Ο Χριστός δέχεται τα εκατό, δέχεται και τα τριάντα, δέχεται και τα πέντα που θα του δώσεις.
Αν δεν μπορείς να τον θυμηθείς χίλιες φορές, εκατό φορές, πενήντα φορές την ημέρα, θυμήσου τον δέκα φορές και πες του με αγάπη: «Χριστέ μου!»
Όχι να τον παρακαλέσεις για την φτώχεια σου, για τη μάννα σου, για την αρρώστια σου, για την επιτυχία σου.
Όχι. Να τον παρακαλέσεις να μπεί στην καρδιά σου.
Δέν μπορείς δέκα φορές την ημέρα; Πέντε φορές δεν μπορείς;
Άν το νοιώσεις και τον καλείς έστω δυο φορές την ημέρα, ύστερα από έναν μήνα θα γλυκαθείς και θα τον ζητάς δέκα φορές, ύστερα είκοσι φορές, ύστερα θα αρχίσεις να τον νοιώθεις μέσα στην καρδιά σου.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Αυτή η φιλάνθρωπη
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγκατάθεση τού
Χριστού μας
στά... μέτρα μας
τα τόσο μικρά κι ασήμαντα...
-στην... μετά την πτώση τυφλότητά
μας...-
τόσο παραμυθητική
...
αλλά...πάλι...
είναι κάτι φορές ...
πού και το ελάχιστο... μάς φαίνεται βουνό...
ή άλλοτε...
το αδύνατο... δείχνει τόσο εύκολο...
κι αν ξεχαστούμε
-αλοίμονο...-
κάνοντας λες
και είναι δικό μας το κατόρθωμα ...
...
θυμάστε εκείνο το επιτραπέζιο παιγνίδι με τα φιδάκια και τίς
σκάλες...
έτσι ακριβώς...
μαύρο φίδι...
πού σ'έφαγε
αδερφέ μου...!