Ανιστόρητες αναφορές του Αχλαδοχωρίου Κρήτης Ανδρέα για τον Κυπριακό Ελληνισμό

 

Πικρία από Κύπρο για τον  τραγικό  Κρητικό Μητροπολίτη

 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Την πικρία και διαμαρτυρία της εξέφρασε με έγγραφό της η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου προς τον Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου Κρήτης Ανδρέα για «λανθασμένες αναφορές του περί του Κυπριακού Ελληνισμού». Ο εν λόγω Μητροπολίτης σε άρθρο του* έγραψε, μεταξύ άλλων: «Οι δύο λαοί, η ελληνόγλωσση πλειοψηφία των Ορθοδόξων χριστιανών, με τους τουρκόφωνους ή ελληνόφωνους μουσουλμάνους της Κύπρου, είχαν τον βηματισμό μακράν της Αθήνας και της Άγκυρας». Και σε άλλο σημείο ο Μητρ. Αρκαλοχωρίου κάνει σύγκριση μεταξύ Κρήτης και Ελλάδος: 

«Τα προξενεία της Ελλάδας, αλλά και Κρητικοί απόφοιτοι του ΕΚΠΑ, που εγκαθίστανται στην Κρήτη, μεταδίδουν δεκαετίες πριν από την Κύπρο την εθνική συνείδηση, με την Ελληνική σημαία και τον εθνικό ύμνο. Αλλά και ο Ελληνικός στρατός φθάνει πολύ πιο σύντομα στην Κρήτη απ’ ό,τι στην Κύπρο. Ο Ένοπλος αγώνας της Κύπρου (1955-1959), με στόχο την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα, καθυστερεί εξήντα (60) σχεδόν χρόνια, σε σχέση με την Κρήτη, όπου ο ενωτικός της αγώνας κορυφώθηκε το 1897, η δε ένωση έγινε το 1913».

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου (ΙΣΕΚ) στην απάντηση της προς τον Μητρ. Αρκαλοχωρίου τονίζει:

«Στην Κύπρο δεν υπάρχει ελληνόφωνη πλειοψηφία. Υπάρχουν Έλληνες, οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού Έθνους. Ο ελληνισμός στην Κύπρο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας του νησιού και της ιστορίας του… Οι Έλληνες κατοικούμε στην Κύπρο εδώ και 35 αιώνες. Δεν χρειαζόμαστε την πιστοποίησή σας για την εθνική μας ταυτότητα. Έλληνες ήμασταν, Έλληνες είμαστε και αγωνιζόμαστε για να πεθάνουμε ως Έλληνες».

Ως προς τον χαρακτηρισμό του Μητρ. Αρκαλοχωρίου «Ελληνόφωνοι Χριστιανοί» η ΙΣΕΚ σημειώνει ότι τον χαρακτηρισμό «ελληνόφωνοι Χριστιανοί» τον χρησιμοποίησαν οι Άγγλοι «για να αρνηθούν τη γνησιότητα του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού και του πόθου του για ένωση με την Μητέρα Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι δεν είμασταν Έλληνες, αλλά μιλούσαμε απλώς ελληνικά». Και συνεχίζει η ΙΣΕΚ στην επιστολή της προς τον Μητρ. Αρκαλοχωρίου:

« Η λογική των δύο λαών στην Κύπρο είναι θέση, την οποία προώθησε η Τουρκία με τις πλάτες της Βρετανίας, κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, προκειμένου να αποδυναμώσουν το διεθνώς κατοχυρωμένο αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου για αυτοδιάθεση της νήσου από τον λαό της Κύπρου (Έλληνες και Τούρκοι). Η προβολή της θέσης της Τουρκίας ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί, την οποία στήριξε και η Βρετανία, είχε ως στόχο να διαχωρίσει νομικά και πολιτικά το λαό της Κύπρου προκειμένου να απαιτήσει ξεχωριστά ψηφίσματα που θα οδηγούσαν στη διχοτόμηση της νήσου».

Ως προς τον ισχυρισμό του Μητρ. Αρκαλοχωρίου ότι οι Κύπριοι είχαν βηματισμό μακράν της Αθήνας η ΙΣΕΚ απαντά:

«Ως προς τον ισχυρισμό σας ότι είχαμε τον βηματισμό μας μακράν της Αθήνας, θα μπορούσατε, ως Ιστορικός, να εγκύψετε στην Ιστορία μας, να εξετάσετε τους αναρίθμητους αγώνες των Ελλήνων της Κύπρου για διατήρηση, σε καιρούς δύσκολους, της εθνικής αυτοσυνειδησίας τους και για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Το μαρτυρούν οι θυσιασθέντες στους διαχρονικούς αγώνες του έθνους, οι ποταμοί των αιμάτων που χύθηκαν. Να σας υπενθυμίσουμε τον απαγχονισμό του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και τον αποκεφαλισμό των Μητροπολιτών Πάφου Χρυσάνθου, Κιτίου Μελετίου και Κυρηνείας Λαυρεντίου, ηγουμένων και άλλων κληρικών και λαϊκών, 486 τον αριθμό, τον Ιούλιο του 1821. Αναφέρουμε και τη συμμετοχή της Κύπρου στους μετέπειτα αγώνες του Έθνους, του 1897, του 1912, του 1922, του 1940. Και ο αγώνας μας του 1955-1959 βρισκόταν μακριά από τους βηματισμούς της Αθήνας; Απορούμε, πραγματικά, σε τί αποσκοπείτε με αυτές τις αναφορές».

Ο Μητρ. Αρκαλοχωρίου Ανδρέας απάντησε στο έγγραφο – διαμαρτυρία της ΙΣΕΚ με το από 12 Αυγούστου 2025 έγγραφό του, στο οποίο και επισύναψε και δέκα συνημμένα. Όσα παραθέτει δεν έχουν κάποια ορατή  σχέση με τον Κυπριακό Ελληνισμό και την Ιστορία του. Όμως, δύο φορές θέτει ένα ερώτημα. Γράφει προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου: «Συνεχίσατε (Σημ. Στην τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου) τονίζοντας την ελληνικότητα του φρονήματος της Κύπρου και σας απάντησα, δηλαδή, εάν σήμερα γίνει ένα δημοψήφισμα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, θα λάβει το ποσοστό (95%) του δημοψηφίσματος του 1950; Απαντήσατε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για συζήτηση και κλείσατε το τηλέφωνο».

Περαίνοντας το εν λόγω κείμενο ο Μητρ. Αρκαλοχωρίου επανέρχεται στο ερώτημα: «Αν σήμερα, το 2025, γινόταν δημοψήφισμα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τί ποσοστό θα είναι υπέρ της ένωσης;» Και δίνει την ακόλουθη εξήγηση που φανερώνει την έμμεση απάντηση στο ερώτημα που θέτει: «Από το 1950 με το δημοψήφισμα του 95% έως το 2025 έχει διαμορφωθεί ένας άλλος κόσμος». Και, απευθυνόμενος στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου,  προσθέτει κάτι άσχετο με το συγκεκριμένο ερώτημα: «Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, στην ενθρόνιση σας, μίλησε για τον μετάνθρωπο του 21^ου αιώνα».

Είναι πράγματι εύλογη η απορία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου για το πού αποσκοπεί ο Μητρ. Αρκαλοχωρίου με τις απόψεις του και  το δύο φορές τιθέμενο ερώτημά του για το πόσοι σήμερα Έλληνες της Κύπρου θέλουν την ένωση τους με τους άλλους Έλληνες, αν είναι δηλαδή το 95%, όπως το 1950. Αν θέτει ο Σεβ. Αρκαλοχωρίου  το ερώτημα για τους Κυπρίους, γιατί να μην το θέσει και για τους Πελοποννησίους, τους Κερκυραίους, τους Ροδίτες, τους Μακεδόνες, τους Θεσσαλούς και τους Κρήτες;… Πόσοι από αυτούς θέλουν να μείνουν Έλληνες;…  

Για την ποικιλία διαλέκτων και νοοτροπιών των Ελλήνων έγραψε ο Δημ. Βυζάντιος στην «Βαβυλωνία» του από το 1834. Εκεί ένας Ανατολίτης (Μικρασιάτης), ένας Μωραΐτης, ένας Χιώτης, ένας Κρητικός, ένας Αρβανίτης, ένας Κύπριος και ένας λογιότατος από την Κω παρεξηγούνται μεταξύ τους, λόγω των γλωσσικών ιδιωμάτων τους και των διαφορετικών συνήθειών τους. Όμως είναι αδιανόητο να αμφισβητηθεί η ενότητά τους ως Ελλήνων, αφού όλοι μαζί πανηγυρίζουν  την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στο Ναυαρίνο.

Ο εκ Κύπρου εθνικός μας ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης (1849-1917) κατατάχθηκε εθελοντής στον Ελληνικό στρατό και πολέμησε για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους. Μεταξύ των ετών 1884 και 1895 έγραψε στην κυπριακή διάλεκτο το επικό ποίημά του για τον αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για απελευθέρωση της Πατρίδας. Γενικό θέμα του ποιήματος είναι η εξέγερση των Ελλήνων στην Κύπρο και ο  απαγχονισμός του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, ο οποίος είπε στον οθωμανό εκτελεστή του στην κυπριακή διάλεκτο: « Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την που τα ΄ψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει!».

Μεταξύ των επτά συντρόφων του Ρήγα, που μαρτύρησαν για την Ελευθερία των Ελλήνων, ήταν και ο Κύπριος Ιωάννης Καρατζάς (1767-1798). Οι άλλοι ήσαν δύο Μακεδόνες, δύο Χιώτες, και ένας Ηπειρώτης. Για τον Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργο Σεφέρη η Κύπρος ήταν ένας τόπος όπου το θαύμα λειτουργούσε ακόμη μια «φωνή πατρίδας» που τον γέμιζε θαυμασμό. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό πριν αναλάβει υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και άνανδρα πυρποληθεί από τάγματα των Άγγλων κοντά στη Μονή του Μαχαιρά. Ο 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, όλοι οι μάρτυρες του Κυπριακού Αγώνα για Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα, που είναι θαμμένοι στα φυλακισμένα μνήματα, ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού, όλοι, κληρικοί και λαϊκοί, κοιτάνε με παράπονο τον Μητρ. Αρκαλοχωρίου.   Το ερώτημα παραμένει: Γιατί τώρα, που ο Κυπριακός Ελληνισμός αγωνίζεται για την επιβίωσή του, που είναι και επιβίωση όλων των Ελλήνων, ο Μητρ. Αρκαλοχωρίου έθεσε τόσο προσβλητικά ερωτήματα για αυτόν, έστω και αν, μετά τη διαμαρτυρία του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, τα απέσυρε από τις ιστοσελίδες που τα είχε στείλει, που, σημειώνεται απλώς, οι περισσότερες είναι προσκείμενες στο Φανάρι.-

 

*Μετά τηλεφώνημα διαμαρτυρίας του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Γεωργίου ο Μητρ. Αρκαλοχωρίου απέσυρε το εν λόγω άρθρο του από συγκεκριμένες ιστοσελίδες και το αντικατέστησε – αλλά η Ι.Σ. της Εκκλησίας της Κύπρου απέστειλε το έγγραφο – διαμαρτυρία με το βάσιμο αιτιολογικό, ότι την πρώτη ανάρτησή του «είδαν και βλέπουν πολλοί».