Γιατί η Τεχνητή Νοημοσύνη αποτελεί σημείο συντέλειας του κόσμου
Επιμελείται και σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
«καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺς λόγους καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας, ἕως διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσις»
Ι. ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1978 ΩΣ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΗ ΕΚΔΟΧΗ ΕΝΟΣ ΠΟΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 1962
Το 1978 είχε πρωτοκυκλοφορήσει ένα βιβλιαράκι του μακαριστού αρχιμανδρίτου Αρσενίου Κομπούγια (1918-2008) με τίτλο «Σημεία της συντελείας του κόσμου» (Αθήναι, εκδόσεις Ορθοδόξου Τύπου)¹.
Το βιβλίο αυτό αποτελούσε εμπλουτισμένη εκδοχή ενός παλαιότερου πονήματος του συγγραφέως, το οποίο τιτλοφορείτο «Ανησυχητικά σημεία των καιρών» και είχε κυκλοφορήσει το 1962 στις εκδόσεις Ιερού Παρθενώνος “Παναγίας Γοργοϋπηκόου” (Ναύπακτος).
Το πόνημα εκείνο είχε προλογίσει ο φλογερός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, όταν ακόμη ήταν Αρχιμανδρίτης. Στο σύντομο αλλά, όπως πάντοτε, μεστό προλογικό του σημείωμα, καυτηρίαζε το ηθικό και πνευματικό σκότος που κυριαρχούσε στον κόσμο, οφειλόμενο στο γεγονός ότι μεταξύ του ψυχικού κόσμου και του πνευματικού Ηλίου, δηλ. του Χριστού, «παρεμβάλλονται ὡς σκοτεινὰ σώματα τὰ ἀνθρώπινα πάθη, αἱ κακίαι, αἱ πλάναι, αἱ αἱρέσεις, αἱ ἀσέβειαι, αἱ ἀπιστίαι, ὅλα δηλαδὴ ἐκεῖνα τὰ κακά, τὰ ὁποῖα διὰ μιᾶς λέεως ἡ Ἁγία Γραφὴ ὀνομάζει “ἀποστασίαν”».
O μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης συγχαίρει τον συγγραφέα για τα δύο σπουδαιότατα γεγονότα που αναδεικνύει ως ανησυχητικά σημεία των καιρών: την ίδρυση του εβραϊκού κράτους και την καταπληκτική πρόοδο της κοσμικής γνώσεως. Το δεύτερο σημείο είναι εκείνο που εν έτει 2025 βοά ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, ενώ νομίζει ότι συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο, δηλ. ότι πρόκειται να εκτοξευθεί στα ουράνια της προόδου!
Α. ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Στον πρόλογό του, ο συγγραφέας απέρριπτε κατηγορηματικώς το ενδεχόμενο της περίφημης «Αναλαμπής της Ορθοδοξίας» με ηγέτη έναν Άγιο που θα ονομάζεται Ιωάννης (κατά μία ισχυρά υποστηριζόμενη εκδοχή πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη Δούκα Βατάτζη τον Ελεήμονα²), γράφοντας τα εξής:
«Μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ Βυζαντίου δημιουργηθέντες παρήγοροι θρῦλοι καὶ αἱ προφητεῖαι διὰ μίαν μελλοντικὴν ἐπανάκτησιν τῶν ἀπολεσθέντων, ἰδίως τῆς Πόλεως. Αἱ προφητεῖαι αὐταί, αἱ ὁποῖαι συμφωνοῦν ἐν μέρει μὲ τὴν διδασκαλίαν τῶν ἀρχαίων χιλιαστῶν, ἦσαν γέννημα τοῦ δεινοπαθοῦντος Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τὰς ἔγραψαν καὶ τὰς ἐκυκλοφόρησαν ἀνώνυμοι μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ἴσως ὀπαδοὶ τῆς μεσοβασιλείας. Καὶ διὰ νὰ δώσουν εἰς αὐτὰς περισσότερον κῦρος, ἀπέδωσαν αὐτὰς εἰς Ἁγίους παλαιῶν ἐποχῶν, ἐνῷ καὶ ἱστορικῶς καὶ θεολογικῶς εἶναι ἀπαράδεκτοι. Καὶ δὲν εἶναι καθόλου περίεργον τὸ φαινόμενον αὐτό, ὅτι ἐγράφησαν διὰ μέσου τῶν αἰώνων χρησμοὶ καὶ προφητεῖαι ἀποδιδόμεναι εἰς Ἁγίους, ἀφοῦ ἐγράφησαν ὁλόκληρα συγγράμματα καὶ Εὐαγγέλια ἀκόμη ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν μεταποστολικὴν ἐποχήν, ὡς εἶναι τὰ λεγόμενα ἀπόκρυφα Εὐαγγέλια καὶ τόσα ἄλλα συγγράμματα, ἀποδιδόμενα εἰς Ἁγίους, τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἀπέρριψεν ὡς νόθα καὶ ψευδεπίγραφα».
«Οὕτως αἱ προφητεῖαι αὐτοὶ συνεπικουροῦν εἰς τὰς περὶ μεσοβασιλείας ἰδέας, ἐνῷ καταλήγουν, ἐκτὸς τῆς ἐπανακτήσεως τῆς Πόλεως, μὲ θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ ἕνα παγκόσμιον Πατριάρχην, ἔχοντα τὴν ἕδραν τοῦ εἰς τὴν Εὐρώπην, καὶ μὲ βασιλείαν Ἁγίων. Καὶ ταῦτα πάντα θὰ γίνουν μετὰ ἕνα καταστρεπτικὸν πόλεμον. Ἐν δὲ τῇ καταστρεπτικῇ τοῦ πολέμου δίνῃ, ἀποτόμως θὰ λυπηθῇ ὁ Κύριος τὸὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι χάνονται, καὶ θὰ ἀποστείλη Ἄγγελον, ὁ ὁποῖος δι᾿ ἰσχυρᾶς ἐξ οὐρανοῦ φωνῆς θὰ σταματὴσῃ τὸν πόλεμον (“στῆτε-στῆτε”). Συγχρόνως θὰ ὑποδεὶξῃ κάποιον ἅγιον ἄνδρα καὶ θὰ εἴπη: “Στραφῆτε εἰς τὰ δεξιὰ καὶ ἐκεῖ εὑρήσετε ἄνδρα· αὐτὸν παραλάβετε”. Καὶ αὐτὸν τὸν ἄγνωστον, ὅστις θὰ φὲρῃ τὸ ὄνομα Ἰωάννης, θὰ ἁρπάξουν βιαίως καὶ θὰ τὸν ἀνακηρύξουν βασιλέα, ἀσφαλῶς εἰς τοὺς Ἕλληνας καὶ τὴν Ἑλλάδα (Διὰ τὰς ἑκατοντάδας ὑπόλοιπα μικρὰ καὶ μεγάλα κράτη οὐδὲν λέγουν αἱ ψευδοπροφητεῖαι). Ὁ Ἰωάννης δὲ αὐτὸς θὰ φὲρῃ τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν γῆν καὶ ἡ Ἑλλὰς μὲ τόὺς Ἕλληνας θὰ διέρχονται ἐν δικαιοσὺνῃ καὶ ἁγιασμῷ! (Τὰ ἄλλα ἔθνη, ἰδίως τὰ μὴ Χριστιανικά, τί θὰ γίνουν; θὰ ἔχωμεν ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες παγκόσμιων κυριαρχίαν, ὡς ἀνέκαθεν πιστεύουν καὶ ἐλπίζουν διὰ τὸ κράτος των μὲσῳ τοῦ... ἀκόμη ἀναμενομένου Μεσσίου των οἱ Ἑβραῖοι;). Φοβεραὶ μωρίαι, αἱ ὁποῖαι οὔτε εἰς μικρὰ παιδιὰ ἁρμόζουν».
Πάντως, θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι υπήρξαν μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας που έζησαν μέχρι το τέλος του 20ού ή στις αρχές του 21ου αιώνα και οι οποίες προέβλεψαν ότι θα υπάρξει ένα μικρό χρονικό διάστημα Ορθόδοξης ανάπαυλας πριν από την εμφάνιση του Αντιχρίστου κατά την τελική φάση των Εσχάτων Καιρών. Σε αυτές συγκαταλέγεται, επί παραδείγματι, ο Άγιος Παΐσιος αλλά και ο γέρων Ευφραίμ της Αριζόνας (γνωστός και ως Φιλοθεΐτης). Οι προβλέψεις αυτές σχετίζονται και με την εκδοχή της εγέρσεως του Μαρμαρωμένου Βασιλέως, ο οποίος, σύμφωνα με την ορθότερη ερμηνεία, δεν είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αλλά ο Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης³.
Από τους ιερείς του 21ου αιώνα που ασχολήθηκαν εντατικά με την ερμηνεία των Εσχάτων Καιρών και της Αποκαλύψεως του Ιωάννου διακρίνεται ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο οποίος δεν δεχόταν ούτε την ύπαρξη του Μαρμαρωμένου Βασιλέως ούτε την προοπτική της Αναλαμπής.
Β. ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου «Σημεία της συντελείας του κόσμου» συνοδευόταν από πρόλογο του θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου, ο οποίος σημείωνε τα εξής:
«Ὑπάρχουν τὰ σημεῖα τοῦ οὐρανοῦ, ὅπως τὸ κοκκίνισμα καὶ ἡ βαρεῖα νέφωσις, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ ἄνθρωποι ἀντιλαμβάνονται, ἂν θ’ ἀκολουθὴσῃ καλοκαιρία ἢ κακοκαιρία. Ἂλλ’ ὅπως ὑπάρχουν τὰ σημεῖα τοῦ οὐρανοῦ, οὕτως ὑπάρχουν καὶ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Οἱ καιροὶ ἢ χρόνοι δηλαδὴ ἔχουν σημεῖα τὰ ὁποῖα σημαίνουν, ἤτοι δεικνύουν, ὁποῖοι εἶναι οἱ καιροὶ ἢ χρόνοι ἀπὸ πνευματικῆς πλευρᾶς, καὶ τί πρέπει ν’ ἀναμένεται ὡς συνέπεια τῆς τοιαύτης πνευματικῆς καταστάσεως. Ἄλλαι ἐποχαὶ ἔχουν κὰλὰ καὶ εὐοίωνα σημεῖα, ἄλλαι κακὰ καὶ δυσοίωνα. Ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰησοῦ τὰ σημεῖα ἐδείκνυον, ὅτι ὁ Μεσσίας εἶχεν ἔλθει καὶ ἔδρα ἐν τῷ κόσμῳ. ᾿Αλλ᾿ οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι, τυφλωμένοι ἐκ τοῦ πάθους, δὲν ἔβλεπον, δὲν ἤθελον νὰ ἴδουν, τὰ σημεῖα τῆς παρουσίας τοῦ Μεσσίου.
Καὶ οἱ σημερινοὶ καιροὶ ἢ χρόνοι ἔχουν τὰ σημεῖα των, σημεῖα μεγάλα καὶ καταπληκτικά. Οἱ Προφῆται, οἱ ᾿Ἀπόστολοι καὶ ὁ Χρiστὸς προεφήτευσαν χαρακτηριστικὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Προσεκτικὴ δὲ παρατήρησις καὶ ἔρευνα τῶν συμβαινόντων εἰς τοὺς καιρούς μας δεικνύει, ὅτι τοιαῦτα σημεῖα πραγματοποιοῦνται εἰς τὰς ἡμέρας μας, καὶ ἄρα εἰσήλθομεν εἰς τὴν περίοδον τῶν ἐσχάτων χρόνων.
Τὰ σημεῖα ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰησοῦ ἐδείκνυον, ὅτι ἦλθεν ὁ Χριστός, τὰ σημεῖα σήμερον δεικνύουν, ὅτι ἔρχεται ὁ Ἀντίχριστος, ἔρχεται μετὰ καλπασμοῦ. Ἀλλ’ ὅπως οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι δὲν ἀντελαμβάνοντο καὶ δὲν ἠσθάνοντο τότε τὰ σημεῖα, οὕτω καὶ σήμερον οἱ πολλοί. Ἤδη ἡ ἀποστασία βαίνει πρὸς τὸ ἀποκορύφωμά της, ἤδη ὁ ἐρχόμενος Ἀντίχριστος ρίπτει ἐπὶ τῆς ἀνθρωπότητος τὴν ἀπαισίαν σκιάν του, καὶ ἐν τούτοις οἱ κοσμικοὶ οὐδὲν ἀντιλαμβάνονται καὶ αἰσθάνονται».
ΙΙ. ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1981
Στον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης του ανωτέρω βιβλίου, ο αείμνηστος γέροντας εξαίρει την σημασία της προφητείας του Δανιήλ ότι εις τον καιρόν συντελείας θα πληθυνθή η γνώσις, προφητεία που, ενώ για τους παλαιότερους δεν ήταν παρά ένας γρίφος, μετά τις καταπληκτικές εφευρέσεις του 20ού αιώνος οι οποίες εγγίζουν τα όρια του θαύματος, φαίνεται να επαληθεύεται με καταπληκτική ακρίβεια.
Μάλιστα, δεν θα ήταν υπερβολή να θεωρηθεί ότι κάποιες από αυτές τις εφευρέσεις τείνουν να υποκαταστήσουν το θαύμα, ενώ είναι άγνωστο ποιες τερατώδεις και σκανδαλώδεις ανακαλύψεις θα επακολουθήσουν ακόμη, αν επιτρέψει ο Κύριος να ζήσει η ανθρωπότητας μερικές δεκαετίες ακόμη!
Ο πρόλογος ολοκληρωνόταν με την ακόλουθη παρατήρηση του συγγραφέως:
«βλέποντας αἱ προφητείαι τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Δανιὴλ νὰ ἔχουν καταπληκτικὴν ὁμοιότητα μὲ τὰ σύγχρονα σημεῖα καὶ γεγονότα ὅσον οὐδέποτε ἄλλοτε, κρούομεν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου πρὸς ἀφύπνισιν καὶ μελέτην τῶν σημείων τῶν καιρῶν, πρὸς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Σωτῆρα Χριστὸν καὶ εἰς διαρκὴν ἑτοιμότητα διὰ τὸν προσωπικόν μας θάνατον καὶ διὰ τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου. Ὁ θάνατος ἐλλοχεύει ἐνώπιόν μας διαρκῶς [Σ.Σ.: κατὰ τοῦτο, ὁ θάνατος εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἡ χειρότερη περίπτωση “ἀόρατου ἐχθροῦ”], μὰ καὶ ἡ Παρουσία τοῦ Κυρίου ἰδίως τώρα εἰς τοὺς καιρούς μας ὄντως ὡσὰν τὸν ἔκτακτον θάνατον εὑρίσκεται διαρκῶς ἐνώπιόν μας, διότι “ὡς παγὶς ἐπελεύσεται”. Θὰ γίνη τότε τόσον ἀποτόμως, ἡμῶν κοιμωμένων ἄλλων ἀμφισβητούντων, ἄλλων ἀδιαφορούντων καὶ ἄλλων ἀπιστούντων. Αὐτὸ θὰ εἶναι καὶ ἐν σημεῖον τοῦ ἐρχομοῦ Του, ὁ ὕπνος του μὲν καὶ ἡ ἀδιαφορία του δὲ καὶ ἀπιστία τῶν ἄλλων, “ὦσπερ αἱ ἡμέραι Νῶε”».
ΙΙΙ. ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1984
Α. «Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΑΙ ΕΩΣ ΙΩΑΝΝΟΥ»
Ο συγγραφέας καταρρίπτει τις προφητείες περί του ενδιάμεσου σταδίου μεταξύ Πρώτης και Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου (το αποκαλεί διάστημα «σιγῆς τοῦ κακοῦ ἢ ἁγιοποιήσεως τοῦ πλανήτου ἢ ἐπικρατήσεως παντοῦ ὡς βιώματος τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἢ μεσοβασιλείας») προβάλλοντας τα εξής επιχειρήματα:
«ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε ἠσχολήθη μὲ αὐτάς [ενν.: τις σχετικές προφητείες], οὔτε κἂν ἔδωσε σημασίαν, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ, διότι ὁ Κύριος σαφῶς εἶπεν ὅτι «ὁ Νόμος καὶ οἱ Προφῆται ἕως Ἰωάννου» (Λούκ. 16, 16).
«Οἱ ἅγιοι Προφῆται προανήγγελλον μέχρι μὲν Χριστοῦ ὅσα ἀνεφέροντο εἰς Αὐτόν, ἄλλοι δὲ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ὅσα ἀναφέρονται εἰς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ. Μετὰ τούτους δὲν ὑπάρχουν ἐπίσημοι τῆς Ἐκκλησίας Προφῆται. Ἔχομεν μὲν ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῶν Ἀποστόλων ἀνθρώπους μὲ προφητικὸν χάρισμα, ἀλλὰ προέλεγον γεγονότα σύγχρονα ἢ μικρᾶς ἀποστάσεως καὶ μὴ ἀναφερὸμενα εἰς ἔθνη, λαοὺς καὶ πολέμους μὲ τὰ ἀποτελέσματα αυτῶν».
Εν συνεχεία, ο συγγραφέας αναφέρεται στις ψευδοπροφητείες του αγνώστου Αγαθαγγέλου, ενός ανωνύμου του 1950, δήθεν του Μεθοδίου, ο οποίος διετέλεσε επίσκοπος Πατάρων περί το 360, δήθεν του Ταρασίου Κων/πόλεως, δήθεν του Ανδρέου του διά Χριστόν σαλού.
1. ΛΕΩΝ ΣΤ΄ Ο ΣΟΦΟΣ
Ειδική μνεία κάνει ο συγγραφέας περί της προφητείας που αποδίδεται στον Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφό, επισημαίνοντας ότι περιλαμβάνονται μεν στην Πατορλογία του Migne, δεν δύναται όμως να αποδειχθεί ότι είναι δικές του. Αλλ’ ακόμη κι αν μπορούσε αυτό να αποδειχθεί, «ὁ Λέων ὁ Σοφὸς δὲν ἦταν οὔτε ἐκκλησιαστικὴ αὐθεντία οὔτε ἁγία μορφή. Ἀντιθέτως, μὲ τὰ πολλά του σκάνδαλα καὶ ἰδιαιτέρως τὸν τέταρτον γάμον του ἐδημιούργησε τεράστιον σάλον καὶ ἐκκλησιαστικὸν ζήτημα, ὥστε ὁ μὲν τελέσας τὸν γάμον ἱερεὺς νὰ καθαιρεθῇ, ὁ δὲ Λέων νὰ ἀφορισθῇ ὑπὸ τοῦ Πατριάρχουν Νικολάου τοῦ Μυστικοῦ».
2. ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
Επίσης, σε ό,τι αφορά τις προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, οι οποίες συγκεντρώθηκαν από στόμα σε στόμα, ο συγγραφέας εικάζει ότι «τινὲς ἐξ αὐτῶν δύνανται νὰ θεωρηθοῦν παρείσακτοι», εστιάζει δε την προσοχή του σε εκείνη που κάνει λόγο περί επανόδου των Τούρκων εις την Ελλάδα έως τα Εξαμίλια και περί καταδιώξεως τούτων έως την Κόκκινη Μηλιά.
Σύμφωνα με αυτήν την προφητεία, από τους Τούρκους το ένα τρίτον πανικόβλητον θα πιστεύσει στον Χριστό και θα σπεύσει να βαπτισθεί, έτερον τρίτον θα σφαγιασθεί και τέλος το άλλο εν τρίτον θα καταφύγει στα βάθη της Αραβίας.
Ο μακαριστός γέροντας αμφισβητεί την γνησιότητα αυτής της προφητείας «ὄχι μόνον διότι φαίνεται τερατώδης, ἀλλὰ καὶ διότι ἀναφέρει αὐτὴν 1.400 περίπου ἔτη πρὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ὁ Ψευδομεθόδιος. Ἐπίσης γεννᾶται τὸ ἐρώτημα ἂν τὴν ἐπανέλαβεν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἢ τὴν προσέθεσαν εἰς τὰς γνησίους προφητείας του μεταγενεστέρως ὡς δῆθεν ἰδικήν του. Ἐκτὸς τούτου, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, προκειμένου περὶ Τούρκων ὡμίλει συνεσκιασμένως καὶ αἰνιγματωδὼς λὄγω τοῦ κινδύνου. Πῶς εἰς τὴν προφητείαν αὐτὴν ὡμίλησε τόσον καθαρῶς καὶ διὰ τόσον κακὸν εἰς βάρος τῶν Τούρκων;».
3. ΠΟΙΑ Η ΠΛΕΟΝ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ;
Μετά ταύτα τίθεται από τον συγγραφέα το κρίσιμο ερώτημα:
«Ποῖα εἶναι πλέον σοβαρὰ προφητεία; Αὐτή, ἡ ὁποία προβλέπει κατὰ τὸν αἰῶνα αὐτὸν τὴν γενικὴν ἀποστασίαν καὶ τὸν ἐρχομὸν τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ ἐν συνεχείᾳ τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου; Ἢ ὅλαι αἱ ἄλλαι, αἱ ὁποῖαι ὅλως ἀντιθέτως προφητεύουν πολέμους καὶ μόνον πολέμους καὶ κατόπιν θαυματουργικὴν ἀλλαγὴν τοῦ κόσμου καὶ ἁγιοποίησιν τοῦ πλανήτου τῇ ἐπεμβάσει τοῦ Κυρίου μὲ εὐτυχῆ Ἑλληνικὴν Χριστιανικὴν βασιλείαν καὶ κοινωνίαν;».
Ο συγγραφέας τάσσεται ρητώς υπέρ της πρώτης εκδοχής και απορρίπτει μετά βδελυγμίας την δεύτερη, η οποία διαστρέφει το ευαγγέλιο, εφόσον στην ουσία προϋποθέτει (ενάντια σε όσα μας παραδίδονται μέσω της Καινής Διαθήκης) μία ακόμη επεμβατική παρουσία του Κυρίου. Έτσι, όμως, η Δευτέρα Παρουσία από Δευτέρα γίνεται Τρίτη!
Με τα λόγια του μακαριστού αρχιμανδρίτου Αρσενίου Κομπούγια:
«Μὲ ἕναν λόγο, μᾶς λέγουν ὅτι μετὰ τὴν χιλιετίαν, ὁ σωματικῶς ἐλθὼν εἰς τὴν γῆν Κύριος, θὰ ἀνέλθη πάλιν εἰς τοῦ οὐρανοὺς καὶ θὰ παραδώση ἐκ νέου τὴν γῆν μὲ τοὺς δυστυχισμένους κατοίκους τῆς διὰ μερικὰς χιλιετίας, πάλιν εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ σατανᾶ, διὰ νὰ πλανήση καὶ σοδομοποιήση τὸν κόσμον καὶ μετὰ θὰ ξανακατέλθη εἰς τὴν γῆν διὰ τρίτην φοράν... διὰ νὰ κρίνη τὸν κόσμον καὶ συγχρόνως ἐγκαταστήση τὴν αἰωνίαν Βασιλείαν Του. Ἀλλὰ ποῦ, εἰς τὴν γῆν ἢ εἰς τοὺς οὐρανούς; Κύριε ἐλέησον! Πλήρης θαλασσοποίησις καὶ διαστορφὴ τοῦ σατανᾶ!».
Πολύ σημαντική είναι η παρατήρηση που κάνει ο συγγραφέας στην αρχή του Β΄ Μέρους του βιβλίου του σχετικά με το ότι μια ενδεχόμενη μεσοβασιλεία που θα επακολουθήσει μετά την πραγματοποίηση ενός μεγάλου πολέμου, εξαιτίας του οποίου η ανθρωπότητα θα μετανοήσει, δεν είναι πειστική με βάση τα διδάγματα της Ιστορίας:
«ἡ ἱστορία δεικνύει ὅτι μετὰ ἀπὸ κάποιαν τρομακτικὴν τιμωρίαν οἱ ἄνθρωποι δὲν μετανοοῦν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐξαχρειώνονται καὶ γίνονται χειρότεροι. “Οὐ μετενόησαν”, λέγει ἡ Ἀποκάλυψις. Πόσοι μετενόησαν ἀπὸ τοπικὰς ἢ γενικὰς καταστροφάς; Πόσοι μετενόησαν ἢ ἀναγεννήθησαν ἐν Χριστῷ ἀπὸ τὸν πρῶτον Παγκόσμιον Πόλεμον; Πόσοι ἀπὸ τὸν φοβερώτερον δεύτερον τοιοῦτον μὲ τὰ πάμπολλα ἑκατομμύρια νεκρῶν; Ἔχομεν παραδείγματα ὅτι ἀπὸ τιμωρίας ἀνεγεννήθη ποτὲ γενικῶς ἡ ἀνθρωπότης; Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀποκαλύπτει εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν τὸ μέλλον τοῦ κόσμου, τὰς τιμωρίας τοῦ Κυρίου καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν τιμωρῶν ἀπὸ τὰς ἑπτὰ πληγὰς τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐξέχεαν οἱ ἄγγελοι μίαν κατόπιν τῆς ἄλλης καὶ μὲ τὴν τελευταίαν κατεστράφη ὁ πλανήτης τελείως. Τονίζει δὲ κατ’ ἐπανάληψιν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὅτι, παρὰ τὰς πληγάς, οἱ ἄνθρωποι “οὐ μετενόησαν”, ἀλλὰ καὶ “ἐβλασφήμησαν τὸν Θεὸν” (Ἀποκάλ. ιστ΄, 9, 11, 21)».
