... το μονότονο σαν τού τζίτζικα, μα και μοναχικό τραγούδι τής λύραςστο μεθόριο... λυπητερού και λυρικού... και επικού... μοναδικό σε βάθος... λιτό και σκέτο σαν τον ανθρώπινο καϋμόνα υπομνηματίζει... και χρωματίζει με την ζεστή σαν τα γαιώδη χρώματα, σχεδόν μονοχρωμία του...αναδεικνύοντας, όσα η εικόνα από μοναχή της, δεν θάφτανε να περιγράψει και να ζωντανέψει... ένας βουβός κι ατέλειωτοςαρχέγονος καϋμόςδεμένος με την ύπαρξη τού ανθρώπου,που αποτυπώνει μέ αδρες ξερές κινήσεις το δοξάρικάτι απ'τα βάθη τής ανθρώπινης ψυχής...
... το μονότονο σαν τού τζίτζικα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμα και μοναχικό τραγούδι τής λύρας
στο μεθόριο...
λυπητερού και λυρικού...
και επικού...
μοναδικό σε βάθος...
λιτό και σκέτο
σαν τον ανθρώπινο καϋμό
να υπομνηματίζει...
και χρωματίζει με την ζεστή σαν τα γαιώδη χρώματα,
σχεδόν μονοχρωμία του...
αναδεικνύοντας,
όσα η εικόνα από μοναχή της, δεν θάφτανε να περιγράψει και να ζωντανέψει...
ένας βουβός κι ατέλειωτος
αρχέγονος καϋμός
δεμένος με την ύπαρξη τού ανθρώπου,
που αποτυπώνει μέ αδρες ξερές κινήσεις το δοξάρι
κάτι απ'τα βάθη τής ανθρώπινης ψυχής...