Φωτογραφία η οποία εμφανίζει τον ιερέα Γκιουλέ Κωνσταντίνο (1884-1948), ο οποίος γεννήθηκε στο Κρυονέρι του Άργους το 1884, και χειροτονήθηκε και διετέλεσε ιερέας και Εφημέριος στο Κρυονέρι Αργολίδος στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος.
Ασκούσε τα καθήκοντά του με ευλάβεια και πίστη και ήταν ιδιαίτερα σεβαστός και αγαπητός στους ενορίτες του, όμως οι κομμουνιστές τον έβλεπαν ως εμπόδιο στα σχέδιά τους, καθώς ο ιερέας είχε το θάρρος της γνώμης και σχολίαζε και έκρινε δημόσια τα εγκλήματα και τις άνομες πράξεις των συμμοριτών του ‘’ΔΣΕ’’ που διέπρατταν στην περιοχή του Άργους και όχι μόνο, και έτσι τον συνέλαβαν με την κατηγορία του ‘’αντιδραστικού’’ στις 24 Ιουνίου 1948.
Αρχικά τον μετέφεραν στο χωριό Μάζι, και έπειτα στην Καρυά, όπου τον έκλεισαν στο εξωκκλήσι της Παναγίας.
Εκεί αφού τον έδειραν ανηλεώς για 24 ώρες, εν συνεχεία του ξερίζωσαν την γενειάδα του, και συνέχυσαν τον ξυλοδαρμό του και την επόμενη ημέρα, λέγοντας του μάλιστα ειρωνικά:
«Παπά είσαι μέσα στον ναό και ο Χριστός και η Παναγία ακόμη δεν ήρθαν να σε σώσουν».
Λόγω του ότι η τοπική κοινωνία εξαγριώθηκε κατά των βασανιστών του ιερέα, αυτοί τον μετέφεραν στην Εξοχή Αλέας, όπου εκεί συνέχισαν οι συμμορίτες του ‘’ΔΣΕ’’ να τον βασανίζουν με τον ίδιο άνανδρο και βάρβαρο τρόπο, και τελικά σύμφωνα με μαρτυρία των συγχωριανών του, την 25-06-1948, αφού ο ιερέας πλέον είχε χάσει τις δυνάμεις του, τον γύμνωσαν εντελώς, και τον έσφαξαν στην κυριολεξία ως αμνό, το δε μένος των δολοφόνων ήταν τόσο μεγάλο για τον ίδιο και την οικογένειά του, που μετά από τέσσερεις μέρες πήγαν στο Κρυονέρι και πυρπόλησαν την οικία του, και ευτυχώς η οικογένεια του είχε φυγαδευτεί και έτσι σώθηκε
πηγή_Από το βιβλίο: «ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ & ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ 1941-1949 ΠΙΣΤΟΙ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ» έκδοση 2009 (πρώτη έκδοση 1959), το οποίο έγραψε ο τότε Μητροπολίτης Λήμνου Διονύσιος)
3 σχόλια:
Γιατί αναγράφεται εθνομάρτυς? Ο ιερέας μαρτύρησε επειδή ήταν λειτουργός του υψίστου άρα ήταν ιερομάρτυς. Ντρεπόμαστε να το γράψουμε? ή φοβόμαστε τα αριστερά αντίχριστα υποκείμενα?
δεν φοβομαστε κανεναν!Απλα αναμεταδήδουμε αυτο που μας εστειλαν.
ἡ ἀλητεία καὶ ἡ καϕρῖλα,
δὲ λείπει ϕυσικά, ἀπό καμμιά παράταξη...
μὰ ἡ συγκεκριμένη, καθῶς εἶχε γιὰ δόγμα της ἐπίσημο καὶ θεμελιῶδες,
μία μαχητική καὶ ἄνευ ὅρων ἀθεΐα,
ἔνοιωθε σὰ νὰ χάνεται τὸ ἔδαϕος
κάτω ἀπὸ τὰ πόδια της,
εἰδικά,
μπροστά στοὺς σεμνοὺς ἱεροπρεπεῖς, παραδοσιακούς παπᾶδες τῆς ὑπαίθρου
ποὺ ἀγωνιστές τῆς ζωῆς, ἀνάμεσα στὸ ποίμνιό τους, ποὺ τοὺς σεβόταν
καὶ ἦταν ἄλλωστε, συνήθως, τὸ ἴδιο τὸ χωριό αὐτό ποὺ τοὺς εἶχε ἐπιλέξει, ἀνάμεσα ἀπ' τοὺς πιό ἐκλεκτούς νέους του
καὶ... ἦταν ἔτσι, κᾶρϕος μέγα, στὸν ὁϕθαλμό τους τὸν ἀλλοτριωμένο
καὶ διεστραμμένο,
τὸν παραμυθιασμένο μὲ χίλια μύρια παραμύθια,
γιὰ ἕναν τάχα
ἐπί γῆς παράδεισο
ποὺ ὅμως, ἤδη, εἶχε κολυμπήσει (καὶ αὐτός) μέσα στὰ αἴματα...
Δημοσίευση σχολίου