Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός (1846-1920).
Θα έπρεπε να ήταν αρκετός και μόνον ο τίτλος αυτός για να φέρει στην μνήμη μας τον Άγιο που σφράγισε τον 20ό αιώνα και να μην χρειαζόταν να πούμε τίποτε άλλο! Όλα τα άλλα θα έπρεπε να ήταν γνωστά και τετριμμένα.
Αλλά μήπως και η παρουσία, η ευλογία, η μαρτυρία και η ευρύτερη χάρη, αγιότητα και κληρονομιά του περιορίζεται μόνο μέσα στα όρια των αιώνων και των τόπων που που έζησε ή έστω του ελληνισμού και της Ρωμιοσύνης.
Μα
να, σήμερα βρισκόμαστε ακριβώς 100 χρόνια μετά την οσιακή κοίμησή του
και αναζητούμε ακόμη, να δούμε και να μάθουμε ποιος ήταν ακριβώς!
Και ας έγινε ολοφάνερη και πασιφανής η αγιότητα του αμέσως μετά την κοίμησή του!
(Αλλά και πάλιν έμεινε δυσδιάκριτη η ίδια η προσωπικότητά του)!
Εξηγούμαι
με μερικά παραδείγματα ως προς την πλήρη φανέρωση της αγιότητάς του:
Θεράπευσε, αμέσως, μετά την κοίμησή του τον παράλυτο που βρισκόταν στο
διπλανό κρεβάτι στο Αρεταίο νοσοκομείο όπου και τελειώθηκε!
Άρχισε να ευωδιάζει και να μυροβλύζει το σκήνωμά του!
Αυτοί
που τον μετέφεραν στο φέρετρο από το λιμάνι της Αίγινας μέχρι το
Μοναστήρι του δεν ένιωθαν κανένα βάρος (στα δάκτυλα τον μετέφερα
έλεγαν).
Ο άγιος Σάββας της Καλύμνου, πνευματικό του τέκνο και
εφημέριος της Μονής μετά την κοίμηση του Σεβασμιοτάτου συνομιλούσε μαζί
του για αρκετές μέρες μετά την κοίμησή του, και τέλος τον προέτρεψε να
τον αγιογραφήσει και να θέσει την εικόνα στον ναό, πράγμα το οποίο η
Ηγουμένη της Μονής Γερόντισσα Ξένη στην αρχή αρνήθηκε!
Λίγους μήνες
μετά την κοίμησή του το σώμα του δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου, ενώ
αρχίζουν συν τω χρόνω τα ποικίλα θαύματα του, τόσο στο Μοναστήρι, όσο
και σε όλο τον ελληνικό κόσμο και την οικουμένη!
Το σκήνωμα του αγίου Νεκταρίου λίγες ώρες μετά την κοίμηση του.
Έτσι,
δεν άργησε να καθιερωθεί ως ένας μεγάλος θαυματουργός άγιος, για τον
οποίο όπως γράφτηκε καμία ασθένεια δεν ήταν ανίατη. Έτσι έλαμψε σε όλο
τον κόσμο!
Αλλά και πάλιν έμεινε κεκρυμμένος πίσω από την ιδιότητα του θαυματουργού!
Άλλωστε,
έμοιαζε σαν να ήταν ο άγιος που επιφορτιζόταν και άλλων αγίων τις
ιδιότητες, τις δράσεις και τα χαρίσματα, αφού ακόμη και ναυάγια
αποσοβούσε ως άλλος άγιος Νικόλαος. Ανάλογες διασώσεις από τον άγιο
Νεκτάριο -από ναυάγια πλοίων- είχαν προηγηθεί και όταν ο ίδιος βρισκόταν
εν ζωή και ως επιβάτης σ’ αυτά! Από τον νεαρό τότε Αναστάσιο Κεφαλά
πριν γίνει μοναχός!
Πολύ
σύντομα, λοιπόν, το μοναστήρι του στην Αίγινα έγινε νέα κολυμβήθρα του
Σιλωάμ και από ταπεινό μοναστηράκι ανεδείχθη σε ένα σαράι, ένα παλάτι
γι’ αυτόν τον φτωχό άρχοντα και πρίγκιπα που σκεφτόταν πρώτα τους
άλλους. Ο ίδιος, με το προορατικό χάρισμα που είχε, το φανέρωσε αυτό
στις φτωχές μοναχές του λέγοντάς τους ότι αργότερα θα τρώτε με χρυσά
κουτάλια. Και αυτές, βεβαίως, χαμογελούσαν θεωρώντας κάτι τέτοιο ως
υπερβολή αλλά και γιατί δεν έγιναν μοναχές για μια ανάλογη προκοπή, αλλά
για την αγάπη του Χριστού.
Θα πρέπει να προσθέσουμε, πως πριν από
την κοίμησή του μια Μοναχή της Μονής του είχε δει στο όνειρό της, πως
ένα τέλειο παλάτι από λαξευτή πέτρα είχε ετοιμαστεί γι’ αυτόν και τον
περίμενε μετά την κοίμησή του. Ένα στον ουρανό και ένα στη γη!
Η πρώτη Ηγουμένη της Μονής της Αγίας Τριάδος που ίδρυσε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, Γερόντισσα Ξένη η τυφλή.
Εξαίσιο θαύμα ήταν, επίσης, το μοναστήρι που ίδρυσε. Εκεί που πήγαιναν μικρά κορίτσια και έλεγαν εδώ θα μείνουμε, δεν θα φύγουμε, εδώ θα μείνουμε στον καλύτερο παππού Φαίνεται πως όλος ο κόσμος του είχε αλλοιωθεί και η θεία χάρις που κατοικούσε μέσα του τον πρόδιδε. Ιδιαίτερα στα μικρά αθώα παιδιά!
Είναι, βεβαίως, πολύ γνωστό πως ο άγιος τυραννήθηκε από την ανθρώπινη κακία, αφού διασύρθηκε επανειλημμένως και έζησε εσαεί ως παρεπηδημών επίσκοπος! Μέχρι την κοίμησή του ήταν ο εξόριστος επίσκοπος Πενταπόλεως του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Παρ’ όλες τις προσπάθειές του για να τακτοποιηθεί το θέμα αυτό δεν τον ενέταξαν ποτέ κάπου οργανικά! Ήταν εσαεί μετέωρος…
Την ίδια τύχη είχε και το μοναστήρακι του, αυτός ο πρότυπος για την εποχή του μοναστικός παρθενώνας ο οποίος δεν έλαβε μέχρι την κοίμησή του Αγίου την απαιτούμενη ευλογία και άδεια από την αρχιεπισκοπή Αθηνών. Διαρκείς ήταν και οι απειλές για τη διάλυσή του. Γι’ αυτό και η αρχική άρνηση της οσίας Γερόντισσας Ξένης της τυφλής (και που τα πάντα έβλεπε πνευματικώς) να βάλει την εικόνα στον ναό της μονής! Όταν κατάλαβε πως ήταν εντολή του Αγίου έκανε υπακοή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου