Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Στίχοι
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός,
είμαι της γερακίνας γιος
Τι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός...
Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2024
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
... έτσι είναι... έτσι πρέπει
εμείς βλέπεις,
ξέρουμε μόνο να... γονατάμε,
εμπρός στα εικονίσματά μας
έτσι...
καί πέφτουμε...
κι ίσαμε κάτω μάλιστα, κανωντας τις στρωτές μετάνοιές μας...
μά... για να σηκωθούμε αμέσως όρθιοι,
έτσι όπως πρέπει στην
μετάνοια...
να γίνεται άμεσα,
να μην ξεχνιόμαστε, κάτω πεσμένοι μέσα στην κάθε αμαρτία,
παρά... μετά απο κάθε πτώση μας
μετανοιωμένοι
κι έχοντας το όνομα τού Χριστου μας στο στόμα
και στην γλώσσα...
και στον Νού...
να σηκωνόμαστε όρθιοι
και με τα μάτια μας ίσια μπροστά να βλέπουν στον σκοπό μας
που εικονίζεται...
στα εικονίσματα...
κι ούτε πάνω στα σύννεφα, ούτε και στο χώμα κάτω
κι ούτε δεξιά ή αριστερά
να κ α θ η λ ω ν ε τ α ι ποτέ ο Νούς δεν του ταιριάζει...
ψάχνοντας μάταια...
σκοπό και νόημα...
...
Όπα και καζαντζιδικός ο Τρελογιάννης!!!
Προφανώς Κυρία μας δεν παρακολουθείτε τον τρελο-γιαννη...
Δημοσίευση σχολίου