Όσο αυτοί λένε διάφορα, όσο αυτοί με φοβερίζουν με μειώσεις με πολέμους με επιδημίες εγώ αντιστέκομαι με σεργιάνια και περιπάτους στην πόλη που με γέννησε στην πόλη που αγαπώ.....
Σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά είναι η ζωή μας
αλλά στην ψυχή μου έχω μέσα μου τους ήχους απ' τα γέλια των παιδιών που παίζουν στις αλάνες, τις εικόνες της γειτονιάς μου με τις ασπρισμένες αυλές και με το καναρίνι να κελαηδάει στην ψυχή μου, τις μυρωδιές στην γλάστρα του βασιλικού του δυόσμου και της λεβάντας και τον ήχο απ' το καμπαναριό τις Κυριακές.
Μέσα μου έχω τις μυρωδιές του ζεστού ψωμιού απ' τον φούρνο με τα ξύλα και την εικόνα της οικογένειας μου στο Κυριακάτικο τραπέζι....
Μέσα μου έχω τις εκκλησιές όπως αυτή της Μεταμόρφωσης της Βυζαντινής εκκλησίας που στέκει εκεί ταπεινή από το 1340, ανάβω ένα κεράκι και περνούν εικόνες αγαπημένων προσώπων και αγαπημένων στιγμών και τότε οι ανηφοριές της ζωής δεν με τρομάζουν.....
Γιατί και τότε και τώρα η ζωή μια ανηφοριά είναι άλλα είναι όμορφη που να πάρει όπως και η πόλη μου.
Πίσω από την εκκλησιά είναι η ταβερνούλα "τα κουμπαράκια" που εκεί μετά την βόλτα μπορούμε και κοινωνούμε τσίπουρα και υπέροχους μεζέδες!
Όμορφη να είναι η Κυριακή σας γείτονες!
θεία Ευτέρπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου