. Σωκράτης
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
4 σχόλια:
Έικονοφόνος: "Θα σε θανατώσω"
Εικονολήπτης:"Σιγά τ' αυγά, εγώ θα σε αποθανατίσω"
... από 'δώ το... ντουφεκάκι...
θανατηφόρο και επικινδυνο,
και... από 'δώ... το βαρύτερο όπλο
μ α ζ ι κ ή ς... καταστροφής...
σ υ ν ε ι δ ή σ ε ω ν...
...
και τα δύο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλό σκοπό... αλλά...
ό χ ι από αυτόν εδώ τον κάλπικο κόσμο που φτιάξαμε...
χ ω ρ ί ς ευλογία Θεού
αλλά και για να μην εξαρτιόμαστε από τον Θεό μας
που τον ... "εξορίσαμε" πάνω ψηλά στα συννεφάκια
(... οι ταλαίπωροι...
μερικοί δέ, τα βάζουν και... στις.... αγ(ρ)ιογραφίες τους)
έναν ψεύτικο κόσμο...
τοξικό για τον άνθρωπο και θανατηφόρο
(ένας αργός θάνατος)
που τον στηριζουμε... (στα κλεφτά)
και ελπίζουμε
στην μακροημέρευσή του
μέ... μονάχα ... κανα δυό μπαλωματάκια...
οι ταλαίπωροι...
...
Όρνεον φωτογραφίζει Όρνεον!
Και η μεγαλύτερη τραγωδία είναι ο φόνος του πολιτισμού, - κάθε τέχνη είναι ξεχωριστός πολιτισμός, - και ο φωτογράφος, ο τρίτος της παρέας, τού οποίου βλέπουμε την φώτο, ασφαλής έξω από τον φόνο, που αντί να επέμβει να σταθεί δίπλα στον συνοδοιπόρο του τον φωτογράφο πού απειλείται από το όπλο, αποστασιοποιημένος αποθανατίζει τον φόνο τού πολιτισμού, και φυσικά είναι ο "κερδισμένος viral" που απέδωσε την πλήρη εικόνα,
Και δεν είναι τυχαίος ο προσανατολισμός στη φώτο, τού αρματωμένου ντουφεκά, που στέκεται αριστερά στη φώτο ήτοι δυτικά, και τού άμαχου καλλιτέχνη που στέκεται ανατολικά.
Θυμήθηκα Τρελόγιαννε τον Kevin Carter, που βραβεύτηκε με βραβείο Πούλιτζερ για την φώτο του στο Σουδάν της Αφρικής, όπου αντίκρισε ένα μικρό κοριτσάκι, αποστεωμένο από την πείνα να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του. Ετοιμοθάνατο και γυμνό σερνόταν, όταν ένα αρπακτικό πουλί ένα όρνεο προσγειώθηκε λίγο πιο πίσω του. προκειμένου να το κατασπαράξει.
Και εκείνη η ιστορική φωτογραφία τιμήθηκε από τους New York Times, καί άπό πολλούς άλλους εκδοτικούς οικους, καθώς και ο φωτογράφος, Carter, ο οποίος όμως δεν είχε να διαχειριστεί μόνο τη φήμη του, αλλά και τα «ενδότερα βάσανα» που του γέννησε η ίδια του η δουλειά.
-Η ελευθερία της άγνοιας είχε γίνει βάρος γνώσης. -
Ο ίδιος, παραδέχτηκε ότι όταν προσγειώθηκε το αρπακτικό λίγα μέτρα δίπλα από το ετοιμοθάνατο κοριτσάκι, περίμενε εκεί, ακίνητος, επί 20 λεπτά, μέχρι να πετύχει «τη καλύτερη πόζα». Είχε πει, μάλιστα, πως ήλπιζε ότι το γεράκι, κάποια στιγμή θα άνοιγε τα φτερά του, και ότι «αυτή θα ήταν η πιο φοβερή φωτογραφία, γιατί θα έμοιαζε σαν να ήταν έτοιμο να σκεπάσει και να εξαφανίσει το παιδί».
Αρκετοί συνάδελφοί του στην Νότιο Αφρική, αλλά και αλλού, επέκριναν τη βράβευση του, χαρακτηρίζοντας την «ψεύτικη» και έθεσαν πολλά και σοβαρά ερωτήματα για την επαγγελματική του ηθική – γενικά, για την επαγγελματική ηθική πολλών ανθρώπων των μίντια, που κυνηγάνε «την καλή πόζα», με κάθε κόστος. «Ο άνθρωπος που, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, καθόταν εκεί επί 20 λεπτά, εστιάζοντας τον φακό του, και περιμένοντας την καλύτερη σκηνή, είναι και εκείνος ένα άλλο αρπαχτικό, ένα Όρνεο στο ίδιο ακριβώς τοπίο», έγραφε, τότε, η εφημερίδα St. Petersburg Times, της Φλόριδα. Ακόμα και επιστήθιοι φίλοι του, αναρωτιούνταν συχνά, γιατί ο Κάρτερ δεν είχε βοηθήσει εκείνο το παιδάκι;
Ποτέ δεν μαθεύτηκε τι απέγινε το κοριτσάκι της φωτογραφίας. Γράφτηκε πως ο Κάρτερ το σήκωσε και το πήγε στους γιατρούς, στο κέντρο όπου μοίραζε συσσίτιο η UNICEF, αλλά κανείς δεν ξέρει. Ο ίδιος, όποτε ρωτήθηκε, έλεγε «το πήραν». Ποιοι; Που; Κανείς ποτέ δεν έμαθε. Σε φίλους εμπιστεύθηκε ότι μετάνιωσε που δεν βοήθησε το παιδί μετά και δεν αγνόησε τις γενικές δημοσιογραφικές οδηγίες που θέλουν να μην αγγίζουν δημοσιογράφοι θύματα για το φόβο επιδημιών. “Το να κοιτώ το παιδί και να το φωτογραφίζω, με κάνει ακόμη ένα, πιο σύγχρονο, όρνεο…”
Στις 27 Ιουλίου 1994, δύο μήνες μετά, ο Carter στα 33 του χρόνια αποφάσιζε να φύγει από τη ζωή αφήνοντας πίσω του την 7χρονη κόρη του Megan.
Έτσι και σε αυτήν την φωτογραφία, Όρνεον φωτογραφίζει όρνεον, ίσως και να ήλπιζε το δυτικοαναθρεμένο όρνεο να ανοίξει πυρ, εις βάρος τού πολιτισμού τού φωτογράφου.
Η μεγαλύτερη παλίρροια έχει ταχύτερη αμπώτιδα, αλλά η μεγαλύτερη τραγωδία συμβαίνει όταν η ελευθερία της άγνοιας γίνεται αβάσταχτο βάρος τής συνείδησης, όταν επέλθει το βάρος της γνώσης...!
👍👍
Δημοσίευση σχολίου