Τα μάτια-παράθυρα με κάποιον τρόπο σε κάποια στιγμή θα κλείσουν και ταυτόχρονα θα δουν πίσω από το παραπέτασμα που χωρίζει το προσωρινό από το ατελεύτητο. Είναι η ανεπανάληπτη στιγμή που απαντάει στο κάθε γιατί που έμεινε αναπάντητο, όσο τα μάτια έμεναν ανοιχτά κοιτώντας σχεδόν αδιάφορα τις αστραπές να πέφτουν και να χάνονται μεν, αλλά ερμητικά κλειστά μην νοόντας ότι μία από αυτές έρχεται να φέρει όλες τις απαντήσεις δε.
Τα παράθυρα κλειστά θα μας από-χωρίζουν πάντοτε τις ευωδιές, από το αγιοκλημα και το γιασεμί, και για εμάς τους θαλασσινούς την αύρα την θαλασσινή. Τ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μάτια-παράθυρα με κάποιον τρόπο σε κάποια στιγμή θα κλείσουν και ταυτόχρονα θα δουν πίσω από το παραπέτασμα που χωρίζει το προσωρινό από το ατελεύτητο. Είναι η ανεπανάληπτη στιγμή που απαντάει στο κάθε γιατί που έμεινε αναπάντητο, όσο τα μάτια έμεναν ανοιχτά κοιτώντας σχεδόν αδιάφορα τις αστραπές να πέφτουν και να χάνονται μεν, αλλά ερμητικά κλειστά μην νοόντας ότι μία από αυτές έρχεται να φέρει όλες τις απαντήσεις δε.
ΑπάντησηΔιαγραφή... παράθυρα ανοιχτά στον ήλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να 'λιαστούν τα σπίτια μας,
και τα σκεπάσματα έξω στα μπαλκόνια και τίς αυλές
για αέρισμα (και αποστείρωση στην κάψα του)
εικόνες καθημερινές που χάθηκαν πια (απαξιωμένες)
και... πού καιρός...
μέσ' στην πολύβουη,
την όλο... τρεχαντάματα...
σπουδαιοφάνεια...
τύρβη και μέριμνα τού βίου
καθημερ'νοτητά μας... !