Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024

Αγαπώ τα φυτά που μεγαλώνουν μέσα από το τσιμέντο, και τους ανθρώπους που επίσης παλεύουν για τη ζωή.

 Μπορεί να είναι εικόνα λουλούδι

Labels:

2 σχόλια:

Θαλασσινός είπε...

Μεγάλο θαύμα, μεγάλη αλήθεια, μέγιστο παράδειγμα, τα άψυχα απαλά φυτά να σκάνε τήν γρανιτένια υφή τού βράχου και να υψώνουν ανάστημα νίκης καί ωραιότητας,
πάνω από την πέτρα.
Είναι ο καρπός που λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, "το έστω και λίγος αλλά σε σταθερή βάση πνευματικός αγώνας, φέρει καρπό όπως το απαλό νερό με την απαλή σταγόνα του που πέφτει σε συνεχή πτώση πάνω στην σκληρή πέτρα, στον χρόνο την βαθουλώνει..

8 Δεκεμβρίου 2024 στις 2:33 μ.μ.
ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... μέσα στήν λεπτεπίλεπτη

φ ύ σ η τους...

παραδόξως...

κι αν και αδιανόητο εκ πρώτης όψεως,
το να μπορούν και να ανοίγουν έτσι δρόμο
μέσ' από 'τούτο το αφύσικο,

το... τεχνητό... "πέτρωμα"...

που... χτίζει... εύκολα ... γρήγορα... κλπ...

μα που η ανελαστικότητά του -και καθώς σύν τώ χρόνω όλο και σκληραίνει-
το κάνει ευαίσθητο στις
ρ η γ μ α τ ώ σ ε ι ς ...
και τα σπασίματα...


έτσι κι εμείς...

έχουμε φαίνεται μέσα στην φύση μας
ετούτη την φυσιολογική ορμή να σπάμε κάθε τί το αφύσικο,

αναζητώντας την πραγματική

βαθύτερη μας φ ύ σ η

και υ π ό σ τ α σ η...

μόνον αλίμονο, μήν αφηνόμαστε,
έρμαιο στα χέρια τού εχθρού (και... τα ηλιθίως χρήσιμα τσιράκια του),

να βιάζει -για τα σχέδιά του-

ετούτο μας το χάρισμα

όπως και όλα τ'άλλα...
όταν ανυποψίαστοι τούς
αφηνόμαστε...

ως μαθακοί... πειθήνειοι...

κι επαναστατημένοι... (!)

σε κάθε τί φυσιολογικό...

κόντρα κι ενάντια στον εαυτό μας τον αληθινό...

8 Δεκεμβρίου 2024 στις 3:44 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)