Το ταξίδι που δεν έγινε ποτέ.
Αναστολές μάς κράτησαν
δεμένους στα μουράγια.
Ράγισε η ψυχή
αναπολώντας το ανεκπλήρωτο,
παγιδευμένη
στο πολύ του φόβου.
Μέσα στο λίγο του κόσμου
άδειασε η ζωή.
Και όμως η καρδιά παραμένει προσηλωμένη με την πρώτη αίσθηση..και την χρυσή ελπίδα για την νεα ζωή .
1 σχόλιο:
... φόβος θ α ν ά τ ο υ...
τὸ μεγάλο ἀνάχωμα,
γιὰ τὴν Ζωή μὲ ζῆτα κεφαλαῖο
μονάχα ὁ Θεοφβούμενος θα τό ξεπεράσει
καὶ ὡς Δοῦλος τοῦ θεοῦ
θὰ γίνει
ἀνεβαίνοντας καὶ προχωρῶντας
Φ ί λ ο ς Του
καὶ... Γνωριζόμενος ἀπʹτὸν Θεό
θὰ Τὸν Γνωρίσει
(καθῶς μᾶς βεβαιώνεται),
μέσα στὸ ἄφατο, στὸ ἀνεκλάλητο
στὸ τῆς Θ ε ο γ ν ω σ ί α ς
Ἀ ΐ δ ι ο ν ... Ἀ ν έ σ π ε ρ ο ν
ὡς Γνόφος... Φᾶος Φαίνων...
Φ ῶ ς ...
τῆς Θ ε ῖ α ς Χ ά ρ ι τ ο ς
τῆς Τρ ι σ η λ ί ο υ Τ ρ ι ά δ ο ς... !
Δημοσίευση σχολίου