Ο Άγιος παπά Τύχων ο Ρώσος της Καψάλας,

 

Ο Παπά-Τύχων, όταν είχε πάει στο Καλύβι του Τιµίου Σταυρού, δεν είχε Ναό, αν και του ήταν απαραίτητος. Ούτε χρηµατα είχε για να φτιάξη, παρά µόνο µεγάλη πίστη στον Θεό.

Μια µέρα προσευχήθηκε και ξεκίνησε για τις Καρυές, µε την πίστη ότι ο Θεός θα του οικονοµούσε τα χρηµατα πού χρειαζόταν, για να φτιάξη τον Ναό.

Πριν φθάση ακόµη στις Καρυές, τον φώναξε από µακριά ο δικαίος159 της Σκήτης του Προφήτη Ηλία. Όταν πλησίασε ο Παπα-Τύχων, ο δικαίος του είπε:

-«Κάποιος καλός Χριστιανός από την Αµερική µου έστειλε αυτά τα δολλάρια, για να τα δώσω σε κανέναν ασκητή που δεν έχει Ναό. Εσύ δεν έχεις Ναό• παρ’ τα και φτιάξε».

∆άκρυσε ο Παπα-Τύχων από συγκίνηση και ευγνωµοσύνη στον Καλό Θεό που, σαν καρδιογνώστης που είναι, είχε φροντίσει για τον Ναό, πριν ακόµη εκείνος Τον παρακάλεση, ώστε να του έχη έτοιµα τα χρήµατα, όταν θα του τα ζητούσε.

Όταν κανείς αφήνεται στον Θεό, ο Θεός δεν τον αφήνει. Και πράγματι, αν χρειασθής αύριο στις δέκα η ώρα κάτι, όταν δεν είναι παράλογο και είναι ανάγκη πραγματική, εννιά και σαράντα πέντε λεπτά ή εννιά και μισή θα το έχη έτοιμο ο Θεός, για να σού το δώση.

Π.χ. σού χρειάζεται ένα κύπελλο στις εννιά η ώρα. Στις εννιά παρά πέντε σού έρχεται το κύπελλο. Σού χρειάζονται πεντακόσιες δραχμές. Την ώρα που τις θέλεις έρχονται ακριβώς πεντακόσιες δραχμές· ούτε πεντακόσιες δέκα ούτε τετρακόσιες ενενήντα.

Έχω παρατηρήσει ότι, αν μου χρειασθή λ.χ. κάτι αύριο, ο Θεός το έχει προνοήσει από σήμερα· πριν δηλαδή το σκεφθώ εγώ, το έχει σκεφθή ο Θεός πιο νωρίς και το παρουσιάζει την ώρα που το χρειάζομαι.

Γιατί από εκεί που έρχεται, για να φθάση σ’ εμένα ακριβώς την ώρα που το χρειάζομαι, βλέπω πόσος χρόνος απαιτείται. Άρα ο Θεός το φρόντισε νωρίτερα.

Όταν από φιλότιμο κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με την ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες Του στα φιλότιμα παιδιά Του, την ώρα που τις χρειάζονται.

Όλη η ζωή μετά περνάει με ευλογίες της θείας πρόνοιας. Μπορώ ώρες να σάς λέω παραδείγματα από την θαυμαστή πρόνοια του Θεού.