Β. ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ
Ο π. Αρσένιος απαριθμεί τα σημεία της επικείμενης συντέλειας του κόσμου, τα οποία αναφέρονται μεν στην Αγία Γραφή, πλην όμως παρέρχονται τελείως απαρατήρητα:
«Πρῶτον, ἡ ἵδρυσις τοῦ Ἑβραϊκοῦ Κράτους καὶ ἡ κατάληψις ὑπὸ τῶν Ἑβραίων τῆς Ἱερουσαλήμ.
Δεύτερον, ἡ γενικὴ ἀποστασία.
Τρίτον, ἡ καταπληκτικὴ πλήθυνσις τῆς γνώσεως μὲ τὰς τρομακτικὰς ἐπιστημονικὰς ἐφευρέσεις καὶ κατακτήσεις.
Τέταρτον, σημεῖα ἐν οὐρανῷ καὶ ἄστροις.
Πέμπτον, ἡ ἐπικειμένη ἀνοικοδόμησις τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.
Ἕκτον, ἡ ἐπικειμένη ἐμφάνισις τοῦ ἀντιχρίστου καὶ ψευδομεσσίου τῶν Ἑβραίων, ποὺ περιμένουν ἐναγωνίως (σύμφωνα με τον προφήτη Δανιήλ, η εμφάνιση του Αντιχρίστου θα συμβεί κατά την εποχή όπου θα κρατούν τις τύχες της ανθρωπότητας δύο μεγάλα κράτη, που δεν κατονομάζονται από τον προφήτη, ωστόσο αναφέρονται από αυτόν αορίστως ως το κράτος του Νότου και το κράτος του Βορρά (Δαν. ια΄ 11-15, 20-15)· ο συγγραφέας συμπληρώνει: «πιθανόν να είναι η Αμερική και η Ρωσσία»).
Με δεδομένη την πρόσφατη θέσπιση του γάμου των ομοφυλοφίλων από την Ελλάδα, αλλά και την ήδη προ πολλών ετών αποχριστιανοποίηση των ταυτοτήτων, είναι πολυ σημαντική η ακόλουθη πρόβλεψη του συγγραφέως:
«Ὁ Ἀντίχριστος φαίνεται ἐκ τῆς Ε.Ο.Κ. ἴσως ξεκινήση καὶ προβληθῇ καὶ τελικῶς θὰ ἐγκατασταθῇ εἰς τὸ Ἰσραὴλ ὡς παγκόσμιος κυβερνήτης. Τὸ ὅτι ἡ Ε.Ο.Κ. εἶναι σατανοκίνητος, φαίνεται ἀπὸ τὰς πιέσεις ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος, διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῆς μοιχείας, τῶν ἐκτρώσεων, τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν χιλιαστῶν τῆς ἐνόπλου θητείας, τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου, τῆς ἀπαλείψεως ἀπὸ τὰς ταυτότητας τῆς λέξεως “Ὀρθόδοξος Χριστιανός”. Καὶ τὶς οἵδε πόσα ἕπονται ἀργότερα».
Καὶ ἕβδομον, ἡ ἄγνοια, ἡ ἀδιαφορία καὶ ὁ ὕπνος τῆς ραθυμίας, ποὺ ἔχει σήμερον καὶ θὰ ἔχη περισσότερον αὔριον ὁ κόσμος. Ἐκ τῆς σημερινῆς καταστάσεως συμπεραίνομεν πῶς θὰ εἶναι αὔριον ὁ κόσμος (Ματθ. δ΄ 38-39)».
Με γνώμονα την καθοδηγητική ρήση του Ευαγγελίου ότι «τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ (Ἰωάν. 3, 8)», ο γέρων Αρσένιος μνημονεύει ενδεικτικώς εκτιμήσεις που έχουν γίνει από ποικίλες πλευρές, π.χ. από συγγραφείς, ερευνητές, αρχαιολόγους, σκηνοθέτες κ.λπ., οι οποίοι συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η συντέλεια του κόσμου τοποθετείται χονδρικώς στην αρχή της τρίτης χιλιετίας, δηλ. λίγο πριν ή μετά το έτος 2.000 μ.Χ.
Από τα ως άνω επτά απαριθμούμενα σημεία, θα μεταφέρουμε εδώ τα κρισιμότερα χωρία που αφορούν το δεύτερο και το τρίτο σημείο, δηλ. την γενική πρωτοφανή αποστασία (βλ. ακολούθως υπό 1.) και την καταπληκτική πλήθυνση της γνώσεως (βλ. κατωτέρω υπό 2.).
1. ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ
Όταν θα είναι η ώρα της εμφανίσεως του Αντιχρίστου, ο π. Αρσένιος επισημαίνει ότι:
«θὰ ἐπικρατοῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἀναρχικαὶ Δημοκρατίαι, ἀπιστία καὶ ἀθεΐα. Καὶ ἤδη μίαν τοιαύτην πρωτοφανῆ ἀναρχίαν καὶ ἀποστασίαν παρατηροῦμεν σήμερον, ἡ ὁποία δὲν ἔχει ὁμοιότητα μὲ καμμίαν προηγουμένην ἐποχήν, πλὴν τοῦ προκατακλυσμιαίου κόσμου καὶ τῆς ἐποχῆς των Σοδόμων. Ὠργανωμένη ἀπιστία καὶ ἀθεΐα, πρωτοφανὴς εἰς τὰ χρονικὰ ἀναισχυντία καὶ ἐξαχρείωσις εἰς ἀπίστευτον βαθμόν. Καταρράκωσις καὶ ἐξευτελισμὸς τῆς προσωπικότητος τοῦ ἀνθρώπου ἄνευ προηγουμένου, ὁλοσχερὴς φυγάδευσις τῆς αἰδοῦς. Ὠργανωμένον τὸ κακόν, προβαλλόμενον ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων. Καὶ ζωηρὰ ἐπάνοδος τῶν Σοδομιτικῶν ἐπαισχύντων ἁμαρτημάτων εἰς ὅλον τὸν κόσμον, ἰδίως ἐν Ἀγγλίᾳ, Αὐστραλία, Σουηδία, ὅπου ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀνεγνωρίσθη ὑπὸ τοῦ Κράτους ὡς νόμιμος καὶ αἱ Ἐκκλησίαι τοῦ τόπου προβαίνουν εἰς τέλεσιν γάμων ὁμοφυλοφίλων διὰ ἱερέων καὶ ἀρχιερέων! Ἀκόμη γάμους τελουμένους ὑπὸ ἱερέων ἔχομεν καὶ μεταξὺ γυμνιστών, μὲ ὀλόγμυνον ἐμφάνισιιν ἐνώπιον τοῦ ἱερέως. Ἐπίσης τόσον ὁ κινηματογράφος ὅσο καὶ τὸ θέατρον εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καὶ τελευταίως ἐν Ἑλλάδι, ἀπετόλμησαν, καὶ ἤδη ἔγινε καθεστὼς τῇ ἐνόχῳ ἀνοχὴ τόσον τοῦ Κράτους ὅσον καὶ τῆς Ἐκκλησίας, νὰ προβάλλουν ἐνώπιον χιλιάδων λαοῦ ἐλεεινὰ ἔργα μὲ ὁλογύμνους πορνικὰς σκηνάς, ἀκόμη καὶ μὲ ὁλογύμνους σοδομιτικὰς τοιαύτας, ἄνευ οὐδενὸς καλύμματος! Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἐπαίσχυντοι σκηναὶ γυναικῶν μετὰ ζώων προβάλλονται εἰς τὰς ἡμέρας μας!
Περαιτέρω, εἰς ὅλα αὐτὰ προστίθενται καὶ πολλὰ ἄλλα εἰς τὸν θρησκευτικὸν καὶ Ἐκκλησιαστικὸν τομέα. Ἐκτὸς τῆς ὠργανωμένης ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας ἔχομεν τὴν τρομακτικὴν ἐξάπλωσιν τῶν αἱρέσεων, τὴν συνεχῆ ἵδρυσιν νέων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, τὴν τρομακτικὴν ἐξάπλωσιν τῆς χειροτέρας ἀρετικὴς μορφῆς, τῶν ἀντιχρίστων Χιλιαστῶν. Ἐπίσης, ἔχομεν τὴν ὕπουλον ὀργάνωσιν τῆς Μασωνίας, τὸν Οἰκουμενισμόν, τὸν ὁδοστρωτῆρα πασῶν των θρησκειῶν, καὶ ἰδίως τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὁ ὁποῖος εὐσχήμως ἰσοπεδώνει τὰς θρησκευτικὰς διαφορᾶς καὶ τὰ δόγματα, ὡς καὶ τὴν ἵδρυσιν θρησκείας τοῦ Σατανᾶ, μὲ πολλὰ ἐατομμύρια ὀπαδούς, σατανιστάς, ἰδίως εἰς τὴν Ἀγγλίαν, ὅπου ἀριθμεῖ περὶ τὰ δέκα ἑκατομμύρια ὀπαδούς, μὲ μυστήρια, τελετάς, λειτουργίας πρὸς δόξαν τοῦ Σατανᾶ! Τὸ πῶς λατρεύεται εἰς τοὺς ναούς των ὁ Σατανᾶς δὲν περιγράφεται. Φοβερόν ἀκόμη καὶ εἰς τὴν σκέψιν!».
2. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΛΗΘΥΝΣΙΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ
Ένα ακόμη μεγάλο σημείο της επικείμενης συντέλειας του κόσμου είναι η καταπληκτική πλήθυνσις της γνώσεως. Γράφει ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κομπούγιας, βοηθώντας μας να συνειδητοποιήσουμε αφ’ ενός ότι όσοι αναμασούν την καραμέλα της προόδου, στην πραγματικότητα συγκαλύπτουν την πορεία προς τον όλεθρο, την οποία ακολουθεί σαν υπνωτισμένη ολόκληρη η ανθρωπότητα, όντας εγκλωβισμένη μέσα στα δίχτυα του ανάποδου κόσμου, αφ’ ετέρου ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη, η οποία όσον ούπω θα γνωρίζει τα πάντα, αποτελεί το άκρον άωτον της προφητείας σχετικά με την καταπληκτική πλήθυνση της γνώσεως:
«Ἡ τρομακτικὴ πληθυνσις τῆς γνώσεως, αἱ καταπληκτικαὶ ἐφευρέσεις καὶ ἀνακαλύψεις, δὲν εἶναι εἰς τὴν οὐσίαν ἁπλῶς ἐξέλιξις καὶ πρόοδος, εἶναι σημεῖον τῶν καιρῶν προφητευόμενον πεντακόσια ἔτη καὶ πλέον πρὸ Χριστοῦ ὑπὸ τοῦ προφήτου Δανιήλ, εἶναι σημεῖον τῆς συντελείας, ὡς ὁ ἴδιος ὁ προφήτης λέγει: “Καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺς λόγους καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας, ἕως διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσις” (ἰβ΄ 4)». Τὸ δὲ Ἑβραϊκὸν κείμενον λέγει: “Τότε πολλοὶ θέλουσι περιτρέχει καὶ ἡ γνῶσις θέλει πληθυνθῇ”. Τὸ πρῶτον εἶναι πλέον αὐτοερμήνευτον. Μὲ τὴν μεγάλην ἐπιστημονικὴν πρόοδον τῆς ἀνθρωπότητος, τὰς θαυμαστὰς ἐφευρέσεις, ὄντως ἐπληθύνθη σφόδρα ἡ γνῶσις.
Ἀλλὰ καὶ τὸ δεύτερον, τὸ “περιτρέχεν”, εἶναι χαρακτηριστικόν. Σήμερον μὲ τὰ τόσον εὔκολα ταξίδια, μὲ τὰ ταχύτατα μέσα ἐπικοινωνίας, αὐτοκίνητα, ἀεροπλάνα, πυραύλους καὶ δορυφόρους, μὲ τὴν ἀδιάκοπον καὶ συνεχῆ ταχυτάτην μετακίνησιν ἀτόμων καὶ ὁμάδων ἀπὸ τὸ ἐν μέρος τοῦ κόσμου εἰς τὸ ἄλλο, τὰς ἐκδρομὰς καὶ τὸν τουρισμόν, οἱ ἄνθρωποι “περιτρέχουν”.
Ἑπομένως, φαινόμενα καὶ σημεῖα λίαν ἀνησυχητικὰ δέον νὰ θεωροῦνται ὅλαι αἱ τεράστιαι, τρομακτικαὶ καὶ μυστηριώδεις ἐπιστημονικαὶ ἀνακαλύψεις καὶ ἐφευρέσεις εἰς ἀπίστευτον βαθμόν, ὡς καὶ αἱ μελλοντικαὶ πλέον ἀπίθανοι τοιαῦται, καὶ γενικώτερον ἡ πλήθυνσις τῆς γνώσεως καὶ ἀνθρωπίνης σοφίας, γνώσεως καὶ σοφίας ἄνευ Θεοῦ. Συγχρόνως, ἡ ἀπογοητευτικὴ ἠθικὴ κατάπτωσις καὶ ἀποκτήνωσις ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ ὁποία ἕρπει εἰς τὰ βρωμερὰ πάθη καὶ κατώτερα ἔνστικτα, ἡ σύγχυσις καὶ ἀναρχία τῶν πάντων καὶ εἰς πάντα, ἡ θεοποίησις τῆς ἐπιστήμης, ὡς καὶ ἀχρείων ὑποκειμένων, ἀνηθίκων ἀνθρώπων καὶ ἀθέων συγγραφέων, ὁ φανερὸς πόλεμος ἐναντίον τοῦ Κυρίου, ἡ ὠργανωμένη ἀθεΐα, ὡς καὶ ἡ οὐρανομήκης ἀντίθεσις ἐπιστημονικῆς προόδου τοῦ σοφοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἀπὸ τὸ ἐν μέρος κατώρθωσε νὰ περιπολεύη τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ ἐπισκέπτεται πλανήτας καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ἐμφανίζεται ἀποκτηνωμένος ἀπὸ τὰ κατώτερα, ἰδίως σοδομιτικά, πάθη, ἕρπων ὡς βρωμερὸς σκώληξ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐλεεινὸν θέαμα κατευξευτελίσεως τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος. Ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν ἀξιοθρήνητον καὶ θλιβερὰν εἰκόνα τοῦ σημερινοῦ σοφοῦ μέν , ἀλλ’ ἐν ἠθικῇ καὶ θρησκευτικὴ παρακμὴ καὶ ἄνευ Θεοῦ ἀνθρώπου. Συγχρόνως, ἀποτελοῦν ἰσχυρὸν ἀποδεικτικὸν ὅτι εὑρισκόμεθα πρὸ ἱστορικῶν καιρῶν καὶ στιγμῶν, ἴσως πρὸ τοῦ τέλους τοῦ κόσμου».
«Ἐντεῦθεν ἡ αὔξησις καὶ πλήθυνσις τῆς γνώσεως δὲν εἶναι σημεῖον προόδου, ἀλλὰ λόγῳ κακῆς χρήσεως εἶναι σημεῖον παρακμῆς τοῦ κόσμου, μὲ φυσικὸν ἀποτέλεσμα τὸ φρικτὸν τέλος του, ποὺ θὰ γίνη μὲ ἐπισφράγισμα τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου. Ὁ κόσμος σήμερον ἐπιστημονικῶς πετᾶ εἰς τὰ ὕψη, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἠθικῶς ἕρπει εἰς τὰ βρωμερώτερα πάθη, ὁδηγεῖται εἰς τὴν καταστροφὴν καὶ τὸν ἀφανισμόν. Κατὰ τὴν χαρακτηριστικὴν λαϊκὴν παροιμίαν, “ὅταν τὸ μυρμήγκι βγάζη φτερά, χάνεται”...».
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο βιβλίο του 1962, το οποίο αποτέλεσε τον προάγγελο του βιβλίου του 1978, ο χαρισματικός γέρων Αρσένιος Κομπούγιας αναφερόταν στο σημείο της πλήθυνσης της (αλαζονικής) γνώσεως με τα εξής λόγια:
«Οἱ ἄνθρωποι σήμερον μὲ τὰ πτερὰ τῆς γνώσεως καὶ τῆς Ἐπιστήμης ζητοῦν νὰ θέσουν τοὺς θρόνους των ὑπεράνω τῶν νεφῶν τοῦ οὐρανοῦ. Ὄχι πλέον μὲ πύργον Βαβέλ, ἀλλὰ μὲ διαπλανητικὰ μηχανήματα, μὲ τὴν ἰλιγγιώδη καὶ ἀσύλληπτον ταχύτητα ποὺ ἐπιτυγχάνουν, κρούουν ἀλαζονικῶς τὰς πύλας τοῦ οὐρανοῦ, λησμονοῦντες τὰ θεόπνευστα λόγια “οἱ οὐρανοὶ τῶν Οὐρανῶν τῷ Κυρίω, τὴν δὲ γῆν ἔδωκε τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων” (Ψαλμός 113, 24)».
IV. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το μικρό αυτό βιβλιαράκι του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Αρσενίου Κομπούγια είναι εξαιρετικά επωφελές για την αποκωδικοποίηση του στίγματος που εκπέμπει το παγκόσμιο «πλοίο των τρελών», στο πηδάλιο του οποίου έχουν στρογγυλοκαθίσει εναλλασσόμενοι ψυχοπαθείς-δαιμονισμένοι πλοίαρχοι προερχόμενοι από ευάριθμα τζάκια μιας αντίχριστης υπερεθνικής ελίτ.
