... τῶν νεϕελῶν ἐκπίπτωντες και καταπίπτωντες…σὰν πούπουλα, ποὺ ἀπαλά-ἁπαλά μᾶς παρασύρει ἡ αὐραἀς θυμηθοῦμε λίγο ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες, ποὺ ὁ μέγας Πάγιατ καὶ νταῆς νυκτερινήν ἐπίσκεψιν ποιούμενος στὸν ἕναν τῶν ὑποψηϕίων πρός Ἁρχιερατείαν, εὐρέθη τὴν ἐπαύριον ἐψηϕισμένος(ὄχι ὁ Πάγιατ... ἀλλά... ) μὲ ψήϕους ποὺ... ὡς θαῦμα ἐκερδήθησαν... ἐν μιᾷ νυκτί...και ὡς τῶν καναλιῶν ὁ πολυαγαπημένος ὕστερα,τῶν ΜΜΕ καὶ τῶν ἐϕημερίδων(τί ἔρωτας παράξενος κι αυτός... ἀγνός βεβαιότατα... τὸ δίχως ἄλλο... what else...)καὶ ξάϕνου ὁ ἔρως ὁ βαθύς διεταράχθηκι ἔγινε μέγας, ἐπὶ ἕτος ἑν ἐ π α κ ρ ι β ῶ ς... λεβεντογένα σύγκρουσις καὶ θόρυβοςκλαυθμός καὶ κοπετός καὶ κουρνιαχτός μεγᾶλοςμὲ τὰς ἁρχᾶς καὶ ἐξουσίας(τὰς πιθηκίζουσας τὸν ἐκσυγχρονισμόν) πύρινοι λόγοι ἐκϕωνήθηκαν,λαοῦ αἱ μάζαι ἐσυνάχθησανλάβαρα τιμημένα τοῦ εἰκοσιένα ὑψώθηκαν ψήϕοι μετρήθηκαν καταμετρήθηκαν κι εὐρέθησαν ὁλίγαι...κι ὡς εκεῖ...καὶ κατεπόθη ἡ πίκρα... καὶ ἔγινε ἀντιληπτὸνεἰς τοὺς παρατηρητικούς,πῶς εἶναι τὰ ΜιΜιΕψιλα... πανύψηλα, πανίσχυρα κι ἀποϕασίζουν γιὰ τὸποὺ πηγαίνουν τὰ κουκιάκαὶ ἡ ..."ἀγάπη" τοῦ λαοῦ τῆς μᾶζαςποὺ σύρεται ἀπὸ τὴν μύτη...μὰ...ἔμεινε ἡ δόξα τοῦ προϕάϊλ ἡ τόσον χρήσιμοςὡς λεβεντόμορϕοςμὲ πρόθεσιν λές εἰλημμένην(;)νὰ δύναται νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Πᾶπαν,πρᾶγμα ἀνήκουστο τότε... ἀκόμη... καὶ ὡς ἄρχοντα μάλισταἑκκλησιαστικόν... καὶ... ὡς πατέραν... (;) ἀδερϕόν... ἴνά τὸν ἐναγκαλισθεῖ δημόσια κι ἔτσι σὲ γῆ ἀπάτητη καὶ τιμημένη ἔγινε τ'ὄνειρο πραγματικότητα(τ'ὄνειρο τοῦ δικέρατου ποντίϕικος)νὰ πατηθεῖ ἀπ' τὸ ποδάρι του δόξῃ... τιμῇ καὶ ὑπερηϕανείᾳ δαιμονιώδῃἄδοξα κι ἄτιμα ὅμως γιὰ μᾶς ὕπουλα καὶ μὲ πονηρία,μὲ ϕιμωμένες τὶς πλῆθος σπουδαῖεςκαὶ μὲ λαϊκή ἀπήχηση Ὁρθόδοξες ϕωνές, ἀπό τὰ ΜΜΕ(καὶ ἐξαϕανισμένες, τοῦ ἴντερνετ μή ὑπάρχοντος ἀκόμη τότε, καὶ...ἦτο πιὸ ἁπλό τὸ πρᾶγμα)καὶ ἄρχισε... ἔτσι λεβέντικα... ἡ κατρακύλα μας...κι ἔτσι λεβέντικα πολύ, καὶ... πατριωτικά περ'σότερονξεχνιοῦνται λὲς τὰ γεγονότακαὶ... τὶ τὰ θές τώρα αὐτά μέσ'στὸ χαμό ρέ ϕίλε... μὰ αυτά τὰ ξέρουν οἱ μιτσοτακῖδεςκαι οἱ γεραπετρίταικι ἐλπίζουνπῶς μπορεῖ κι ἐκείνων νὰ τοὺς κάτσεικι ἔτσι... νὰ γράψουν νέες σελῖδες δόξης, στὴν ἐϕιάλτειο χιστόριά μας... οἱ ταλαίπωροι κι ἀχρείοι... !
... τῶν νεϕελῶν ἐκπίπτωντες και καταπίπτωντες…
ΑπάντησηΔιαγραφήσὰν πούπουλα, ποὺ ἀπαλά-ἁπαλά μᾶς παρασύρει ἡ αὐρα
ἀς θυμηθοῦμε λίγο ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες,
ποὺ ὁ μέγας Πάγιατ καὶ νταῆς
νυκτερινήν ἐπίσκεψιν ποιούμενος στὸν ἕναν τῶν ὑποψηϕίων πρός Ἁρχιερατείαν,
εὐρέθη τὴν ἐπαύριον ἐψηϕισμένος
(ὄχι ὁ Πάγιατ... ἀλλά... )
μὲ ψήϕους ποὺ... ὡς θαῦμα ἐκερδήθησαν... ἐν μιᾷ νυκτί...
και ὡς τῶν καναλιῶν ὁ πολυαγαπημένος ὕστερα,
τῶν ΜΜΕ καὶ τῶν ἐϕημερίδων
(τί ἔρωτας παράξενος κι αυτός... ἀγνός βεβαιότατα... τὸ δίχως ἄλλο... what else...)
καὶ ξάϕνου ὁ ἔρως ὁ βαθύς διεταράχθη
κι ἔγινε μέγας, ἐπὶ ἕτος ἑν
ἐ π α κ ρ ι β ῶ ς...
λεβεντογένα σύγκρουσις
καὶ θόρυβος
κλαυθμός καὶ κοπετός καὶ κουρνιαχτός μεγᾶλος
μὲ τὰς ἁρχᾶς καὶ ἐξουσίας
(τὰς πιθηκίζουσας τὸν ἐκσυγχρονισμόν)
πύρινοι λόγοι ἐκϕωνήθηκαν,
λαοῦ αἱ μάζαι ἐσυνάχθησαν
λάβαρα τιμημένα τοῦ εἰκοσιένα ὑψώθηκαν
ψήϕοι μετρήθηκαν καταμετρήθηκαν κι εὐρέθησαν ὁλίγαι...
κι ὡς εκεῖ...
καὶ κατεπόθη ἡ πίκρα...
καὶ ἔγινε ἀντιληπτὸν
εἰς τοὺς παρατηρητικούς,
πῶς εἶναι τὰ ΜιΜιΕψιλα...
πανύψηλα, πανίσχυρα
κι ἀποϕασίζουν γιὰ τὸ
ποὺ πηγαίνουν τὰ κουκιά
καὶ ἡ ..."ἀγάπη" τοῦ λαοῦ τῆς μᾶζας
ποὺ σύρεται ἀπὸ τὴν μύτη...
μὰ...
ἔμεινε ἡ δόξα τοῦ προϕάϊλ
ἡ τόσον χρήσιμος
ὡς λεβεντόμορϕος
μὲ πρόθεσιν λές εἰλημμένην(;)
νὰ δύναται νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Πᾶπαν,
πρᾶγμα ἀνήκουστο
τότε... ἀκόμη...
καὶ ὡς ἄρχοντα μάλιστα
ἑκκλησιαστικόν...
καὶ...
ὡς πατέραν... (;) ἀδερϕόν...
ἴνά τὸν ἐναγκαλισθεῖ δημόσια
κι ἔτσι σὲ γῆ ἀπάτητη καὶ τιμημένη
ἔγινε τ'ὄνειρο πραγματικότητα
(τ'ὄνειρο τοῦ δικέρατου ποντίϕικος)
νὰ πατηθεῖ ἀπ' τὸ ποδάρι του
δόξῃ... τιμῇ
καὶ ὑπερηϕανείᾳ δαιμονιώδῃ
ἄδοξα κι ἄτιμα ὅμως γιὰ μᾶς
ὕπουλα
καὶ μὲ πονηρία,
μὲ ϕιμωμένες τὶς πλῆθος
σπουδαῖες
καὶ μὲ λαϊκή ἀπήχηση
Ὁρθόδοξες ϕωνές,
ἀπό τὰ ΜΜΕ
(καὶ ἐξαϕανισμένες,
τοῦ ἴντερνετ μή ὑπάρχοντος ἀκόμη τότε, καὶ...
ἦτο πιὸ ἁπλό τὸ πρᾶγμα)
καὶ ἄρχισε... ἔτσι λεβέντικα...
ἡ κατρακύλα μας...
κι ἔτσι λεβέντικα πολύ, καὶ... πατριωτικά περ'σότερον
ξεχνιοῦνται λὲς
τὰ γεγονότα
καὶ...
τὶ τὰ θές τώρα αὐτά μέσ'στὸ χαμό ρέ ϕίλε...
μὰ αυτά τὰ ξέρουν
οἱ μιτσοτακῖδες
και οἱ γεραπετρίται
κι ἐλπίζουν
πῶς μπορεῖ κι ἐκείνων νὰ
τοὺς κάτσει
κι ἔτσι... νὰ γράψουν
νέες σελῖδες δόξης,
στὴν ἐϕιάλτειο χιστόριά μας...
οἱ ταλαίπωροι κι ἀχρείοι... !