ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΑΡΗ
Άρχοντας πνευματικά και ποιμαντικά χουβαρντάς, ήταν ο μακαριστός Άγιος Παπαντώνης από τους Τρούλλους, αγκωνάρι της Εκκλησίας της Κύπρου. Ταπεινός άνθρωπος, σοφός οικογενειάρχης και πάνω από όλα λειτουργός των αχράντων μυστηρίων, εξέπεμπε την θεία χάρη, ακτινοβολώντας την χαρά της Αναστάσεως. Διακονούσε την Εκκλησία, με τη δύναμη των θαυμαστών χαρισμάτων του. Δώρα του Θεού στον Άγιο παππούλη. Χιλιάδες άνθρωποι μαρτυρούν, ότι αρκούσαν τα λιγοστά λόγια τους, για να φανερωθεί, το προορατικό, το διορατικό και το ιαματικό του χάρισμα. Σήμερα μπορεί να βρίσκεται εις τας Αιωνίους Μονάς, αλλά και από εκεί σίγουρα θα συνεχίζει, ίσως και με μεγαλύτερη παρρησία ενώπιον του Θεού, να διακονεί τους πιστούς, οι οποίοι πλέον θα επικοινωνούν μαζί του, δια της προσευχής.
Τα πρώτα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς, ο πόνος, η φτώχια, η οργή, η ασυδοσία, η ανηθικότητα, ακόμη και η απελπισία, κτυπούσαν «κόκκινο» και ο Παπαντώνης, ήταν μια όαση χαράς, όχι μόνο για τους «θρήσκους», αλλά για όλους τους νέους της εποχής. Παιδιά του Γυμνάσιου στη Λάρνακα, τότε, συναντούσαμε στην Εκκλησία της Παναγίας της Χρυσογαλακτούσας, τον Παπαντώνη, ο οποίος μόνο καλοσύνη, χαμόγελο και χαρά ήξερε να προσφέρει. Ούτε διαταγές, ούτε εντολές, ούτε κανόνες, αλλά μόνο «παρατζελιές» (συμβουλές) βγαλμένες από την αγία βιωτή του, οι οποίες άγγιζαν τις επαναστατημένες εφηβικές ψυχές μας.
«Υπομονή γιε μου και ούλλα εννά παν καλά… Να αγαπάτε, ποτέ σας να μην βλάψετε κανένα, ποτέ σας να μην αδικήσετε, ποτέ σας μην πικράνετε, να αγαπάτε και να έχετε τον Χριστό μας βοηθός σας… Να είμαστε πάντα δίκαιοι, να έχουμε πάντα καλή καρδιά, να αγαπούμε τα αδέλφια μας, να αγαπούμε τον πλησίον μας και ότι μπορούμε να το κάνουμε. Αν ανεβούμε ένα σκαλάκι, ο Θεός μάς ανεβάζει άλλα δέκα σκαλιά. Πάντα με την δύναμη και την δικαιοσύνη του Θεού». Και με τα λόγια αγάπης και την δύναμη της προσευχής του άγιου Παπαντώνης, όλα πήγαιναν καλά λίαν…
Τα χρόνια πέρασαν και η φήμη του παραδοσιακού παπά της Κύπρου, έφτασε σε όλη την Κύπρο, αλλά και σε όλο τον Ελληνισμό. Χιλιάδες πονεμένες ψυχές, όλων των ηλικιών πέρασαν κάτω από το πετραχήλι του, όχι για ακούσουν σπουδαίες θεολογικές αναλύσεις, αλλά για να ακούσουν λόγια χαράς και να βιώσουν το μυστικό θαύμα της αγιοσύνης.
Ο μακαριστός Παπαντώνης είναι ένας από τους σύγχρονους αγίους της Κύπρου, όπως καταμαρτυρεί η συνείδηση του κόσμου. Άρχοντες πνευματικά και χουβαρντάδες ποιμαντικά, ήταν και ο Άγιος Ηγούμενος του Σταυροβουνίου Αθανάσιος, ο Άγιος Ηγούμενος της Μονής του Αποστόλου Βαρνάβα Γαβριήλ, ο Άγιος Παπαναστάσης από τον Άγιο Μέμνωνα του Βαρωσιού και ένα σωρό άλλοι ταπεινοί κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι ακτινοβολούσαν μυστικά την χαρά του παραδείσου. Αγγίζοντας το θαύμα από τα χείλη και το πρόσωπο αυτών των Αγίων ανθρώπων, βίωνες τη πολυευσπλαχνία του Θεού, ο οποίος είναι συνώνυμος με την αγάπη, η οποία χωρεί και συγχωράει τους πάντες και τα πάντα.
Η Εκκλησία της Κύπρου δεν υπολείπεται σήμερα αγίους ταπεινούς πνευματικούς, οι οποίοι παρηγορούν και δίνουν δύναμη στους πονεμένους ανθρώπους. Είτε μέσα από το μοναστήρια, είτε μέσα από τις ενορίες, είτε ακόμη σε ξεχασμένα χωριά. Οι άγιοι άνθρωποι της προσευχής και της αγάπης, είναι αυτοί οι οποίοι ουσιαστικά σώζουν και την κλυδωνιζόμενη Κύπρο, η οποία παραπαίει ανάμεσα στα σκάνδαλα και στον φόβο της υποδούλωση από στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η αγία βιωτή του μακαριστού Παπαντώνη, παραπέμπει και δίνει εξήγηση στην εντολή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ, του παππούλη της Ρωσίας, προς τις χιλιάδες μοναχές του μοναστηριού του Ντιβέγιεβο στην περιοχή Σαρώφ, να εξομολογούνται σε έγγαμους κληρικούς. Και οι έγγαμοι παπάδες, σηκώνουν βαρύ φορτίο και ο Θεός τους χαριτώνεις με πολλούς τρόπους. Σίγουρα ξέρουν λίγο καλύτερα τα βάσανα των ανθρώπων της βιοπάλης και έχουν μια διαφορετική μεγαλοψυχία.
Ο μακαριστός Άγιος Παπαντωνης παραπέμπει και στη διήγηση του γεροντικού με τον μοναχό, ο οποίος μαζί άλλους δυο μοναχούς επισκεπτόντανε τον Μέγα Καθηγητή της ερήμου τον Μέγα Αντώνιο. Αυτός δεν ρωτούσε και μόνο άκουγε. Όταν τον ρώτησε ο άγιος Αντώνιος αν έχει κάτι να ρωτήσει απάντησε «Αρκεί μοι πάτερ το βλέπειν σε» ... Η ιλαρότητα του προσώπου του μακαριστού Παπαντώνη, έλεγε πολλά περισσότερα από τα λόγια του. Απλά «οίδα άνθρωπον εν Χριστώ». Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, με το λαγαρό του λόγο, ανέφερε το ωραίο. «Έλεγα κατά καιρούς χαριτολογώντας, ότι εάν ο Θεός αξιώσει τον αοίδιμο π. Αντώνιο να μυροβλύσει, θα μυροβλύσει από τα αυτιά του. Καὶ «ο νοών νοείτω…»
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΠΡΟΥ 16.2.2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου