«*Ὁ Ἱεράρχης ποὺ ζύμωνε μόνος του πρόσφορα γιὰ τὴν θεία Λειτουργία,
ο Ἱεράρχης ποὺ ἔπλυνε τὰ πιάτα του,
ο Ἱεράρχης ποὺ ἑτοίμαζε μόνος τὶς περισσότερες φορές,την βαλίτσα του μὲ τὰ ἄμφια,
ο Ἱεράρχης ποῦ ὄρθιος ὑποδέχονταν στὸ γραφεῖο του κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς καὶ τοὺς συνόδευε ὡς τὴν ἔξοδο,
ο Ἱεράρχης ποὺ κοιμόνταν σὲ ἕνα παλιὸ ντιβάνι,ο Ἱεράρχης τῆς ἀλάδωτης νηστείας,
ο Ἱεράρχης ποὺ μετὰ ἀπὸ τὴν θεία Λειτουργία , δὲν ἀρνοῦνταν τὴν ἐξομολόγηση ἢ τὴν εὐχὴ σὲ ὅποιον τὸ ζητοῦσε,ενώ πορεύονταν στὴν ἔξοδο τοῦ Ναοῦ ("φέρτε μου πετραχήλι"έλεγε),
ο Ἱεράρχης ποὺ γυρνόντας ἀργὰ βράδυ στὸ σπίτι τοῦ ἀπὸ ἀπομακρυσμένη ἐνορία,δέχονταν ἀγογγυστα ὅσους τὸν περίμεναν,
ο Ἱεράρχης ποὺ δὲν τιμωροῦσε ἱερέα ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἂς ἔμενε ἄϋπνος ὁ ἴδιος ἀπὸ στενοχώρια,
ο Ἱεράρχης ποὺ μιλοῦσε στοὺς ἱερεῖς καὶ ὄχι μόνο μὲ πολὺ διάκριση καὶ εὐγένεια,
ο Ἱεράρχης ποὺ ἔπαιρνε τηλέφωνο τὸν ἱερέα καὶ τὸ πρῶτο ποὺ ἔλεγε "μήπως ἐνοχλῶ;
Ο Ἱεράρχης ποῦ ἔλεγε "δὲν εἶμαι ὁ δεσπότης σᾶς , ἀλλὰ ὁ πατέρας σας",
ο Ἱεράρχης ποὺ δὲν ἀγάπησε ποτὲ τὸ χρῆμα καὶ γι'αυτό μερικοὶ θεωροῦν μειονέκτημά του,ότι δὲν τὰ πήγαινε καλὰ στὰ οἰκονομικά,
ὁ Ἱεράρχης μὲ τὶς τρύπιες τσέπες,
ο Ἱεράρχης ὁ φιλακόλουθος νυχθημερὸν στὸ σπίτι του ...καὶ ἄλλα χωρὶς τελειωμό...
Ἕνας Ἅγιος Ἱεράρχης...
Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του.*
π.Κ.Τ»
