Προς Θεού , μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο!

"Αλληλεγγύη εν μέσω πανδημίας, εμένα μου λες! «Κάποιος άνθρωπος, κατεβαίνοντας από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, έπεσε πάνω σε ληστές. Αυτοί τον ξεγύμνωσαν, τον τραυμάτισαν και τον παράτησαν μισοπεθαμένο. Από τον δρόμο έτυχε να κατεβαίνει ένας ιερέας, τον είδε, αλλά τον προσπέρασε, το ίδιο και ένας Λευίτης. Κάποιος Σαμαρείτης τον είδε και τον σπλαχνίστηκε, άλειψε τις πληγές του με λάδι και κρασί, τον ανέβασε στον γάιδαρο του, τον οδήγησε σε ένα πανδοχείο και τον φρόντισε, φεύγοντας, έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια: « ό,τι παραπάνω ξοδέψεις, όταν ξαναπεράσω, θα σε πληρώσω».

ο κ. Αργύρης Βλάχος θυμάται τη στιγμή που έμαθε πως έχει κορωνοϊό, δεκάδες άνθρωποι πέρασαν από το μυαλό του: οι δικοί του, οι υπάλληλοι στον οικογενειακό τους φούρνο στα Καμίνια, οι πελάτες του. Μπορεί να είχε κολλήσει κάποιον; Και ο ίδιος; Μπορεί να χειροτέρευε; Το ίδιο βράδυ που πήρε το αποτέλεσμα , για περίπου τρεις ώρες ήταν στα τηλέφωνα κάνοντας μόνος του ιχνηλάτηση. Την επόμενη κανόνισε όσοι υπάλληλοι είχαν έρθει σε επαφή μαζί του να κάνουν πρωί πρωί το τεστ.

Μέχρι το βράδυ και αφού είχαν στα χέρια τους άλλα πέντε θετικά τεστ ανακοίνωσαν στους πελάτες την απόφαση να αναστείλουν τη λειτουργία και του φούρνου και του εργαστηρίου για τουλάχιστον 14 ημέρες. « Θεώρησα αυτονόητο να πω τον λόγο που κλείσαμε, λέει στην «Καθημερινή». Το επόμενο διάστημα έγιναν τρεις απολυμάνσεις. «Μία από αυτές που κάνουν στα νοσοκομεία και μετά δύο “απλές” με χλώριο». Δεν είχε ακόμα ξεκινήσει η καραντίνα, το προσωπικό (21 άτομα) δεν μπορούσε να μπει σε αναστολή και υπολόγισε πρόχειρα πως αυτές οι δύο εβδομάδες θα τους κόστιζαν 60.000 ευρώ.

Ευτυχώς, κανείς δεν νόσησε βαριά, μετά 14 ημέρες και με όλα τα τεστ αρνητικά ήταν έτοιμοι να ανοίξουν ξανά, η ανακούφιση μεγάλη. Κρέμασαν αφίσες στον φούρνο για να υπενθυμίζουν τη σημασία των μέτρων προφύλαξης «Πες αλεύρι, η μάσκα σε γυρεύει» και έστειλαν μήνυμα στους πελάτες τους: «Επειτα από 14 ολόκληρες ημέρες ανησυχίας, φόβου και άγχους… επιστρέφουμε (…) Ανυπομονούμε να σας δούμε», έγραφαν. Αμ δε, στον φούρνο δεν πάτησε ψυχή.

Έβλεπαν κάποιους πελάτες να περνάνε απέξω, να τους χαιρετάνε από απόσταση αλλά να μην πλησιάζουν, ο φούρνος είχε στιγματιστεί!. «Μα ήταν λάθος σου που το είπες αλλά και που έκλεισες», επέμειναν όλοι ανεξαιρέτως, δίνοντάς του διαφορετικά παραδείγματα «Με το που μάθαινε κάποιος υπάλληλος στην επιχείρηση μου πως είχε κορωνοϊό, υπήρχε άγραφος κανόνας να μην το πει πουθενά. Ο υπάλληλος έπαιρνε αναρρωτική άδεια και η λειτουργία συνεχιζόταν κανονικά», του εξηγούσαν. Ο κ. Βλάχος δεν μετανιώνει «ακόμα πιστεύω πως έκανα το σωστό» και προσπαθεί σε ένα μαγαζί που λειτουργεί 22 χρόνια στην ίδια γειτονιά να ξαναχτίσει την εμπιστοσύνη από την αρχή στηριζόμενος στην εντιμότητα του!

Η Κυριακή, ένα 24χρονο κορίτσι, είχε μόλις επιστρέψει από τη Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζε, στο νησί καταγωγής της για τις καλοκαιρινές διακοπές. Με έναν επίμονο πονόλαιμο πήγε στο γενικό νοσοκομείο του νησιού να κάνει το τεστ. Όταν βγήκε θετικό, πανικοβλήθηκε γιατί είχε συναντηθεί με αρκετό κόσμο, φίλους και συγγενείς. Αμέσως απομονώθηκε σε έναν ξεχωριστό χώρο του σπιτιού και ξεκίνησε να ενημερώνει όλους όσους είχε έρθει σε επαφή. Ήταν από τα πρώτα κρούσματα στο νησί και το νέο κυκλοφόρησε με ταχύτατα φωτός.

Προσπαθούσε όσο μπορούσε η αυστηρή καραντίνα να μην την παίρνει από κάτω – διάβαζε, χάζευε στο Ιντερνετ, έβλεπε ταινίες, μέχρι που ένα μεσημέρι έλαβε μήνυμα στο κινητό της «Δεν σε θέλουμε εδώ. Φύγε από το νησί», της έγραφαν μεταξύ άλλων. Τα έχασε, ακολούθησε και άλλο και αναστατωμένη μίλησε στους γονείς της. «Αντί να την επιβραβεύσουν που είπε την αλήθεια για να προστατεύσει τους γύρω της, στοχοποιήθηκε». Η οικογένεια αποφάσισε να κινηθεί νομικά.

Η Αλίκη, ιατρός σε μονάδα COVID, έκπληκτη της ανακοινώθηκε από την πολυκατοικία ότι μόνο εκείνη δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιεί το ασανσέρ! Η Σοφία, νοσηλεύτρια, όταν χτύπησε στη γειτόνισσά της για να αφήσει τα κοινόχρηστα, άκουσε πίσω από την κλειστή πόρτα μια φωνή να της λέει να απομακρυνθεί, να βάλει σε ένα σακουλάκι τα χρήματα και να τα αφήσει στο χαλάκι κλπ, κλπ.

Φωτο. Μετά από ένα ψυχωσικό επεισόδιο, ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ πήρε το ξυράφι, έκοψε το αυτί του, το τύλιξε σε ένα χαρτί και αιμορραγώντας, πήγε στον αγαπημένο του οίκο ανοχής και το χάρισε σε μία πόρνη. Οι (φαινομενικά) υγιείς και συνετοί κάτοικοι της Αρλ θεωρούν τον «τρελό κοκκινομάλλη» ανεπιθύμητο στην πόλη τους. Άγνωστοι σε αυτόν συνάνθρωποι του που δεν τον χλεύασαν αλλά ανησύχησαν για την υγεία του τον μεταφέρουν στον πρώην μοναστήρι και τώρα άσυλο, το St. Paul's του χωριού Saint-Rémy-de-Provence, όπου δέχεται κάθε φροντίδα.

Έγκλειστος σε ένα κελί δεν σταματά να ζωγραφίζει, συγκινημένος από την "καλοσύνη των ξένων" θυμάται και εμπνέεται από την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη (1890, Kröller-Müller Museum). Ζωγραφίζει τον Λευΐτη με γυρισμένη την πλάτη, κάτι διαβάζει με προσήλωση, προφανώς τη Βίβλο, της οποίας το νόημα ούτε εφαρμόζει, ούτε κατανοεί, σε αντίθεση με τον καλό Σαμαρείτη που μέσα στην άγνοια και την ταπεινότητα του εφαρμόζει αυτό που επιβάλει η συνείδηση του, την αλληλεγγύη του στον ψυχικά και σωματικά αδύναμο συνάνθρωπο του!

Σε περιόδους κρίσης οι καλοί άνθρωποι γίνονται ακόμα καλύτεροι και οι άλλοι ακόμα χειρότεροι, επιστροφή στην κανονικότητα μόνο με την εντιμότητα, το ήθος μας δοκιμάζεται όχι η πειθαρχία μας!"

(Via Στέφανος Ψαρράς by Δημήτρης Τριάντος)