Εδώ, επιτρέψτε μου να σας πω για μια από τις εμπειρίες μου με τον Επίσκοπο Αθανάσιο Γιέφτιτς.
Ήταν το 1991, όταν δούλευα στο νοσοκομείο "Laza Lazarević" ως νεαρός γιατρός θαλάμου.
Είχα έναν ασθενή που ήταν Ρομά από εθνικότητα, όμως ήταν και μοναχός. Υπέφερε από σοβαρή μορφή ψύχωσης, δεν ήθελε να φάει ή να πιει τίποτα – νόμιζε ότι τον δηλητηριάζαμε.
Του δώσαμε έγχυση, τα έβγαλε έξω. Του δώσαμε ένα σωλήνα και έβγαλε το σωλήνα έξω - δεν ήθελε τίποτα.
Και, μια μέρα –ας πούμε, δύο μέρες μετά την εισαγωγή του – ο θυρωρός μου λέει ότι ο Επίσκοπος Βρσάκ και Βανάτου είναι κάτω στο γραφείο του θυρωρού. Πάω κάτω.
Λέει: Ήρθα να δω αυτόν τον ασθενή.
– Και κουβαλάει μια τσάντα πορτοκάλια στο χέρι του. Φυσικά, πήγα μαζί του στον τρίτο όροφο, όπου ο άρρωστος ήταν ξαπλωμένος. Ο Επίσκοπος ήρθε στο δωμάτιό του, χάιδεψε το κεφάλι του ασθενούς, πήρε το χέρι του.
Και άρχισε να καθαρίζει πορτοκάλια για τον πατέρα Σάββα και να χωρίζει κάθε φέτα στη μέση – έτσι έφαγε τη μισή, και έδωσε τη μισή στον πατέρα Σάββα, ενώ χάιδευε το κεφάλι του και του εξηγούσε ότι ο Θεός τον προσέχει.
Δεν κράτησε μόνο μία μέρα αυτό, κράτησε τρεις εβδομάδες.
Ο Επίσκοπος ερχόταν κάθε μέρα, κάπου προς το τέλος του ωραρίου εργασίας μας – γύρω στις δύο το απόγευμα – τάιζε αυτόν τον φτωχό, άρρωστο μοναχό.
Και μας έμαθε τι είναι Αγάπη, τι είναι Αφοσίωση.
Και τελικά, δεν υπήρχε πλέον ανάγκη να μπει σωλήνας ή έγχυση – μόνο τα φάρμακα αρκούσαν, και ο μοναχός Σάββας άρχισε να τρώει.
Είδα τόση πατρική αγάπη στον Επίσκοπο Αθανάσιο για άλλη μια φορά, και τότε ήταν που κουβαλούσε, με τον μανδύα του ανεβασμένο, τα οστά των θυμάτων της σφαγής, τα οστά των παιδιών, λέγοντας: εδώ, δεν είχα παιδιά και θα κουβαλήσω αυτό το φέρετρο με τα οστά των παιδιών, για να τα ζεστάνει ο ήλιος.
Το είπε με τόση αγάπη. Και αντιμετώπισε αυτόν τον Σάββα με μεγάλη αγάπη, προσοχή και σεβασμό. Όλοι μάθαμε από αυτόν, και ήταν αληθινή ευλογία από τον Θεό να τον γνωρίσουμε, να τον γνωρίσουμε και να είμαστε κοντά του... ”
ΥΓ. Ο Μοναχός Σάββας δεν φαίνεται στη φωτογραφία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου