Με αυτά και με αυτά ήρθε στην θύμησή μου το παιδικό εκείνο μας παιγνίδι που παίζαμε στις γειτονιές και στις αλάνες...
γύρω-γύρω όλοι και στην μέση στη μέση ο Μανώλης και χέρια-πόδια στην αυλή κι όλοι κάθονται στην γη κι ο Μανώλης στο σκαμνί....
Σοφά και αθώα εκείνα τα παιγνίδια που παίζαμε εκείνες τις εποχές, χαρούμενοι και αθώοι κι εμείς που τα παίζαμε....
Και τα χρόνια πέρασαν και από τότε ως τα σήμερα
γύρω-γύρω όλου μας παίζει η ζωή,
συνέχεια κύκλους κάνουμε θαρρείς και κυνηγάμε την ουρά μας και το άσχημο είναι πως τώρα δεν πιανόμαστε απ' τα χέρια όπως τότε, τώρα κάνουμε κύκλους μόνοι μας και ζαλισμένοι...
Και είναι που τις περισσότερες φορές εμείς είναι που καθόμαστε καταγής και τρώμε και χώμα και βρώμικο ψωμί και το σπουδαιότερο είναι πως δεν είδαμε ποτέ κανέναν να κάθεται στο σκαμνί....
Καλή σας μέρα γείτονες κι ας προσπαθήσουμε να μη κάνουμε τους ειδικούς ούτε και να μαλώνουμε μεταξύ μας κι ας πάλι πιαστούμε απ΄τα χέρια ο ένας με τον άλλον ας νοιαστούμε για τον διπλανό μας, για τον συνάνθρωπο μας που υποφέρει, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι φίλοι, τα παιδιά μας έχουν ανάγκη να μας βλέπουν όρθιους και όχι μίζερους και φοβισμένους, ας προσπαθήσουμε να είμαστε το εμείς και όχι το εγώ, όλοι μας ξέρουμε συνανθρώπους μας που υποφέρουν από αυτή την κατάσταση οικονομικά αλλά και ψυχικά και αν πιαστούμε απ΄τα χέρια όλοι μας μπορούμε να τα καταφέρουμε και όσο μπορούμε ακόμα να μαζευόμαστε στο Κυριακάτικο τραπέζι με κουβέντες και με μουσικές Ελληνικές γιατί είναι από τα λίγα πράγματα που εκεί ακόμα χτυπάει η καρδιά της Ελλάδας....
θεία Ευτέρπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου