Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Στην κοινοβουλευτική συζήτηση που είχε διεξαχθεί το 1986 για την θέσπιση του τότε Προσωπικού Αριθμού, δηλ. του Ε.Κ.Α.Μ., ήταν σφοδρές οι αντιδράσεις των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας αλλά και των λοιπών κομμάτων της αντιπολιτεύσεως, οι οποίοι προειδοποιούσαν τον ελληνικό λαό για τον κίνδυνο του «ηλεκτρονικού φακελώματος» και την οργουελοποίηση της κοινωνίας.
Αντιθέτως, στην αντίστοιχη συζήτηση του 2020 (Συνεδρίαση ΣΘ΄, 22.09.2020) οι πάσχοντες από ακούσια ή εκούσια αμνησία βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ύμνησαν τον Προσωπικό Αριθμό. Ας θυμηθούμε ή ας πληροφορηθούμε τι είπαν στην Ολομέλεια τα γαλάζια καμάρια του ελληνικού κοινοβουλίου:
Ι. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Α. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΛΑΣ
Ο εισηγητής της πλειοψηφίας κ. Ιωάννης Μελάς αναπαρήγαγε εν πολλοίς τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας που είχε προβάλει το 1986 ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Αυγερινός Πετραλιάς, για να εμφανίσει τον πρόγονο του Προσωπικού Αριθμού, δηλ. τον Ενιαίο Κωδικό Αριθμό Μητρώου (Ε.Κ.Α.Μ.), ως το καθοριστικής σημασίας εργαλείο που θα αποκαταστήσει την σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος, αφού, μέσω αυτού, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φιλοδοξούσε «να δώσει μια νέα διάσταση στον αγώνα κατά της γραφειοκρατίας, καταργώντας όλους τους γραφειοκρατικούς τύπους, που, ενώ δεν διασφαλίζουν ούτε την διοίκηση ούτε τον πολίτη, αποτελούσαν εν τούτοις αστείρευτη πηγή σπατάλης χρόνου, χρήματος και ανθρώπινου δυναμικού».
Αυγερινός (Ρένος) Πετραλιάς: Ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ για τον Προσωπικό Αριθμό του 1986
1. Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΣΟΚΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ
Επιδιδόμενος ο Πετραλιάς σε ένα ρεσιτάλ ανάποδης ρητορικής, είχε επιχειρήσει να πείσει τους ακροατές του ότι η τεχνολογία θα αξιοποιηθεί «για το καλό του πολίτη». Ιδού τα ψέματα του:¹
«Εκείνο που θέλουμε δεν είναι πώς να σταματήσουμε την εξέλιξη, αλλά να χρησιμοποιήσουμε παραγωγικά τη σύγχρονη τεχνολογία, για να προστατεύσουμε τον πολίτη από τις ενδεχόμενες καταχρήσεις. Να συνδυάσουμε την τεχνολογία με τη διαφανή διοίκηση, ώστε να φθάσουμε στον δημοσιογραφικό και κοινωνικό έλεγχο, που θα έχει σαν αποτέλεσμα την ενεργοποίηση και την ευαισθητοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Να ανατρέψουμε τη δημιουργία στεγανών, που θα αποξενώνουν τον πολίτη από τη Διοίκηση, αλλά και να προστατεύσουμε την προσωπικότητα του πολίτη από τους κινδύνους που συνεπάγεται η εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας. Ούτε, επίσης, θα ήταν σωστό να μεταγράψουμε στη νέα τεχνολογία τους παλιούς γραφειοκρατικούς τύπους, γιατί τότε θα οδηγούμασταν σε μια περισσότερο αναποτελεσματική διοίκηση».
Λίγο αργότερα, ο Πετραλιάς είχε προπαγανδίσει τον Ε.Κ.Α.Μ. ως το «νέο μέτρο» που «θα ανταποκρίνεται στο νεότερο πνεύμα της εποχής μας, θα συμβάλει στην «καταπολέμηση της γραφειοκρατίας» και «θα εξυπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο», με έναν τρόπο που προκαλεί θυμηδία, αφού υποτίμησε ολοφάνερα τη νοημοσύνη τόσο των παριστάμενων βουλευτών όσο και τον πολιτών που θα άκουγαν ή θα διάβαζαν την παιδαριώδη επιχειρηματολογία του.
Για να αποκρούσει τις υπόνοιες περί σχεδιασμού «ηλεκτρονικού φακελώματος», είχε πει:
«Και εγώ επισήμως θέλω να ρωτήσω κάτι: Ξέρετε κανένα κράτος, κανένα καθεστώς και πολύ περισσότερο καμιά δημοκρατία, που να φακελώνει τους πολίτες μέσα από μια διαφανή συζήτηση μέσα στη Βουλή; Έχει [υπάρξει] ποτέ τέτοιο προηγούμενο στην πολιτική ιστορία του κόσμου, να δημιουργούμε επίσημο φακέλωμα μέσα από τα στόματα των επίσημων εκπροσώπων του Ελληνικού Λαού; Εμείς δυστυχώς –και εγώ προσωπικά– έχουμε πείρα από το φακέλωμα. Ήταν κάτι άλλα φακελώματα, τελείως ανεπίσημα και τελείως συνοπτικά. Ποτέ δεν φακελώνεται κανείς στις δημοκρατίες μέσα από τη Βουλή».
Ακόμη, όμως, και ένα μικρό παιδί θα εντόπιζε την αχίλλειο πτέρνα αυτής της πρόχειρης και έμπλεης αφέλειας επιχειρηματολογίας:
Το φακέλωμα φυσικά και δεν διενεργείται κατά την «διαφανή» συζήτηση εντός του κοινοβουλίου, ούτε βεβαίως «από τα στόματα των επίσημων εκπροσώπων του ελληνικού λαού» (sic). Η συζήτηση περί του νομοσχεδίου και οι διατυπούμενες απόψεις αποτελούν απλώς ένα προπαρασκευαστικό στάδιο του φακελώματος, το οποίο αρχίζει να υλοποιείται, με την ενεργοποίηση των απαραίτητων εξωκοινοβουλευτικών μηχανισμών, αφού το νομοσχέδιο γίνει «νόμος του κράτους»!
Και τώρα, είναι η κατάλληλη στιγμή να… θαυμάσουμε την συνωμοσία και κοροϊδία που συντελέσθηκε σε βάρος των Ελλήνων από τον Ιωάννη Μελά το 2020, όταν φόρεσε την ίδια μάσκα που είχε φορέσει και προ 39 ετών ο πράσινος ομόλογός του Αυγερινός Πετραλιάς, για να παραπλανήσει και αυτός τον ελληνικό λαό σχετικά με την δήθεν ευεργετική επίδραση που θα έχει ο Προσωπικός Αριθμός στην καθημερινότητά του, η οποία θα γίνει τάχα πιο απλή και πιο εύκολη (πιο ασφαλής, όμως, θα είναι;).
Η δημιουργία ενός ψηφιακού κράτους, γρήγορου, αποτελεσματικό και παραγωγικού υπέρ του πολίτη προπαγανδίσθηκε από τον Μελά ως μια αυτονόητη παροχή προς την ελληνική κοινωνία!
Σε αντίθεση, μάλιστα, με τον Πετραλιά, ο Μελάς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αντικρούσει τις σοβαρές και αξεπέραστες ενστάσεις περί:
ηλεκτρονικού φακελώματος, ένα φαινόμενο που συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη ενός ενιαίου αριθμού για όλα τα μητρώα, τα οποία θα επικοινωνούν διαλειτουργικά,
αποπροσωποποιήσεως-απανθρωποποιήσεως του πολίτη ή
λοιπών κινδύνων που απορρέουν είτε από την παράνομη πρόσβαση που μπορεί να αποκτήσει κάποιος στα προσωπικά δεδομένα του πολίτη είτε από την παράνομη διασύνδεση των προσωπικών του δεδομένων, πάντοτε μέσω της χρήσης του Προσωπικού Αριθμού.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΛΑΣ: «Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως μόλις είδαμε, τελικά στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, πάντα βρίσκεται λύση και πάντα η λύση βρίσκεται όταν υπάρχει καλή θέληση. Ένα εμβληματικό νομοσχέδιο λοιπόν ερχόμαστε να συζητήσουμε σήμερα. Είναι το μεγαλύτερο που έχει κατατεθεί από αυτή την Κυβέρνηση και καλείται σήμερα η Εθνική Αντιπροσωπεία να το εγκρίνει. Ο “Κώδικας Ψηφιακής Διακυβέρνησης”, όπως ήταν αρχικά, πλέον “Ψηφιακή Διακυβέρνηση και Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες”, δεν είναι από εκείνα τα νομοσχέδια που έχουν ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά και δεν προσφέρονται σίγουρα για πολιτική αντιπαράθεση. Το τρένο της πληροφορικής στην Ελλάδα, έτσι και αλλιώς, το έχουμε χάσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και το χάσαμε για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, γιατί ποτέ κανείς δεν αξιοποίησε τα εργαλεία που διαθέτει η πληροφορική και τις δυνατότητες που αυτά μπορούν να προσφέρουν στη δημόσια διοίκηση. Ερχόμαστε λοιπόν σήμερα, με καθυστέρηση αρκετών ετών, όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν και οι φορείς στην επεξεργασία του νομοσχεδίου στις επιτροπές, να καθορίσουμε το πλαίσιο με το οποίο η χώρα μας θα κάνει το μεγάλο βήμα και θα αποκτήσει πλέον ψηφιακό χαρακτήρα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στόχος του νομοσχεδίου αυτού δεν είναι σε καμμία περίπτωση να ψηφιοποιήσουμε τη γραφειοκρατία. Στόχος μας είναι να μειώσουμε τη γραφειοκρατία και να αυξήσουμε την αποδοτικότητα του κράτους. Ουρές έχουμε δει πολλές φορές στην εφορία, ουρές στα ασφαλιστικά ταμεία, ουρές στους δήμους, ουρές που πρέπει οι πολίτες να στηθούν και να ξαναστηθούν για να μαζέψουν έγγραφα και δικαιολογητικά και να κάνουν τους ταχυδρόμους ή τους κλητήρες, από τη μία υπηρεσία του δημοσίου στην άλλη, για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό είναι που επιδιώκουμε; Σε καμία περίπτωση. Με την ψηφιακή διακυβέρνηση, όπως έγινε με τη νομοτεχνική βελτίωση, μπαίνει ένα τέλος στη μαύρη αυτή η ελληνική πραγματικότητα.
Οι πολίτες πλέον θα μπορούν να απολαμβάνουν το αυτονόητο. Γιατί είναι αυτονόητο οι φορείς του δημοσίου να μιλούν, όπως λέμε στη γλώσσα της πληροφορικής, μεταξύ τους. Το κράτος είναι ενιαίο και γι’ αυτό ενιαία πρέπει και να λειτουργεί. Αυτό θα συμβεί με το μητρώο διαλειτουργικότητας και την υποχρέωση των φορέων του δημοσίου να επικοινωνούν ηλεκτρονικά μεταξύ τους. Μάλιστα, από την 1-1-21 σταματάει ως συμβολικού χαρακτήρα πράξη η χρήση του φαξ στο δημόσιο. […]
Με το παρόν λοιπόν νομοσχέδιο καθιερώνεται, επίσης, ο Προσωπικός Αριθμός. Τέλος στο να χρησιμοποιούμε αλλού τον ΑΦΜ, αλλού τον ΑΜΚΑ, αλλού τον Αριθμό Μητρώου Ασφαλισμένου ΙΚΑ ή άλλους αριθμούς. Όλα σε ένα, ένας αριθμός θα μας ακολουθεί σε όλες τις συναλλαγές μας με το δημόσιο και θα μας ταυτοποιεί. Ήδη, εδώ και έξι μήνες, λειτουργεί η Ενιαία Ψηφιακή Πύλη του δημοσίου, το gov.gr. Σήμερα παρέχονται μέσω αυτής εξακόσιες δεκατέσσερις υπηρεσίες από διάφορους φορείς του δημοσίου. Η μισή μέρα που χρειαζόταν, για παράδειγμα, κάποιος για να κάνει μια απλή εξουσιοδότηση, μέσω του gov.gr μπορεί να γίνει σε πολύ λίγα λεπτά. Προβλέπεται, επίσης, με το παρόν νομοσχέδιο η αναβάθμιση της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης και στόχος είναι στο άμεσο μέλλον μέσα από αυτή να πραγματοποιούνται το σύνολο των συναλλαγών των πολιτών με το δημόσιο. Παράλληλα, προβλέπεται και η δημιουργία ψηφιακών θυρίδων για τους φορείς του δημοσίου και για τους συναλλασσόμενους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Στις ψηφιακές θυρίδες θα τηρούνται το σύνολο των εγγράφων που εκδίδουν οι ιδιοκτήτες της θυρίδας. […]
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο για την ψηφιακή διακυβέρνηση αποτελεί το αναγκαίο συμπλήρωμα του επιτελικού κράτους, όπως είπαμε και στις επιτροπές. Με τον ν. 4622/2019 για το επιτελικό κράτος και τον νόμο για την ψηφιακή διακυβέρνηση που φέρνουμε σήμερα, θωρακίζεται η διακυβέρνηση και η λειτουργία του κράτους. Με τις διατάξεις, λοιπόν, του παρόντος νομοσχεδίου επιδιώκουμε να περιορίσουμε τις ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες, να μειώσουμε τη γραφειοκρατία, να επιταχύνουμε τις διαδικασίες διεκπεραίωσης στις υποθέσεις των πολιτών, να εξοικονομήσουμε χρόνο και χρήμα για το δημόσιο, αλλά και για τους ιδιώτες, να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ του διοικούμενο και της διοίκησης και να αναβαθμίσουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες του δημοσίου. Κάνουμε, δηλαδή πιο απλή και πιο εύκολη την καθημερινότητα των πολιτών στις συναλλαγές τους με το δημόσιο.
Είναι μια αυτονόητη παροχή προς την ελληνική κοινωνία. Έχουμε τα εργαλεία που είναι οι νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο, και έχουμε τη βούληση να το κάνουμε πράξη.
Σε αυτή την αυτονόητη, λοιπόν, ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να διαφωνεί κανείς. Όλοι συμφωνούμε στην ουσία του νομοσχεδίου και αναγνωρίζουμε την ανάγκη της δημιουργίας ενός φιλικού, σύγχρονου και όχι πελατειακού τρόπου συναλλαγής μεταξύ κράτους και πολίτη. Μπορούμε να διαφωνούμε σε πάρα πολλά πράγματα, έχουμε διαφορετική ιδεολογία, διαφωνούμε σε μεγάλα θέματα της οικονομίας, της εκπαίδευσης, στο μεταναστευτικό, αλλά δεν μπορούμε να μη συμφωνούμε στα αυτονόητα, στα απλά και στις λογικές απαιτήσεις της κοινωνίας.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω το εξής. Ο 21ος αιώνας απαιτεί πρώτα απ’ όλα ένα ψηφιακό κράτος γρήγορο, αποτελεσματικό και παραγωγικό υπέρ του πολίτη. Ποιος, λοιπόν, από εμάς σήμερα στο τέλος της ημέρας δεν θα υπερψηφίσει το νομοσχέδιο και θα στερήσει το δικαίωμα αυτό από τις σημερινές αλλά και από τις επόμενες γενιές; Γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι, σας καλώ να υπερψηφίσετε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Σας ευχαριστώ».
2. Η ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΑΣΗ ΜΠΛΕΤΣΑ
Για να συνειδητοποιήσει ο αναγνώστης το μέγεθος της κωλοτούμπας που πραγματοποίησε η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας του 2020 σε σχέση με την θέση που είχε υποστηρίξει το ίδιο κόμμα πριν από 39 χρόνια με εισηγητή τον Στυλιανό Μπλέτσα, αξίζει να διαβάσει την ομιλία που είχε εκφωνήσει ο τελευταίος στην αντίστοιχη Ολομέλεια.
Ενδεικτικά παρατίθεται το απόσπασμα από την εισαγωγική του τοποθέτηση:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολόκληρο το νομοσχέδιο είναι ένα άρθρο. Ολόκληρο το νομοσχέδιο είναι ένας θεσμός, κρυμμένος πίσω από αθώες διατάξεις, οι οποίες απαλύνουν τον γραφειοκρατικό φόρτο, πατάσσουν τη γραφειοκρατία και διευκολύνουν τον Έλληνα πολίτη στις σχέσεις του με το δημόσιο. Αν ήταν έτσι, η Νέα Δημοκρατία δεν θα είχε καμία αντίρρηση. Θα σηκωνόμουν σαν εισηγητής, θα έλεγα “συμφωνώ” και στην κατ’ άρθρο συζήτηση –όπως και θα κάνουμε άλλωστε– θα προσκομίζαμε ενώπιόν σας βελτιωτικές προτάσεις. Δεν πρόκειται [όμως] περί αυτού.
Δεν επιθυμώ να προκαλέσω συνειρμούς στην Εθνική Αντιπροσωπεία, γιατί ο ομιλών δεν έχει τέτοια πρόθεση. Όμως, κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο εισάγει –και το λέγω με βαθύτατη θλίψη και με δικαιολογημένη δημοκρατική ευαισθησία, που δεν διαφοροποιείται από τη δική σας ευαισθησία κανενός– το ηλεκτρονικό φακέλωμα. Ξέρω ότι οι λέξεις και οι όροι αυτού του είδους και αυτής της διατύπωσης μπορεί να προκαλέσουν αντίδραση.
Μπορεί να θεωρούνται απίστευτες και αναξιόπιστες. Μπορεί κάποιος συνάδελφος να πει “ε, όχι δα!”. Θα μου επιτρέψουν να επικαλεσθώ την προσοχή τους στον εισαγόμενο με το νομοσχέδιο θεσμό, αλλά και την ευαισθησία τους.
Κύριοι συνάδελφοι, την ορολογία “ηλεκτρονικό φακέλωμα” για το νομοσχέδιο δεν τη δίδει ο ομιλών. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα που εισάγεται προς ψήφιση με τη φιλοδοξία να αποσπάσει θετική ψήφο, είναι όρος που επικαλούνται ΤΑ ΝΕΑ, εφημερίδα ακραιφνώς φιλοκυβερνητική και μεγάλης κυκλοφορίας. […]».
Ρητώς και κατηγορηματικώς, ο Μπλέτσας είχε δηλώσει ότι τον Ε.Κ.Α.Μ. «η Νέα Δημοκρατία αρνείται και να τον συζητήσει», ανέγνωσε δε χαρακτηριστικούς τίτλους από άρθρα δημοσιευμένα κυρίως στον ελληνικό Τύπο που δικαίωναν την ανησυχία του για τους ύποπτους σκοπούς τού υπό συζήτησιν νομοσχεδίου.
Καταπέλτες κατά του Ε.Κ.Α.Μ. ήταν και οι υπόλοιποι βουλευτές της Ν.Δ., οι οποίοι συνέκριναν την κυβέρνηση με το δυστοπικό καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού που περιέγραφε ο Όργουελ στο «1984»².
Β. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΙΟΥΠΗΣ
Ας επιστρέψουμε, όμως, στον Σεπτέμβριο του 2020 κι ας δούμε πώς εμπλουτίσθηκε η κωλοτούμπα της Νέας Δημοκρατίας από τις τοποθετήσεις άλλων βουλευτών της.
Ο Αθανάσιος Λιούπης χαρακτήρισε «πρωτοποριακό» τον νέο Προσωπικό Αριθμό», σημειώνοντας ότι:
«διασφαλίζεται πλήρως η διαδικασία αξιόπιστης χρήσης του, καθώς δεν αρκεί η απλή επίκλησή του από τον πολίτη, αλλά προβλέπεται και διαδικασία επαλήθευσης από τους φορείς του δημοσίου»³.
Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ
Ο Αθανάσιος Δαβάκης προέβαλε ως θετική εξέλιξη το γεγονός ότι, χάρη στον Προσωπικό Αριθμό:
«ο πολίτης απαλλάσσεται από την ανάγκη να ενημερώνει τους φορείς και τις υπηρεσίες με τις οποίες συναλλάσσεται, όπως τις τράπεζες ή την εφορία, για οποιοδήποτε αλλαγή λόγω κλοπής ή απώλειας στα προσωπικά του έγγραφα»⁴.
Γ. ΜΑΡΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΕΦΑΛΑ
Η Μαρία-Αλεξάνδρα Κεφαλά επεσήμανε ότι:
ο πολίτης «αποκτά ένα μοναδικό προσωπικό αριθμό», «που δεν θα μεταβάλλεται και θα απενεργοποιείται με τον θάνατο», ισχυριζόμενη ότι πρόκειται για «ένα αίτημα πολλών ετών»⁵.
Δ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
Η Αικατερίνη (Κατερίνα) Παπακώστα-Παλιούρα επικαλέσθηκε ως ευεργεσία του Προσωπικού Αριθμού την διευκόλυνση του πολίτη:
«στο άρθρο 11, νομοθετείται ο Προσωπικός Αριθμός όπου θα αναγράφεται πια στις ταυτότητες από τη γέννηση του ατόμου και θα έχει οριζόντια εφαρμογή σε κάθε επαφή με το δημόσιο. Εδώ, αρκεί να αναρωτηθούμε πόσο έχουμε ταλαιπωρηθεί όλοι μας μέχρι και σήμερα με τους διαφορετικούς αριθμούς που χρησιμοποιούμε σε κάθε συναλλαγή μας με το δημόσιο φορέα»⁶.
Ε. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (ΛΑΚΗΣ) ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
Ο Βασίλειος (Λάκης) Βασιλειάδης, ενώ αρχικά είπε ότι «προχωρώντας επί των άρθρων μπαίνουμε στα κατ’ εξοχήν ζητήματα της καθημερινότητας, όπως ο προσωπικός αριθμός των φυσικών προσώπων», εν συνεχεία δεν είπε τίποτε ουσιαστικό, περιοριζόμενος να παρακαλέσει τον υπουργό:
«να τρέξουμε λίγο και το ζήτημα με τις νέες ταυτότητες. Γνωρίζω ότι το παρακολουθείτε προσωπικά»⁷.
ΣΤ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΚΙΚΑΣ
Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στην τοποθέτηση του Στέφανου Γκίκα, ο οποίος δεν είχε τον παραμικρό δισταγμό να αναφερθεί τρεις φορές στην «Νέα Εποχή» που εγκαινιάζει το επίμαχο νομοσχέδιο, μολονότι ο όρος αυτός είναι γνωστό ότι αποτελεί κωδικό των σκοτεινών δυνάμεων που αγωνίζονται για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυβέρνησης, ακριβέστερα: της παγκόσμιας δικτατορίας του Αντιχρίστου.
Ειδικότερα είπε:
«Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την αίσθηση ότι το σημερινό νομοσχέδιο είναι ένα από τα πιο σημαντικά νομοσχέδια αυτής της περιόδου, διότι πραγματικά με την ψηφιακή διακυβέρνηση μπαίνουμε ουσιαστικά σε μια νέα εποχή. Διορθώνουμε παθογένειες του παρελθόντος και προσαρμοζόμαστε, εκσυγχρονιζόμαστε, περιορίζουμε τη γραφειοκρατία και περνάμε πράγματι σε μία νέα εποχή. […]. Όπως είπαν πάρα πολλοί συνάδελφοι, είναι και ο προσωπικός αριθμός. Πλέον κάθε πολίτης από τη γέννησή του θα έχει έναν αριθμό δώδεκα ψηφίων, που αυτή θα είναι η ταυτότητα του πολίτη για τις συναλλαγές του με το δημόσιο. Είναι ουσιαστικές αλλαγές αυτές, οι οποίες πράγματι μας πηγαίνουν, όπως είπα στην αρχή, στη νέα εποχή»⁸.
Ζ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗΣ
Η έντονη ανησυχία από την διαπίστωση αφ’ ενός του εγκωμιασμού του μοναδικού Προσωπικού Αριθμού στον οποίο προέβησαν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αφ’ ετέρου της αφωνίας ή της ισχνής διαφωνίας που κυριάρχησε στο κοινοβούλιο το 2020 σε σχέση με τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί για τις ατομικές ελευθερίες του πολίτη η θέσπιση του εν λόγω αριθμού, διογκώνεται ακόμη περισσότερο, μόλις αναγνωσθεί η τοποθέτηση του τότε υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη.
Ο συγκεκριμένος υπουργός επικύρωσε την θεωρία του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, αφού, σε πλήρη αντίθεση με τον κώδωνα του Όργουελ, τον οποίο, στην αντίστοιχη περίσταση για την ψήφιση του Ε.Κ.Α.Μ., είχαν κρούσει, μετ’ επιτάσεως και αγωνιωδώς, οι βουλευτές τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και των λοιπών κομμάτων της αντιπολιτεύσεως, αυτός εμφανίσθηκε ως «αρνητής του Όργουελ» και «διαφημιστής του Κάφκα», χρησιμοποιώντας το ίδιο δοκιμασμένο δόλωμα που είχαν επιλέξει και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το 1986, προκειμένου να πείσουν τον απλό κόσμο ότι ο ένας και μοναδικός Προσωπικός Αριθμός είναι «για το καλό τους», εφόσον λειτουργεί (τάχα) ως «αντίδοτο κατά της γραφειοκρατίας».
Ιδού το φρενοβλαβοποιητικό ψέμα του Πιερρακάκη προς ευλογίαν του σατανικού Προσωπικού Αριθμού (κατ’ αντιστοιχία προς το ειρωνικό παρατσούκλι «Κουτσογιόργουελ» που είχε δοθεί στον Μένιο Κουτσόγιωργα το 1986, στον Κυριάκο Πιερρακάκη θα ταίριαζε το δηκτικό παρατσούκλι «Πιερρακάφκα»⁹):
«Ένα κι ένα κάνουν δύο, δεν κάνουν τρία, δεν κάνουν ποτέ τρία και δεν τίθεται σε διάλογο το αν κάνουν τρία. Και ευρύτερα, επειδή αυτή η συζήτηση ενέχει μια ενδεχόμενη λογοτεχνική αναφορά, δεν είμαστε στον κόσμο του Όργουελ. Δεν αφορά την Ελλάδα ο κόσμος του Όργουελ, ίσως τον αφορά ο κόσμος του Κάφκα. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει αυτή τη δυσβάσταχτη γραφειοκρατία που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας όλοι μαζί να πάμε και να τη λύσουμε, γιατί αυτό δεν έχει πολιτικό χρώμα. Είναι εκκρεμότητα μεγάλη, είναι ευθύνη όλων, υποχρέωση όλων»¹⁰.
Άραγε πόσο τυχαίο είναι ότι η φρενοβλαβοποιητική εξίσωση 2+2=5, η οποία βρίσκεται στο «1984» του Όργουελ, αξιοποιήθηκε ως παράλληλο κείμενο στο πλαίσιο της εξέτασης των Αρχαίων Ελληνικών για τις Πανελλήνιες του 2025;
ΙΙ. ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Σε ό,τι αφορά την αντιπολίτευση, δεν διατυπώθηκαν σοβαρές και θεμελιωμένες ανησυχίες, ούτε καν από εκείνους που είχαν εκφράσει γραπτώς την αγωνία τους το 2001 για την αριθμοποίηση του πολίτη, εκδίδοντας πολυσέλιδο βιβλίο με αντικείμενο τον όλεθρο της παγκοσμιοποίησης.
Α. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Τέτοια περίπτωση είναι ο Πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης» Κυριάκος Βελόπουλος, ο οποίος στην σχετική κοινοβουλευτική συζήτηση δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη εναντίον του Προσωπικού Αριθμού¹¹, καίτοι το 2001 είχε υπογράψει και εκδώσει το βιβλίο «Παγκοσμιοποίηση. Ο Μεγάλος Όλεθρος της ανθρωπότητας, της Ελλάδας, της Ορθοδοξίας», όπου τεκμηρίωνε τους φόβους του για την επαλήθευση των προφητειών του Όργουελ.
Ειδικότερα, σε αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας του σήμανε συναγερμό για την «υπερανάπτυξη της τεχνολογίας και την ανάδειξή της σε κυρίαρχο σχήμα υποδούλωσης του ανθρώπου»¹², για «την κατασκευή ανθρώπων χωρίς πνεύμα, με ζωώδη νοητικότητα, που να δέχονται χωρίς κριτική τα πάντα και να εργάζονται μόνο για την επιτυχία των στόχων της παγκοσμιοποίησης» και για «μια κοινωνία όπως τη φαντάστηκε σε ανύποπτο χρόνο ο Όργουελ»¹³, για τις «μαγνητικές ταινίες, [τα] chips και [τις] έξυπνες κάρτες» που «δεν θέλουμε στις ταυτότητές μας, ούτε τις διευκολύνσεις που παρέχουν», γιατί «νιώθουμε βαθιά μέσα μας ότι απειλείται η ελευθερία μας και η ελευθερία του έθνους μας από τη σύγχρονη ηλεκτρονική σκλαβιά»¹⁴, αλλά και για την «αμφισβήτηση της μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου, το οποίο προσεχώς θα υποβιβασθεί στην έννοια του απρόσωπου αριθμού»¹⁵ .
Το χαρακτηριστικότερο απόσπασμα από το βιβλίο του Κυριάκου Βελόπουλου εναντίον της «επιχείρησης αριθμοποίησης» είναι το εξής:
«Ο άνθρωπος δεν πρέπει να γίνει ένα απλό νούμερο μέσα σε μια κοινωνία, όπου θα κυριαρχούν οι διαπλεκόμενοι μεγιστάνες των ΜΜΕ και θα εξουσιάζουν κυβερνήσεις που επιδιώκουν να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε άβουλο ον, που απλώς θα υπακούει στις εντολές [τους]. Η Εκκλησία πρέπει να μείνει όρθια και να μην αφήσει να πραγματοποιηθεί το φρικιαστικό Οργουελιανό μοντέλο της κοινωνίας του Μεγάλου Αδελφού. Αυτή είναι σήμερα η ευθύνη της»¹⁶.
Αυτά και άλλα πολλά βρίσκουμε στο συγκεκριμένο βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει πριν από 24 χρόνια, αλλά φαίνεται ότι, εν τω μεταξύ, εξαφανίσθηκε από την μνήμη του Προέδρου της «Ελληνικής Λύσης», ο οποίος έκτοτε κρατούσε, ως επί το πλείστον, τα χείλη του ερμητικά κλειστά σε σχέση με τον υποχρεωτικό Προσωπικό Αριθμό και τις ηλεκτρονικές ταυτότητες.
Aίφνης, όμως, στις 8 Μαΐου 2025 ο Κυριάκος Βελόπουλος θυμήθηκε ότι πρέπει να αντιταχθεί πλήρως στην θέσπιση Προσωπικού Αριθμού.
Η, προφανώς καιροσκοπική, δήλωσή του είχε ως εξής:¹⁷
«Επειδή έχουμε κάνει πολλές υπαναχωρήσεις και υποχωρήσεις στην αντιδημοκρατική πολιτική της ΝΔ και την αυταρχική επιλογή της για υποχρεωτικότητες, λέμε ξεκάθαρα ότι η Ελληνική Λύση στο θέμα του Προσωπικού Αριθμού δεν είναι με το προαιρετικό. Δεν θέλουμε καθόλου τον προσωπικό αριθμό, γιατί δεν είναι απαραίτητος».
Β. ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΚΑΔΗΜΑ
Φωτεινή-μοναδική εξαίρεση αποτελεί η Φωτεινή Μπακαδήμα, βουλευτής του ΜέΡΑ25, η οποία εξέφρασε τον σκεπτικισμό της για την θέσπιση του Προσωπικού Αριθμού, λέγοντας τα εξής:¹⁸
«Τι είναι, λοιπόν, ο Προσωπικός Αριθμός που σήμερα θεσπίζετε; Ένας δωδεκαψήφιος αριθμός που θα αποτελείται από αριθμητικά και αλφαριθμητικά στοιχεία και θα συνοδεύει κάθε πολίτη. Έτσι, λοιπόν, σε βάθος διετίας θα χρησιμοποιούμε μόνο αυτόν, παύοντας να κάνουμε χρήση του ΑΜΑ, του ΑΜΚΑ, του ΑΦΜ και όλων των αριθμών που έχουμε σήμερα στις συναλλαγές μας με το δημόσιο. Όμως, η ίδια η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα σε έκθεσή της το 2012 επεσήμανε πως η αντιστοίχιση ενός μοναδικού αναγνωριστικού σε κάθε φυσικό πρόσωπο, βάσει του οποίου θα ταυτοποιείται από όλους τους φορείς, πρέπει να αποφευχθεί γιατί αυξάνει τον κίνδυνο παράνομης διασύνδεσης δεδομένων. Η νομοθέτηση ακριβώς αυτού από το οποίο μας αποτρέπει η αρχή, δεν κρύβει κινδύνους για τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών;¹⁹
Επίσης, αναφέρεται στο σχέδιο νόμου, πως το Μητρώο Προσωπικού Αριθμού θα περιλαμβάνει τα στοιχεία εκείνα που θεωρούνται απαραίτητα και αναγκαία για την ταυτοποίηση κάθε φυσικού προσώπου, όπως επώνυμο, μητρώνυμο, πατρώνυμο, Αριθμός Δελτίου Ταυτότητας, ΑΜΚΑ και ΑΦΜ. Πώς, όμως, ορίζεται αυτό το Μητρώο Προσωπικού Αριθμού και για ποιο λόγο μας έχει επισημανθεί από πολλούς φορείς πως τα στοιχεία τα οποία τηρεί, είναι περισσότερα από τα απαραίτητα για την ταυτοποίηση στοιχείων μίας μερίδας των πολιτών, για παράδειγμα των ανηλίκων; […]
Ας δούμε τώρα και μία ακόμη χρήση του προσωπικού αριθμού στην καθημερινότητά μας. Αυτό είναι ένα παράδειγμα που έθεσα και στην επιτροπή. Δεν είχα την απάντηση σας, κύριε Υπουργέ. Ελπίζω να την έχω σήμερα. Ας φανταστούμε πως ένας από μας, ένας πολίτης πηγαίνει να προσληφθεί σε μία δουλειά. Σήμερα, όταν είναι να κάνεις την πρόσληψή σου, δίνεις τον Αριθμό Μητρώου Ασφαλισμένου, δίνεις τον ΑΜΚΑ σου, δίνεις το ΑΦΜ σου. Μετά τη διετία και μετά τη μετάπτωση του συστήματος θα δίνεις τον προσωπικό σου αριθμό μαζί με τον αριθμό ταυτότητας. Άρα ο χειριστής προσωπικών δεδομένων που θεσμοθετήσατε λίγους μήνες πριν στο σχετικό νομοσχέδιο, θα είναι σε θέση, χωρίς κανείς να ξέρει τα αντικειμενικά του προσόντα, καθώς το μόνο προσόν που θεσπίσατε είναι η ολοκλήρωση ενός σεμιναρίου, να έχει πρόσβαση στον προσωπικό αριθμό το δικό μου, το δικό σας, όποιου πολίτη εργάζεται σε μία επιχείρηση. Άρα, πώς θα διασφαλίσουμε ότι αυτά τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των υπαλλήλων μιας επιχείρησης δεν θα βρεθούν πουλημένα, δεν θα πουληθούν; Ξέρουμε όλοι ότι αυτές οι βάσεις δεδομένων είναι χρυσωρυχείο και πραγματικά θησαυρός για εταιρείες που τις χρειάζονται. Ποιες ρήτρες θα θεσπίσουμε για να προστατεύσουμε τους πολίτες;
Ταυτόχρονα, στον νόμο προβλέπονται μία σειρά από ηλεκτρονικές σφραγίδες, υπογραφές, χρονοσημάνσεις διαφόρων επιπέδων για την επικύρωση της αυθεντικότητας των κειμένων και πιστοποιητικών, ενώ προβλέπεται και η δημιουργία των Υπηρεσιών Εμπιστοσύνης, που θα επιβεβαιώνουν την ισχύ των προηγούμενων. Εξαρχής δηλώσαμε πως βρίσκουμε την τεχνολογία αυτή εξόχως γραφειοκρατική και περίπλοκη. Η επαλήθευση εγγράφων μπορεί να γίνεται με μία μόνο ψηφιακή υπογραφή και όχι με σειρά διαφορετικών, όπως, εξάλλου, γίνεται και ισχύει και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες».
Γ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ
Αντιθέτως, ο Σωκράτης Φάμελλος αρκέσθηκε διεκπεραιωτικά να πει μόνο ότι «όσον αφορά τον Προσωπικό Αριθμό, [το νομοθέτημα] δεν είναι ασφαλές για την κοινωνία και τους πολίτες, αλλά και για την πληροφορία σχετικά με συμβάσεις, με αναθέσεις. Δεν τα έχετε ξεκαθαρίσει αυτά»²⁰.
Δ. ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ
Τέλος, ο Γιάνης Βαρουφάκης αναρωτήθηκε απλώς τα εξής:²¹
«Παρατηρούμε ότι βάζετε μια γραφειοκρατική διαδικασία. Γιατί ένας νέος προσωπικός αριθμός; Θα μπορούσατε, για παράδειγμα, να έχετε έναν αυτόματα παραγόμενο προσωπικό αριθμό που να είναι –αν θέλετε– μια σύμπτυξη του ΑΦΜ και του ΑΜΚΑ. Παρατηρούμε παράλληλα υπερβολική ψηφιακή γραφειοκρατία»²².
ΙΙΙ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε πόσο επικίνδυνος είναι ο Προσωπικός Αριθμός, είναι αναγκαίο να τονώσουμε την μνήμη μας με το κοινοβουλευτικό υλικό που παρήχθη στις 22 Σεπτεμβρίου 2020, όταν συζητείτο το νομοσχέδιο που προέβλεπε την υποχρεωτική αριθμοποίηση του πολίτη, και, ταυτοχρόνως, να αποκτήσουμε πνευματικά-μνημονικά αντισώματα από την αντίστοιχη συζήτηση που είχε διεξαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής στις 21-23 Μαΐου 1986, όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο για τον Ε.Κ.Α.Μ., δηλαδή τον πρόγονο του Προσωπικού Αριθμού.
Από την σύγκριση των δύο αυτών χρονικών περιόδων καταλαβαίνουμε αμέσως πόσο μας κορόιδεψαν το 2020 τα δήθεν αντίπαλα κόμματα του ελληνικού κΥνοβουλίου και πόσο πολύ εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουν πέντε χρόνια αργότερα, βομβαρδίζοντας το μυαλό μας με συνεχή και σκανδαλώδη ψέματα.
Η κοροϊδία συνεχίζεται μέχρι σήμερα πρωτίστως από τον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρη Παπαστεργίου, ο οποίος, στην κοινή συνέντευξη Τύπου της 2ας Ιουνίου 2025 με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, δήλωσε:
«Ο Προσωπικός Αριθμός είναι ένας μοναδικός αριθμός ταυτοποίησης για κάθε πολίτη, σχεδιασμένος να αντικαταστήσει τους πολλαπλούς αριθμούς που χρησιμοποιούνται σήμερα, όπως ο Αριθμός Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ), ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) και ο αριθμός ταυτότητας. Αυτή η ενοποίηση στοχεύει στην απλοποίηση των διαδικασιών και στη μείωση της γραφειοκρατίας, καθώς οι πολίτες θα χρειάζεται να θυμούνται μόνο έναν αριθμό για όλες τις συναλλαγές τους»²³.
Όποιο ψευδοεπιχείρημα υπέρ του Ε.Κ.Α.Μ. είχε επικαλεσθεί ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ το 1986, το επικαλέσθηκε, με την μέθοδο του διαβολικού καρμπόν, ο εισηγητής της Νέας Δικτατορίας το 2020 υπέρ του Προσωπικού Αριθμού, και επιμένουν να το επικαλούνται τα μέλη της παραπαίουσας κυβερνήσεως μέχρι αυτήν την στιγμή.
Ταυτοχρόνως, όμως, τις σφοδρές αντιρρήσεις περί ηλεκτρονικού φακελώματος που είχε προβάλει κατά του Ε.Κ.Α.Μ. τόσο ο εισηγητής της Ν.Δ. το 1986, όσο και οι λοιποί βουλευτές της αντιπολιτεύσεως, απ’ όποιο κόμμα κι αν προέρχονταν, δεν τις προέβαλε το 2020 σχεδόν κανένας ομιλητής που μίλησε για λογαριασμό κάποιου κόμματος της αντιπολιτεύσεως.
Επομένως, χρειάστηκαν περίπου 40 χρόνια για να προσκυνήσουν όλα τα κόμματα την σατανική δύναμη της τεχνολογίας, υπακούοντας αδιαμαρτύρητα στην ανθελληνική και απάνθρωπη γραμμή του ψηφιακού ολοκληρωτισμού που χαράσσεται από πολύ ψηλά.
Ως εκ τούτου, οι κομματικές μαριονέτες ήταν αναμενόμενο να πάσχουν από ιστορική αμνησία σε σχέση με όσες κραυγές ακούγονταν στην Βουλή του 1986 για την απειλή του ηλεκτρονικού φακελώματος και τον κίνδυνο μετατροπής της καθημερινότητας του αριθμοποιημένου πολίτη σε ένα δυστοπικό αντίγραφο του Τζωρτζ Όργουελ.
Ευτυχώς, η κοινή διάλεκτος των πολιτικών παπαγάλων ξεσκεπάζει την συνωμοσία:
Όταν ακούμε ότι θεσπίζουν υποχρεωτικά έναν ενιαίο αριθμό για την ευκολία, την ταχύτητα και την ασφάλειά μας, είναι δεδομένο ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί, θεωρώντας αφ’ ενός ότι δεν διαθέτουμε κοινή λογική (ό,τι διεκπεραιώνεται εύκολα και γρήγορα δεν μπορεί να γίνεται στα σίγουρα!), αφ’ ετέρου ότι πάσχουμε κι εμείς από αμνησία.
Διαχρονικό φετίχ κάθε κυβέρνησης ήταν και είναι ο σαδιστικός βασανισμός του πολίτη μέσω της γραφειοκρατίας, ενώ καμία ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την εξυπηρέτηση του πολίτη, που τόσο επιμελώς την προπαγανδίζουν.
Πάντοτε φλεγόταν για την εξυπηρέτηση του εαυτού της και του κομματικού στρατού της. Πόσω μάλλον η σημερινή κυβέρνηση, που τα έχει διαλύσει όλα, αποτελώντας ένα κράμα ανείπωτης φαυλοκρατίας και ραδιούργας δικτατορίας.
Κι όταν ο Ιωάννης Μελάς παρουσίασε την ψηφιοποίηση του κράτους σαν μια αυτονόητη ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας, με την οποία δεν μπορεί να διαφωνεί κανείς, τι άλλο έκανε από το να ομολογήσει ότι υπηρετεί μια κυβέρνηση που δεν ανέχεται την διαφορετικότητα και την εναλλακτική σκέψη. Γι’ αυτό δεν χωρεί η παραμικρή αμφιβολία ότι καλούμαστε από δω και πέρα να παλέψουμε με τον εφιάλτη του ψηφιακού ολοκληρωτισμού.
Ας έχουμε και κάτι άλλο στο μυαλό μας ως πνευματική πυξίδα:
Όπως επί εμβολιασμού έκλαιγαν υποκριτικά οι «ειδικοί» και οι κυβερνητικοί εξαιτίας του κινδύνου να χαθεί έστω μία γιαγιά ή ένα παππούς από τον κορωνοϊό, έτσι και επί Προσωπικού Αριθμού κόπτονται εξίσου υποκριτικά για την εξυπηρέτηση των πολιτών στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο.
Φρικτοί ψεύτες και πληκτικοί θεομπαίκτες!
Σύγχρονοι αντιγραφείς των παραμυθιών της «Χιονάτης και των επτά νάνων», αλλά και της «Κοκινοσκουφίτσας»!
Γι’ αυτό απαιτείται μηδενική εμπιστοσύνη στους πολιτικούς απατεώνες, τους βιοεξουσιαστές και τους ρέποντες στην συνεχή παρακολούθηση και το διαρκές φακέλωμά μας!
Προτεινόμενο αντιπροπαγανδιστικό σλόγκαν:
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Α Ρ ΙΘΜΟ, ΚΡΥΒΕΙ ΣΑΤΑΝΙΚΟ Β Ρ Υ Χ ΗΘΜΟ!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος θέλει να κάνει μια αισιόδοξη σκέψη για την λύτρωσή μας από τον Προσωπικό Δαιμοναριθμό, θα πρέπει να αναχθεί και πάλι στο ιστορικό προηγούμενο του Ε.Κ.Α.Μ.: Η αριθμοποίηση του πολίτη δεν υλοποιήθηκε ποτέ, διότι περίπου ένα χρόνο μετά την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, στο οποίο βρέθηκε αναμεμιγμένος ο Μένιος Κουτσόγιωργας, δηλ. ο πνευματικός πατέρας του Ε.Κ.Α.Μ. Όταν ήρθε στην εξουσία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κατήργησε τον Ε.Κ.Α.Μ. με το άρ. 6 Ν. 1988/1991.
Σήμερα, είναι η δικτατορική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη εκείνη η οποία, μετά μεγίστης ψηφιακής μανίας, υλοποιεί την διαχρονική φαντασίωση κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος που θέλει να έχει αριθμημένο και φακελωμένο ακόμη και τον τελευταίο πολίτη.
Ωστόσο, το μεγάλο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι μοιάζει με θηλιά που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον λαιμό του ίδιου του πρωθυπουργού (ορθότερα: πρωθυπο*ύ*ργου).
Συνεπώς, αν καταρρεύσει, επιτέλους, η αυταρχική, αλαζονική και υπερδιεφθαρμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη σαν χάρτινος πύργος από το νέο μέγα-μπουρλότο που μπήκε στα θεμέλιά του από το συγκεκριμένο σκάνδαλο, τότε ίσως επαναληφθεί η ιστορία της ματαίωσης της αριθμοποίησης του ελληνικού λαού κατ’ αναλογίαν προς την ματαίωση που είχε επέλθει πριν από 40 περίπου χρόνια λόγω του σκανδάλου Κοσκωτά.
Αρκεί η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει να δείξει την στοιχειώδη ευαισθησία και να αφουγκραστεί τις κραυγές των διαμαρτυρόμενων Ελλήνων που τους τελευταίους μήνες συγκεντρώνονται στις πλατείες διαφόρων πόλεων αντιστεκόμενοι στην επέλαση της ηλεκτρονικής δικτατορίας.
Βλ. και Βαθιώτη, Από τον εμβολιασμό στην αριθμοποίηση των ζωανθρώπων – και στο βάθος τσιπάρισμα, εκδ. Νοών, Αθήνα 2025, σελ. 109 επ.
Βλ. και:
Από τον «Κουτσογιόργουελ 1986» στον «Πιερρακάφκα 2020» | ||||||
| ||||||
|
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18618.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18629.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18637.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18655.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18657.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18653.
Βλ. και Βαθιώτη, Από τον «Κουτσογιόργουελ 1986» στον «Πιερρακάφκα 2020», εφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 05.09.2924, σελ. 57. Βλ. και:
Από τον «Κουτσογιόργουελ 1986» στον «Πιερρακάφκα 2020» | ||||||
| ||||||
|
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18668.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18614-18618.
Βελόπουλος, Παγκοσμιοποίηση. Ο Μεγάλος Όλεθρος της ανθρωπότητας, της Ελλάδας, της Ορθοδοξίας, 2001, σελ. 155.
Βελόπουλος, Παγκοσμιοποίηση, ό.π., σελ. 168.
Βελόπουλος, Παγκοσμιοποίηση, ό.π., σελ. 223.
Βελόπουλος, Παγκοσμιοποίηση, ό.π., σελ. 231.
Βελόπουλος, Παγκοσμιοποίηση, ό.π., σελ. 256.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΣΘ΄ – 22 ΣΕΠΤ. 2020, σελ. 18612.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου