Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024

κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Στην Παναγίτσα στο Πυργί

 Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Χαίρετ' ὁ Ἰωακεὶμ κι ἡ Ἄννα
ποὺ γέννησαν χαριτωμένη κόρη
στὴν Παναγίτσα στὸ Πυργί!
Χαίρεται ὃλ’ ἡ ἔρημος ἀκρογιαλιὰ
κι ὁ βράχος, κι ὁ γκρεμὸς ἀντίκρυ τοῦ πελάγους,
ποὺ τὸν χτυποῦν ἄγρια τὰ κύματα•
χαίρεται ἀπὸ τὴν ἐκκλησίτσα,
ποὺ μοσχοβολᾶ πάνω στὴ ράχη.

Χαίρεται τ' ἄγριο δέντρο, ποὺ γέρνει
τὸ μισὸ ἀπάνω στὸν βράχο, τὸ μισὸ στὸν γκρεμό,
χαίρετ' ὁ βοσκός, ποὺ φυσᾶ τὸν αὐλό του,
χαίρετ' ἡ γίδα του, ποὺ τρέχει στὰ βράχια,
χαίρεται τὸ ἐρίφιο, ποὺ πηδᾶ χαρμόσυνα.

Κι ἡ πλάση ὅλη ἀναγαλλιάζει
καὶ τὸ φθινόπωρο ξανανιώνει ἡ γῆς,
σὰ σεμνὴ κόρη ποὺ περίμενε χρόνια
τὸν ἀρραβωνιαστικὸ της ἀπ' τὰ ξένα
καὶ τέλος τὸν ἀπόλαψε πρὶν εἶναι πολὺ ἀργὰ
καὶ σὰν τὴ στεῖρα γραία ποὺ γέννησε θεόπαιδο
κι εὐφράνθη στὰ γεράματά της.
Δός μου καὶ μένα ἄνεση, Παναγία μου,
πρὶν ν' ἀπέλθω καὶ πλέον δὲν θὰ ὑπάρχω...

6 σχόλια:

Θαλασσινός είπε...

Αυτή η περιγραφή της αέναης χαράς δεν είναι που συμβαίνει γύρω του στο γεωγραφικό περιβάλλον του Παπαδιαμάντη, είναι πού συμβαίνει μέσα του. Όλο αυτό από μια ηλιαχτίδα της Χάριτος, που τον γέμισε με τον αιώνιο μουσαφίρι τον παντοτινό παράδεισο.
Κάπως έτσι και ο Ντοστογιέφσκι έζησε παράλληλο παράδεισο στο φρικτό περιβάλλον, πολιτικός κρατούμενος στη Σιβηρία :
"Είμαι ευχαριστημένος από την ζωή μου. . . Ήταν μεγάλη ευτυχία για μένα η Σιβηρία, το κάτεργο! Λένε ότι είναι φρίκη, ντροπή, κάνουν λόγο για δικαιολογημένη αντίδραση. . . ένα κάρο βλακείες! Μόνο εκεί άρχισα να κάνω μία σωστή, ευτυχισμένη ζωή, εκεί κατάλαβα τον εαυτό μου. . . εκεί ένιωσα τον Χριστό. . . Τότε μου ήρθαν οι καλύτερες σκέψεις, τώρα ξανάρχονται αλλά δεν είναι τόσο καθαρές! Ώ, αν κατορθώνατε και σεις να σας στείλουν στο κάτεργο! "

Anna είπε...

Ένας ερωτευμένος, ονειροπαρμένος, αέναος ταξιδευτής ψυχών και χιλιοταξιδεμένος στα εσώτερά του, στα ψυχικά του, άρρητα κι απόρρητα από τα μάτια των πολλών... εραστής και ερωμένος...

Anna είπε...

δ. Ερώμενος

σαλός είπε...

χρόνια πολλά στις εορτάζουσες!

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... σπολάτη... (εἰς πολλά ἔτη... )

πάντα γερή...

κι ἀπʹτῆς οὐράνιας Μητέρας μας τὸ χρυσοποίκιλτο μαφόρι...

γερά...
πάντοτε κρατημένη... !

Anna είπε...

😊