"Και όταν κατέβηκε η Παναγία από το Όρος των Ελαιών, μπήκε όλο χαρά σπίτι της γιατί θα αντάμωνε τον Γιο της. Σκούπισε και συγύρισε το σπιτάκι της και ετοίμασε τα επιτάφια, για να μην επιβαρύνει κανέναν μέχρι την τελευταία στιγμή.Φώναξε μια φτωχούλα γειτόνισσα της και της έδωσε το ένα της φόρεμα. Με το άλλο, το οποίο φορούσε, δύο είχε όλα κι όλα, την εκήδευσαν. Και αφού έγινε φαιδρός μάρτυρας της θαυμαστής επίσκεψης των Μαθητών του Γιου της, τους νουθέτησε, τους ευλόγησε και έπειτα ξάπλωσε στην νεκρική κλίνη , σταύρωσε τα χέρια της και έτσι ήσυχα και απλά η Βασίλισσα των Ουρανών παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Υιού και Θεού της.
Μα τι ευγενική αρχοντιά και ταπείνωση! Τι βασιλικοί τρόποι και μακαρία απλότητα! Δάκρυα κατάνυξης μας κατακλύζουν όταν διαβάζουμε την απλοϊκή μα μεγαλόπρεπη αυτή διήγηση της εξόδου της. Η πηγή της Ζωής εν τάφω τίθεται. Βαβαί των σων μυστηρίων Αγνή! Ο Θρόνος του Υψίστου σαν κοινή θνητή παραδίδεται με χαρά στην άλλη Ζωή και εκεί εισέρχεται με δόξα στα ενδότερα του ουρανίου καταπετάσματος. Εδώ ταπείνωση, εκεί δόξα!
Το μεγαλύτερο μάθημα για την ανθρωπότητα, είναι αυτή η ίδια η ίδια η ύπαρξη της Θεοτόκου Μαρίας. Μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής της διδάσκει σιωπηλά τί είναι ο Άνθρωπος του Θεού. Και ναι η Θεοτόκος είναι η κορυφή και όλη η σύνοψη της δοξασμένης επανόρθωσης της ανθρώπινης φύσης μας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου