Κυριακή του Θωμά

 

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Θωμά μας ζητά να είμαστε επιφυλακτικοί ενώπιον κάθε εκδοχής του χριστιανικού μηνύματος που θα καταργούσε τον Σταυρό και τη Σταύρωση. Ο κίνδυνος να νοθευτεί το μήνυμα αυτό προέρχεται από δύο διαφορετικές πλευρές. Υπάρχουν αυτοί που «στρογγυλεύουν» και «εξευγενίζουν» τον Χριστό μέχρι του σημείου να Τον κάνουν έναν μειλίχιο, αξιαγάπητο ηθικοδιδάσκαλο. Το μυστήριο του Σταυρού τούς φαίνεται πολύ σκληρό, απαράδεκτο για το «σύγχρονο πνεύμα». Υπάρχουν επίσης οι γνωστικοί και οι ψευδομυστικιστές που, γεμάτοι από ιδέες περί ενσαρκώσεως, μεταμορφώσεως και θεώσεως, όταν έρθουν στο περί σωτηρίας, δεν αφήνουν πουθενά στην αντίληψή τους κανένα χώρο για τον Σταυρό. Και οι μεν και οι δε -ουμανιστές, θεοσοφιστές ή ανθρωποσοφιστές, κ.ά.- έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την αποστροφή για ό,τι ο Σταυρός σημαίνει πρακτικά, δηλαδή για τη μετάνοια, την άσκηση, τη θυσία. Εμείς ας απορρίπτουμε και τις δύο εκδοχές του Χριστού που μας παρουσιάζουν. Ας απαιτούμε, σαν τον Θωμά, να βλέπουμε και να ψηλαφούμε τις πληγές του Κυρίου μας. Ξέρουμε ότι ένας Χριστός που δεν φέρει τους «τύπους τῶν ἥλων» δεν είναι αυθεντικός. Κι ας φυλάμε τη λατρεία μας για τον Εσταυρωμένο και μόνο γι’ Αυτόν.

Το περιστατικό με τον Θωμά υπονοεί και κάτι ακόμη. Μπορούμε σήμερα να αγγίξουμε με τα χέρια μας την πληγωμένη σάρκα του Σωτήρος; Εμείς, που δεν έχουμε τη δυνατότητα να Τον δούμε, μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι δεν λατρεύουμε ένα φάντασμα, αλλά τον Ζωντανό Θεό; Ναι, αυτή η δυνατότητα έχει δοθεί σε όλους τους ανθρώπους.

Ο Ιησούς ζει με τρόπο αόρατο αλλά πραγματικό στο πρόσωπο όλων των ανθρώπων που, με σάρκα και οστά, μας περιβάλλουν. Τις πληγές Του από τη σταύρωση μπορούμε να τις ψηλαφήσουμε και να τις προσκυνήσουμε στο πρόσωπο των αρρώστων, των φτωχών, όλων των ανθρώπων που υποφέρουν και που δι’ αυτών παρατείνεται η αγωνία του Χριστού. Είναι τα μέλη του μυστικού Του Σώματος, τα οποία μετέχουν στο Πάθος της θείας Κεφαλής τους. Ο Ιησούς μάς λέει: «Αν αμφιβάλλεις ότι σταυρώθηκα και αναστήθηκα για σένα, σκύψε προς τα μέλη μου που υποφέρουν. Ψηλάφησέ με, απλώνοντας προς αυτούς χέρι βοηθείας. Προσφέροντας σ’ αυτούς, θα με βρεις. Κάνε γι’ αυτούς κάτι που σου στοιχίζει. Θυσίασε κάτι γι’ αυτούς. Και να, εκεί θα με ανακαλύψεις. Θα σου απαντήσω με περίσσια Χάριτος. Θα με νιώσεις ζωντανό και παρόντα. Θα γευτείς την πραγματικότητα, τη δύναμη της Αναστάσεως μου».

Δεν μου έχει δοθεί η δυνατότητα να βλέπω συνεχώς το Άγιο Πρόσωπό Του, αλλά θα μου εμφανιστεί πίσω από τα πρόσωπα των αδελφών μου· μέσα από τη συμπάθεια θα ξανασμίξω με το Πάθος. Θα αγγίξω τον αδελφό μου που πονά και θα πω: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι».

π. Lev Gillet