Η ΗΤΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ WOKE
ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ;
Άρχισε η συντηρητική επανάσταση, ξεκινώντας από το μέρος όπου ξεκίνησε ο πολιτικά ορθός προοδευτικός φανατισμός; Ιστορική
νέμεση, η συντηρητική επανάσταση ξεκινά από τους δικαστές, στην
προκειμένη περίπτωση τους δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων
Πολιτειών. Οι δικαστές ήταν και εξακολουθούν να είναι,
ειδικά στην Ευρώπη, οι πρωτοπόροι του ριζοσπαστισμού των Ιακωβίνων με
τις αφυπνιστικές ποινές. Όπως ίσως γνωρίζετε, το Αμερικανικό Ανώτατο
Δικαστήριο, αντιτιθέμενο στη γραμμή Μπάιντεν, απέρριψε τον ακρογωνιαίο
λίθο των προοδευτικών πολιτικών ως παράνομο. η λεγόμενη θετική πράξη
η οποία, επιβάλλοντας ατομικά πλεονεκτήματα και ικανότητες, εισήγαγε
ειδική υποστήριξη στις μειονεκτούσες εθνοτικές μειονότητες, ξεκινώντας
από τους Αφροαμερικανούς.
Ένα
κριτήριο που επεκτείνεται και σε άλλες συνεχόμενες ή παράλληλες
κατηγορίες, που θεωρούνται μειονεκτικές: από τους μετανάστες έως τις
γυναίκες (οι λεγόμενες ροζ ποσοστώσεις είναι η πιο ορατή αντανάκλασή
του), από τους πρώην κρατούμενους σε αυτούς που «δέχονται διακρίσεις»
για σεξουαλικούς λόγους (γκέι, λεσβίες, queers ).
Η ιδεολογική αρχή στην οποία βασίζεται η καταφατική(θετική)
δράση είναι ότι ο νόμος δεν πρέπει να είναι ίδιος για όλους, αλλά
πρέπει να διορθώνει τις φυσικές και κοινωνικές ανισότητες (politically
correct), να αφαιρεί τις «πολιτιστικές» διαφορές (να ακυρώνει την
κουλτούρα) και να ευνοεί όσους φεύγουν μειονεκτούντες σε σύγκριση με
τούς ικανούς και άξιους.
Στην
πραγματικότητα, το συγκεκριμένο θέμα για το οποίο προέκυψε είναι
περιορισμένο και αμφιλεγόμενο: αφορά τον οικονομικό του αντίκτυπο,
δηλαδή τη μείωση των πανεπιστημιακών χρεών Αφροαμερικανών ή αλλιώς
άπορων φοιτητών, που αποφάσισε ο Μπάιντεν χωρίς να περάσει από το
Κογκρέσο, στο όνομα της υποστήριξης των μειονοτήτων πού μειονεκτούν. Αλλά
πέρα από τη συγκεκριμένη και συζητήσιμη περίπτωση, η καινοτομία είναι
ότι για πρώτη φορά επικυρώθηκε μια αντιστροφή της τάσης που θέτει υπό
αμφισβήτηση τη μητέρα όλων των προοδευτικών πολιτικών: τα ατομικά πλεονεκτήματα και οι ευθύνες δεν μπορούν να ακυρωθούν μόνο και μόνο επειδή ανήκετε σε μια «μειονεκτική μειονότητα ". Η αξία αυτής της καμπής είναι πολιτική: όταν ήταν πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ
διόρισε τρεις «συντηρητικούς» δικαστές για να εξισορροπήσουν εκ νέου
τους προοδευτικούς ιδεολογικούς προσανατολισμούς του Ανωτάτου
Δικαστηρίου. Και μπορούμε να δούμε τις επιπτώσεις, ακόμη και σε θέματα
που σχετίζονται με το δικαίωμα στη ζωή και την άμβλωση.
Η αποδοχή της αξιοκρατίας σημαίνει παράδοση στις κοινωνικές και φυσικές ανισότητες; Ο προοδευτικός φιλόσοφος Michael Sandel είναι ομολογημένος εχθρός της αξιοκρατίας. Στο βιβλίο του The Tyranny of Merit
, που μεταφράστηκε στην Ιταλία από τον Feltrinelli, επέκρινε την
ανισότητα της αξίας και υπερασπίστηκε την ιδεολογία της θετικής δράσης.
Από τη μια αγκαλιάζει το «καπνισμένο» ζήτημα της διαφορετικότητας,
δηλαδή οι διαφορετικές κοινωνικές και πολιτιστικές καταβολές θα ήταν ένα
αγαθό προς προστασία. Από
την άλλη πλευρά, υποστηρίζει ένα είδος αναδρομικής ιστορικής αποζημίωσης
για να ξεπληρώσει τους Αφροαμερικανούς για τις αδικίες που υπέστησαν
στο παρελθόν των σκλάβων. Ας κάνουμε πραγματικότητα τα δύο
κριτήρια: ανάμεσα σε έναν πιο ικανό και άξιο μαθητή και έναν
Αφροαμερικανό, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στον δεύτερο γιατί είναι
φορέας πολιτιστικού «πλούτου» και πρέπει να αποζημιωθεί επειδή οι
πρόγονοί του ήταν σκλάβοι.
Η
δικαιοσύνη δεν κρίνει πια αυτό που έκανες, αν είσαι καλός και φιλομαθής,
αλλά αξιολογεί την εθνική σου καταγωγή, την κοινωνική σου κατάσταση,
τις κακουχίες που υπέστησαν οι πρόγονοί σου, το χρώμα του δέρματός σου. Αλλά
οποιαδήποτε φυλετική διάκριση ξεπερνιέται πραγματικά εάν η εθνοτική
καταγωγή είναι άσχετη και κάποιος κρίνεται αποκλειστικά με βάση την
εργασία που έχει πραγματοποιηθεί και τις προσωπικές ικανότητες.
Στα Αμερικάνικα πανεπιστήμια μετράει και αν έχεις γονέα που αποφοίτησε
από το ίδιο πανεπιστήμιο. αυτού του είδους οι διακρίσεις δεν θα πρέπει
επίσης να έχουν πραγματικό αντίκτυπο, όπως ακριβώς και οι εθνοτικές
διακρίσεις. Η οικογενειακή συνέχεια ή η
χειραφέτηση κάποιου που προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια μπορεί να
είναι ευχάριστη, αλλά και στις δύο περιπτώσεις η αξία, η ικανότητα και η
επιμονή στις σπουδές παραμένουν τα αληθινά κριτήρια κρίσης. Και
όχι μόνο ως θέμα αρχής και δικαιοσύνης, δίνοντας στον καθένα την
τιμητική του. αλλά και για ένα πρακτικό, αστικό και κοινωνικό ζήτημα. Αν
μια κοινωνία δεν ξέρει πώς να αναγνωρίζει και να επιβραβεύει τους
καλύτερους, αν η κοινωνική πυραμίδα δεν στηρίζεται στην αξία και την
ικανότητα, στη σοβαρότητα και την κερδοφορία στις σπουδές ή στην
εργασία, είναι προορισμένη να παρακμάσει. Η woke κατήχηση είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο αδικίας, υποκίνησης και επιδείνωσης του κοινωνικού ιστού.
Νεκρώνει την αξία, τις δεξιότητες, ανταμείβει μνησικακίες και
τροφοδοτεί άλλους του αντίθετου ζωδίου. και υιοθετεί ένα ιδεολογικό
κριτήριο στη θέση της ευθύνης και της αποτελεσματικότητας.
Και
από εμάς; Τα ιστορικά προβλήματα της κοινωνίας μας δεν είναι αυτά της
αμερικανικής κοινωνίας, δεν έχουμε πίσω μας τη δουλεία, την απέλαση
μαύρων ή ακόμα και τη γενοκτονία των αυτόχθονων πληθυσμών. Εδώ,
ο προοδευτικός φανατισμός στηρίζεται σε άλλες βάσεις: τον καθολικό
κομμουνισμό με την ισότιμη και φτωχή ιδεολογία του και τον
αντιαξιοκρατικό ριζοσπαστισμό που προήλθε από το '68.
Υπάρχει ένας ιδεολογικός και δικαστικός θόλος και ένα δίκτυο ενώσεων
και κινημάτων που στοχεύουν ακριβώς να «διορθώσουν» την πραγματικότητα,
τη φύση, τις ατομικές και κοινωνικές διαφορές, στο όνομα
«υποκειμενικοτήτων» που θεωρούνται μειονεκτούσες.
Στην πραγματικότητα, η πραγματική ανισότητα που πρέπει να αρθεί ή τουλάχιστον να εξισορροπηθεί είναι η αρχική: δεν είναι σωστό να εμποδίζουμε την πρόσβαση σε σχολείο ή πανεπιστήμιο από την αρχή για λόγους πλούτου.
Αλλά επίσης δεν είναι σωστό να προτιμάμε στη συνέχεια τους
«μειονεκτούντες» από τους ικανούς και άξιους. Φυσικά, οι συνθήκες
εκκίνησης δεν θα ισοπεδωθούν ποτέ πλήρως, δεν θα έχουν όλοι τις ίδιες
ευκαιρίες, αλλά τουλάχιστον οι αρχικές ανισότητες θα πρέπει να
μετριαστούν όσο το δυνατόν περισσότερο. Συνεπώς, η επιλογή θα πρέπει να
λάβει υπόψη - με ισότιμη αξία - όσους ξεκίνησαν από πιο μειονεκτικές
θέσεις. Αλλά η κύρια γραμμή πρέπει να είναι η αναγνώριση των προσόντων
και των ικανοτήτων.
Η ήττα αυτού
του αφυπνισμένου ιδεολογικού τοτέμ είναι ένα βήμα προς την επιστροφή
στην πραγματικότητα, την ενθάρρυνση αυτών που κάνουν το καθήκον τους και
τον περιορισμό της παρακμής της κοινωνίας. Η ουτοπία του καλύτερου κόσμου δημιουργεί τέρατα. ας αρκεστούμε να μην το κάνουμε χειρότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου