Μήπως καὶ σήμερα δὲν διατρέχει κινδύνους ἡ Ὀρθοδοξία, δὲν ὑποσκάπτεται ἡ Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, δὲν ἀμφισβητοῦνται ἡ αὐθεντία καὶ τὸ κῦρος της;
Ὅπως τότε ποὺ τὰ ἔγραφε αὐτὰ ὁ Κόντογλου, ἔτσι καὶ σήμερα «ὁ νεοελληνικὸς γραικυλισμὸς ἁπλώνει μέρα μὲ τὴ μέρα ἀπάνω στοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς μεταμορφώνει... Ἕνα λαό, ποὺ ξεχωρίζει ἀνάμεσα σ᾿ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ποὺ εἶναι γεμᾶτος πνευματικὴ ὑγεία, πᾶνε καὶ τὸν κάνουνε οἱ λογῆς - λογῆς καλαμαράδες» καὶ οἱ σύγχρονοι μοντερνιστές, ἀφοῦ δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ κατανοήσουν τὴν βιολογικὴ δύναμη ποὺ ἔχει ἡ Παράδοσή μας ἐπάνω στὴν συνέχεια καὶ τὴν διατήρηση τῆς ἐθνικῆς ζωῆς, «χωρὶς πνευματικὸ νεῦρο, χωρὶς πνευματικὴ ἀνδροπρέπεια.
Οἱ διάφοροι φωστῆρες... δουλεύουνε γιὰ νὰ “συγχρονίσουν” τὴν Ἑλλάδα, ἐνῶ στ᾿ ἀλήθεια σκάβουνε τὸ λάκκο της»
(Κ. Σαρδελῆς)
Πιαστήκαμε κορόιδα στην παγίδα των υποσχέσεων του τύπου, "θα τρώμε με χρυσά κουτάλια".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου ξεχάστηκε το "όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα", κάτι που το δείχνει στην πράξη και η "κούπα του Πυθαγόρα".
Ένα καλό μάθημα έρχεται από την επιλογή αυτής η οποία "ἦν Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει", όπου αρκέστηκε να λάβει από "τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν", για να λάβει με την ταπείνωσή της αυτό που ποθούσε η καρδιά της.