Δείτε η προβολή του προκλητικού Χάρτη των ψευδοΑΟΖ Τουρκίας - Λιβύης, επάνω στον χάρτη των ελλαδικών θαλάσσιων οικοπέδων προς έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων!
Όπως μπορεί να δει ο καθένας, οι τουρκικές αξιώσεις αρχίζουν εκεί ακριβώς που σταματούν τα προς ώρας θαλάσσια οικόπεδά μας!
Τυχαίοο;;
Από το 2011 έως το 2013 η Ελλάδα (με τους γνωστούς χάρτες Μανιάτη που φαίνονται και στην εικόνα της ανάρτησης) όρισε τα όρια της μισής της ΑΟΖ (δυτικό και νοτιοδυτικό μέρος) με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα που εικονίζονται, μέχρι τα όρια της ΑΟΖ της Αλβανίας, της Ιταλίας, ΚΑΙ της Λιβύης υπολογίζοντάς τα, με ανοιχτό τον κόλπο της Σύρτης και την Γαύδο με πλήρη ισχύ (η γραμμή διαχωρισμού με την Λιβύη, μπήκε ακριβώς στη μέση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την Αίγυπτο, ήταν αδύνατον να γίνει οριοθέτηση λόγω των Αδελφών Μουσουλμάνων που ήταν τότε στην κυβέρνηση και ήταν φιλικοί προς την Τουρκία και υπό την επιρροή της.
Γι αυτό το λόγο σταματήσαμε ακριβώς στο όριο της Λιβύης με την Αίγυπτο.
Αυτά ήταν όντως θετικά βήματα, και προς τιμή του κ. Μανιάτη και των συνεργατών του.
Στη συνέχεια έγινε διεθνής Διαγωνισμός, και δόθηκαν τα 2 δυτικότερα οικόπεδα νότια της Κρήτης στις μεγάλες Εταιρείες Exxon Mobil και Total.
(Οι ίδιες οι Εταιρείες ήθελαν αυτά για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.)
Και επιπλέον νομοθετήθηκε ότι τα νησιά έχουν πλήρη επήρεια στον καθορισμό ΑΟΖ σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, με βάση και τον υπολογισμό της Γαύδου (ως ντε φάκτο προηγούμενο που υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιηθεί και για τον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ στα ανατολικά και νοτιοανατολικά).
Η Τουρκία με τον χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» έχει «μαρκάρει» το μισό Αιγαίο από πάνω εως κάτω, ενώ στα νότια της Κρήτης όντως σταματάει εκεί ακριβώς που ακουμπάει τα «ορισμένα ως ελληνικά» οικόπεδα με συντεταγμένες που έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ.
Το θέμα είναι όμως το εξής.
1)Η Λιβύη οριοθετεί διαφορετικά, δηλ. με κλειστό τον κόλπο της Σύρτης και αμφισβητούμενη την Γαύδο, και έχει δώσει και αυτή με βάση τον δικό της ορισμό, 2 οικόπεδα στις εταιρείες BP και Eni.
Αυτό το μπέρδεμα με την Λιβύη, όπως και ο ορισμός ΑΟΖ από Έβρο μέχρι Καστελόριζο (με βάση και τα Διεθνή Ύδατα) θα καταλήξει στο Δικαστήριο της Χάγης.
Αυτή είναι μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία, γιατί δεν υπάρχει κοινή βάση ανάμεσα στους εμπλεκόμενους.
2)Η καθυστέρηση της οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να «υφαρπάξει» (έστω και στα χαρτιά προς το παρόν) το τμήμα που δημοσιεύει στους χάρτες του «Μνημονίου με την Λιβύη».
Αυτό έχει ΗΔΗ συνέπειες, έστω και στα όρια της εύρεσης προσχήματος για επόμενες κινήσεις.
3) Ακόμα και αν ένα οικόπεδο είναι οριοθετημένο, τίποτα δεν σταματάει την Τουρκία, και το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Στο οικόπεδο 7 της Κύπρου η Τουρκία έκανε έρευνες με το «έτσι θέλω» και ανήγγειλε ότι θα ξεκινήσει γεωτρήσεις.
Σε ένα άλλο οικόπεδο στα ανατολικά αν θυμάστε οι τουρκικές πολεμικές φρεγάτες έδιωξαν την Εταιρεία Eni.
4)Εμείς σήμερα ποντάρουμε στο ότι οι χώρες στις οποίες ανήκουν οι πολυεθνικές θα «πολεμήσουν» την Τουρκία για χάρη μας και για χάρη των συμφερόντων τους.
Αυτό δε πρόκειται να γίνει.Δεν ενδιαφέρει τις Εταιρείες αν θα δουλεύουν κάτω από οποιαδήποτε σημαία, αρκεί να είναι διασφαλισμένες οι ίδιες και τα κέρδη τους.
Αλλωστε η Τουρκία είναι ο καλύτερος πελάτης της ευρωπαϊκής (πολεμικής και όχι μόνο) βιομηχανίας, και δεν θέλει κανείς να της πάει κόντρα.
5)Ο αγωγός φυσικού αερίου Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα-Ιταλία, για τον οποίο ακούμε ότι «ισχυροποιεί» την Ελλάδα γεωπολιτικά, ουσιαστικά ισχυροποιεί την «προτεκτοροποίηση» μας από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι η ψηφισμένη (προχθές από το Κογκρέσο) επέκταση των Αμερικανο-Νατοϊκών Βάσεων, σε όλη τη χώρα, με ΚΥΡΙΟ ΣΤΟΧΟ την Ρωσία, θα μας κάνει ακόμα πιο ευάλωτους στα γεωπολιτικά παιχνίδια.
Θα μείνουμε τελείως ακάλυπτοι απέναντι στην Τουρκία που ήταν ανέκαθεν το μακρύ χέρι των ΗΠΑ στην περιοχή, και τώρα γίνεται ο συμπαίχτης τους και ο συνεργός τους..