμε αμπάριζα,
από μέσα βαθειά,
εκεί, που φυτρώνει η ανάσα,
θα ζούμε σε συνεχη απομόνωση,
κι από εμάς
κι απ τούς γύρω μας... !
Δημοσίευση σχολίου