λιμάνι

 

 Έτσι είναι και ο βίος του ανθρώπου, ταραχώδης και τρικυμιώδης, γιατί παλεύει με τον παλαιό άνθρωπο που έχει μέσα του, τον άνθρωπο της πτώσης, αλλά και με τις αντιξοότητες της ζωής. Γι’ αυτό, πάντοτε αναζητούμε το λιμάνι μας. Και για εμάς τους Χριστιανούς, το μεγάλο λιμάνι μας είναι ο Παράδεισος, όπου πρέπει να φθάσουμε. Όμως, και σ’ αυτήν την ζωή αναζητούμε το λιμάνι της ψυχής μας, Αυτόν που μας προσέφερε η Παναγία μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Χριστός είναι το λιμάνι που μας περιμένει, και η Εκκλησία Του, στην οποία προστρέχουμε, είναι, επίσης, ο Ναός, μέσα στον οποίο τελεσιουργούνται τα Μυστήρια, και μάλιστα, το κατεξοχήν λιμάνι, η Θεία Ευχαριστία, που είναι η πρόγευση του Παραδείσου. Το φως αυτού του λιμανιού είναι η Παναγία μας, που γέννησε την πηγή του φωτός, δείκτες πορείας είναι οι Άγιοί μας και η ασφαλής πυξίδα μας ο Ίδιος ο Χριστός. Σ’ αυτό το λιμάνι γαληνεύει η ψυχή μας, είναι ασφαλής η ζωή μας.

π.π. 

"Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο.

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά.

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά".

(Οδ. Ελύτης)

Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές 

Πες μου τι ζητάς στους σταθμούς που αγάπησες ό,τι κι αν σου πουν οι πυξίδες δείχνουν πάντα το βοριά αν δεν προδωθείς απ' τα χνάρια που άφησες δεν θα λυτρωθείς αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής. Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές σου δείχνουνε το χθες θες δε θες στα λιμάνια των φάρων οι ριπές ανάψανε φωτιές αχ μην κλαις. Αν χαθείς ξανά στης καρδιάς τον μαχαλά κάπου εκεί κοντά μεθυσμένη περιμένει μια σκιά βάλσαμο γλυκό θα 'μαι δίπλα σου εγώ χάρτης που διψώ το μελάνι της πορείας σου να πιω. Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές σου δείχνουνε το χθες θες δε θες στα λιμάνια των φάρων οι ριπές ανάψανε φωτιές αχ μην κλαις.