Περί “παγκόσμιας συμμαχίας συνείδησης”: Ανεπίτρεπτοι συγκρητισμοί και θεολογικές κορώνες

!Οικουμενικός Πατριάρχης: «Καλούμαστε να συγκροτήσουμε μια παγκόσμια συμμαχία συνείδησης»

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης  Βαρθολομαίος κήρυξε την Τρίτη, 29 Ιουλίου, το πρωί, την έναρξη των εργασιών του Παγκοσμίου Συμβουλίου “Θρησκείες για την ειρήνη”, που διεξάγεται στην Πόλη, το διήμερο 29-30 Ιουλίου 2025 και συμμετέχουν σε αυτό περισσότεροι από 60 θρησκευτικοί ηγέτες από όλο τον κόσμο.

Στην ομιλία του, με τίτλο “Αντιθέσεις και προαπαιτούμενα του Διαθρησκειακού Διαλόγου”, αναφέρθηκε στην αξία και τη σημασία που έχει ο διαθρησκειακός διάλογος, ιδιαίτερα σε μία εποχή όπου κυριαρχούν η οικονομία και η τεχνολογία.

“Η συνάντηση των διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων, καθεμία από τις οποίες φέρει μια μοναδική εμπειρία του Ιερού, γίνεται η απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιπαράθεση με μια παγκοσμιοποιημένη έλλειψη νοήματος, για την επαναδιατύπωση ενός λόγου που τολμά να μιλήσει για την αγάπη, τη συμπόνια, το έλεος, τη συγχώρεση και την αυτοθυσία, όχι ως αφηρημένες ηθικές αξίες, αλλά ως ενεργά στοιχεία μιας πληρέστερης πραγματικότητας”, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ο Πατριάρχης, ο οποίος μίλησε στην αγγλική γλώσσα.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του υπογράμμισε:

“H χριστιανική μαρτυρία προσφέρει σε αυτόν τον διάλογο μια προοπτική που δεν επιδιώκει να κυριαρχήσει, αλλά να υπηρετήσει: την εικόνα του Θεού ως κοινωνία Προσώπων, ως αιώνια σχέση αγάπης. Η ειρήνη, υπό αυτό το πρίσμα, δεν είναι μια στατική κατάσταση ισορροπίας, αλλά μια δυναμική, εσχατολογική πραγματικότητα – η προσδοκία μιας τελικής συμφιλίωσης των πάντων εν Χριστώ. Η κοινή δράση των θρησκειών, επομένως, αντλεί το βαθύτερο νόημά της όχι από μια υπάρχουσα συμφωνία, αλλά από μια κοινή ελπίδα για ένα μελλοντικό κόσμο δικαιοσύνης και αγάπης.

Δεν καλούμαστε, επομένως, να συνθέσουμε μια νέα παγκόσμια θρησκεία συναίνεσης. Καλούμαστε, ο καθένας από την άποψη της πίστης του, να συγκροτήσουμε μια παγκόσμια συμμαχία συνείδησης, μια προφητική μαρτυρία που θα κρατήσει ανοιχτό τον ορίζοντα της υπέρβασης σε ένα κόσμο που απειλείται με ασφυξία μέσα στα όρια του υλικού. Η ενότητά μας δεν βασίζεται σε αυτό που πιστεύουμε από κοινού, αλλά στην κοινή μας αγάπη για την ανθρωπότητα και στην κοινή μας αναφορά στο μυστήριο του ενός Θεού. Αυτή είναι η μόνη βιώσιμη ειρήνη.

 Σωτήρης Μ. Τζούμας_Ανεπίτρεπτοι συγκρητισμοί και θεολογικές κορώνες

Με λύπη και αιτιολογημένη απορία παρακολουθούμε δηλώσεις οι οποίες, ενώ φέρουν την σφραγίδα υψηλού εκκλησιαστικού αξιώματος, αγγίζουν τα όρια της θεολογικής σύγχυσης και οδηγούν τον πιστό λαό σε πλάνη.

Ο λόγος για την πρόσφατη αναφορά του Οικουμενικού Πατριάρχη περί ανάγκης δημιουργίας μιας «παγκόσμιας συμμαχίας συνείδησης».

Ερωτώ: τί σημαίνει παγκόσμια συμμαχία συνείδησης;

Πού θεμελιώνεται μια τέτοια έννοια; Στην Ιερά Παράδοση; Στην Αγία Γραφή; Στην Ορθόδοξη δογματική διδασκαλία; Ή μήπως αποτελεί ακόμη ένα δάνειο από το λεξιλόγιο της μετανεωτερικής συγχύσεως, όπου όλα συγχέονται, όλα εξισώνονται, όλα εξομοιώνονται και τελικώς όλα ακυρώνονται;

1. Η Συνείδηση δεν είναι Ουδέτερη – ούτε Παγκοσμίως Κοινή

Η συνείδηση, κατά τους Πατέρες, είναι ο εσωτερικός “φύλακας” που
αντανακλά τον Νόμο του Θεού στον άνθρωπο. Αλλά δεν λειτουργεί αυτόνομα· δεν είναι από μόνη της αλάθητη ή καθολική. Διαμορφώνεται, επηρεάζεται, σκοτίζεται από την πλάνη, την αίρεση, την απιστία και τα πάθη. Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να οικοδομηθεί παγκόσμια συμμαχία συνείδησης, όταν αυτή η συνείδηση έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο ανάλογα με τη θρησκεία, την ιδεολογία ή την κοσμοθεωρία του καθενός;

•Πως θα κάνει συμμαχία ο ορθόδοξος με το μουσουλμάνο που για να πάει στα πιλάφια του και στα κορίτσα, πρέπει πρώτα απ´όλα να σε σφάξει αφού σε θεωρεί«οίκο πολέμου».

•Πως με τον άθεο αφού σε θεωρεί σκοταδιστή (και με το δίκηο του μερικές φορές)και μέγα υποκριτή ….

•Πως με τον ιεχωβά αφού δεν σέβεται ούτε τη ζωή του παιδιού του,αφού προτιμά το θάνατό του και όχι την μετάγγιση αίματος για να σωθεί …..

•Πως με τον ινδουιστή που πίνει το κάτουρο της αγελάδας για να καθαριστεί,επειδή μολύνθηκε,αφού σπούδασε στη Δύση …..

•Πως !!

•Πως !!

•Πως !!

Εδώ “συμμαχία του Πνεύνατος”δεν έχουν ούτε οι ορθόδοξες εκκλησίες μεταξύ τους- εμείς μεταξύ μας- και θέλουμε και παγκόσμια; ….

2. Ο Νους του Χριστού δεν μοιράζεται

«Ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α΄ Κορ. 2,16). Ο Νους του Χριστού δίδεται σε όσους βαπτίστηκαν, μυρώθηκαν και ζουν εν μετανοία και υπακοή στην Εκκλησία Του. Δεν είναι προσβάσιμος ούτε στον άθεο, ούτε στον μουσουλμάνο, ούτε στον ειδωλολάτρη. Η “συμμαχία” που προτείνεται από τον Πατριάρχη είναι μία πνευματικά ουτοπική και εκκλησιολογικά επικίνδυνη εξίσωση: εξισώνει το Φως με το σκότος· την Αλήθεια με την πλάνη.

3. Ο Συγκρητισμός δεν είναι Οικουμενισμός – Είναι Παραίτηση από την Ορθοδοξία

Δεν πρόκειται για άνοιγμα, διάλογο ή “οικουμενική αγάπη”. Πρόκειται για εκτροπή. Για έναν “οικουμενικό αχταρμά”, όπως εύστοχα επισημάνθηκε, όπου δεν υπάρχει πια σαφής διάκριση μεταξύ Εκκλησίας και κόσμου, Χριστού και Βελίαρ. Μια τέτοια ρητορική υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της αποστολής της Εκκλησίας: την κλήση όλων των ανθρώπων εις μετάνοιαν και είσοδο στην ορθόδοξη πίστη όπως την διδάσκει η Εκκλησία μας , η μόνη κιβωτός σωτηρίας.

4. Παραίνεση – με αγάπη αλλά και αλήθεια

Σεβόμαστε τον θεσμό. Τιμούμε την Αρχή. Αλλά η Αλήθεια του Χριστού είναι υπεράνω όλων. Παρακαλούμε και προτρέπουμε με πόνο καρδιάς την Πατριαρχική αρχή να αρνηθεί τέτοιους όρους και αντιλήψεις. Να μην παρασύρεται από τα κύματα του παγκοσμίου πνευματικού μηδενισμού. Να μιλήσει, όχι με την φωνή του κόσμου, αλλά με την φωνή της Εκκλησίας.Τόσους Άγιους ανακηρύσσει η Μητέρα Εκκλησία. Ας δανειστεί δικά τους λόγια – μας άφησαν άλλωστε μεγάλη παρακαταθήκη-και όχι λόγια που βάζουν στο στόμα του οι επιτήδειοι- τύπου Χρυσαυγή- που του γράφουν τους λόγους. Γιατί το κάνουν; Μα για να εξυπηρετήσουν το δικό τους σχέδιο.

Η Ορθοδοξία δεν είναι απλώς μια πολιτιστική συνιστώσα της παγκοσμιότητας. Είναι η φανέρωση της Αληθείας. Κι αυτή δεν “συμμαχεί” με το ψεύδος. Τη μαρτυρεί. Ακόμη κι αν μείνει μόνη.

Ας μη γίνουμε κοινωνοί στην πλάνη και τη σιωπή. Το αίμα των Αγίων Μαρτύρων μας καλεί.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από συμμαχίες συνειδήσεων. Έχει αποστολή: να φωτίζει τις συνειδήσεις. Όχι να τις ενοποιεί με τεχνητό τρόπο, αλλά να τις ελευθερώνει διά της Χάριτος. Όχι να οικοδομεί “ουδέτερα” μέτωπα, αλλά να καλεί τον κόσμο εις μετάνοιαν και ένταξη στο Σώμα του Χριστού. Η αλήθεια δεν συντίθεται από διαφορετικές φωνές. Λάμπει μόνη. Και αυτή η αλήθεια είναι ο Χριστός.

Ας προσέξουμε, λοιπόν, μήπως στον βωμό μιας παγκόσμιας αποδοχής, καταλήξουμε να αρνηθούμε εκείνον που πρώτος μάς κάλεσε: “Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή” (Ιω. 14,6).

πηγή

σχολιο :ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ Ο ΘΕΙΟΤΑΤΟΣ ΘΕΙΟΣ ΣΑΜ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ.. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΦΕΤΟ. Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.  

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΝΟΗΣΗ. 

ΟΙ ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ. ΟΥΤΕ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ. 

 ΒΙΩΣΙΜΗ ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΗ-ΠΟΛΕΜΟΣ. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ. 

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ.