"Μην αφήνεις ποτέ ανείπωτα λόγια.
Μην κρατάς κακίες.
Και μην πικραίνεις κόσμο τριγύρω σου.
Βρες τη δύναμη να συγχωρέσεις και ζήτα κι εσύ συγγνώμη.
Δεν είναι ντροπή.
Αν νιώσεις πως αδικήθηκες, έκφρασέ του το, συζήτησε το με τον άλλο ιδιαίτερα εάν είναι ένας σημαντικός άνθρωπος για σένα.
Σκόρπισε χαμόγελα, σκόρπισε χαρά και αισιοδοξία.
Στο κάτω κάτω δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβει μέσα του ο κάθε ένας.
Δεν ξέρεις τι ζόρια τραβά.
Ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα δεν κοστίζει απολύτως τίποτα.
Και όταν νιώθεις εσύ πρώτα καλά με τον εαυτό σου, κοιμάσαι και ήσυχος τα βράδια."
1 σχόλιο:
... μὲ τέτοιο ϕιόγκο...
γελάσαμε...
θέλοντας καὶ μὴ...
εἶναι ἀλίμονο
τέτοια βαθειά σκοτάδια μέσα μας,
κι ἕνα σωρό ὅλα τὰ μαζεμένα μπᾶζα
κι ὅλα τὰ ἄχρηστα σκουπίδια
ποὺ κουβαλοῦν μέσα στὸν νοῦ
οἱ δόλιοι λογισμοί...
δικοί
κι ἐμϕυτευόμενοι ἀπὸ τὸν ἐχθρό
κι ὅλα εκεῖνα τα συμπλέγματά μας τὰ κρυϕά
ποὺ τἂχουμε γιὰ θησαυρό οἱ δόλιοι
καὶ που μᾶς δὲνουνε στὸ τέλος ἕναν κόμπο
(κι ἄλλοτε... ϕιόγκο...)
μιὰ συμϕορά οἱ ταλαίπωροι
γιὰ τοὺς δικούς μας καὶ τοὺς
γύρω μας ἀνθρώπους...
καὶ ὅλη ἡ περιρρέουσα βαβέλ καὶ σύγχυση
κάνει τὰ πράγματα χειρότερα...
κι ὅλο στὴν τσίτα... μὲ τὰ γκάζια πατημένα...
(ἄχρι καιροῦ...;
ἴδωμεν... ! )
Δημοσίευση σχολίου