Οδηγούν το πλοίο κατ’ ευθείαν πάνω στα βράχια, την ώρα που το μεν πλήρωμα υπηρετεί την ομάδα των πλοιάρχων με τυφλή αφοσίωση, το δε επιβατικό κοινό συμπεριφέρεται με περισσή αδιαφορία για την λοξοδρομημένη πορεία που ακολουθεί αυτό το πλοίο. Αν παρατηρούσε με στοιχειώδη προσοχή όσα συμβαίνουν εντός και εκτός αυτού, θα μπορούσε πανεύκολα να υποπτευθεί ότι αυτό το ταξίδι είναι μάλλον το τελευταίο.
Τα λόγια του συγγραφέως, τα οποία γράφτηκαν πριν από 41 χρόνια είναι συγκλονιστικά επίκαιρα:
«Ὁ κόσμος, παρὰ τὰ τρομακτικὰ καὶ περίεργα σημεῖα, τὴν μεγάλη θλῖψιν, τὴν πρωτοφανῆ ἀνησυχίαν καὶ τὰ μεγάλας ἀλλεπαλλήλους καταστροφὰς ἐπὶ τοῦ πλανήτου, ποὺ περιγράφει ἡ ἀποκάλυψις, θὰ μένη ἀδιάφορος καὶ ἀσυγκίνητος, καὶ θὰ θεωρῇ τὰ πάντα φυσικὰ καὶ τυχαῖα φαινόμενα. […]
Οὕτω ὁ Πλάνος θὰ κάμη τὴν ἐμφάνισίν του φυσιολογικῶς καὶ ἀνυπόπτως! Καὶ ἐπειδὴ θὰ εἶναι ἰσχυρὸς καὶ πανέξυπνος πολιτικὸς καὶ ἀρχηγὸς Κράτους (τοῦ Ἰσραήλ), δὲν θὰ δώση σημασίαν ὁ κόσμος καὶ προσοχήν, μήπως ὁ τοιοῦτος εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Ὄχι μόνον δὲν θὰ τὸν προσέξη ὁ κόσμος, ἀλλὰ θὰ ξετρελλαθοῦν μαζί του ὅλοι, ἰδίως ἡ νεότης τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. […]
Ὅπως ὁ κόσμος τὶς ἡμέρες τοῦ Νῶε, παρ’ ὅτι ἔβλεπον σημεῖα προειδοποιητικὰ τῆς καταστροφῆς, παρ’ ὅτι ἔβλεπον τὸν Νῶε, ποὺ κατεσκεύαζεν ἐπὶ 120 ἔτη τὴν κιβωτόν, καὶ τὸν ἤκουον νὰ βεβαιώνη ὅτι ὁ κόσμος θὰ καταστραφῆ, αὐτοὶ τὸν “χαβᾶ τους”, τὰ γλέντια τους, τὰ μεθύσια τους, τοὺς χορούς, τὰς διασκεδάσεις, τὰ ξενύχτια τους, τοὺς γάμους καὶ τὰ συμπόσιά τους. Εἶχον μεσάνυχτα ἢ, μάλλον, δὲν ἤθελαν διόλου νὰ ἀκούσουν περὶ καταστροφῆς καὶ περὶ μετανοίας, ἀλλὰ περιεγέλων τοὺς διαγγελεὶς τοῦ μελλοντικοῦ κακοῦ καὶ τοὺς περιέπαιζον ὡς θρησκολήπτους καὶ ἀνοήτους! Οὕτως ἀκριβῶς θὰ συμβῇ καὶ εἰς τὴν ἐποχὴν τῆς παρουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῶν προδρόμων τῆς Δευτέρας Παρουσίας προφητῶν ἠλία καὶ Ἐνώχ, κατὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου.
Τότε ὅλος ὁ κόσμος θὰ ζῇ ἀμέριμνος καὶ ἥσυχος, βυθισμένος εἰς γλέντια καὶ διασκεδάσεις καὶ χοροὺς καὶ κινηματογράφους, εἰς ποδόσφαιρα καὶ θέατρα μὲ παραστάσεις ὁλογύμνων σαρκῶν, εἰς τὰ γυμνὰ μικρὰ μπάνια, εἰς τὴν χλιδὴν καὶ τὸν πλουτισμόν, εἰς τὴν κομματικὴν πολιτικήν, εἰς τὴν ἀδιαφορίαν διὰ τὴν ψυχήν, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀθεΐαν, καὶ τὴν πανεσξουαλικὴν καὶ σοδομιτικὴν παραφροσύνην, ὅπως καὶ τώρα ζῇ. Δι’ αὐτὸ “ὡς παγὶς ἐπελεύσεται ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς” (Λουκ. κα΄ 35)».
Από τα παραπάνω αποσπάσματα είναι εύλογο να αντλήσει κανείς το συμπέρασμα ότι πρέπει να βρισκόμαστε πολύ κοντά στην τελική φάση των Εσχάτων Καιρών. Αν από το 1978 ο Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κομπούγιας έβλεπε ότι κοντοζυγώνει η ώρα της εμφάνισης του Αντιχρίστου, τότε τι θα έλεγε αν ζούσε σήμερα που στην Ελλάδα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα σε τακτική βάση με παρελάσεις ΛΟΑΤΚΙ, θέσπιση του γάμου των ομοφυλοφίλων αλλά και εργαλειοποίηση της Τέχνης ως όπλου κατά του Χριστού, το οποίο εν έτει 2025 ενεργοποιήθηκε τόσο ξεδιάντροπα μέσα στον χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1:
Εν έτει 1995, ο μακαριστός γέρων Αρσένιος είχε αναφερθεί και στις ηλεκτρονικές ταυτότητες (ως προθάλαμο του χαράγματος, της οργανικής αριθμοποίησης του ανθρώπου), μιλώντας από την Μονή της Παναγίας Γοργοεπηκόου Ναυπάκτου σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην Μαρία Δουράκη. Βλ. το βίντεο που ακολουθεί στα λεπτά: 32:02-38.40.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2:
Για μια αναλυτική παρουσίαση των πονημάτων του μακαριστού γέροντος Αρσενίου Κομπούγια βλ. Αλέξιο Π. Παναγόπουλο, Ηθική – Εσχατολογία – Προφητολογία κατά τον γέροντα Αρσένιο (1918-2008), Βίος, έργα και λόγοι, Αθήνα 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου